*Συνέντευξη στον Παναγιώτη Γιαλό
Ο δημοσιογράφος Γιώργος Γεωργίου είχε χαρακτηρίσει τον Κελεσίδη στην έξοδό του ακυβέρνητη »νταλίκα», εγώ θα προσθέσω ότι είχε την… έξοδο θανάτου! Ο Παναγιώτης Κελεσίδης μας άνοιξε την καρδιά του και ντόμπρος, όπως είναι, τα είπε όλα με το όνομά τους.
Παναγιώτη, πώς ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο;
Το 1965 έπαιζα στα τσικό του Ηρακλή Σερρών και το 1967 πήγα στον Πανσεραϊκό.
Μίλησε μας για τα καρπούζια…
Από πολύ μικρός 13-14 χρ. δούλευα σε οπωροπολεία και κατέβαζα καρπούζια από τα αυτοκίνητα και τα έπιανα με το ένα χέρι κι αν μου ξέφευγε κανένα το μπλοκάριζα με τα δύο μου χέρια για να μην σπάσει και με σχολάσουν. Αυτό με βοήθησε να σκληραγωγηθώ στα χέρια και να μπλοκάρω την μπάλα καλύτερα και σταθερά.
Πότε πήγες στον Ολυμπιακό;
Το καλοκαίρι του 1971 ο Ολυμπιακός είχε πάρει τον Πολέτι αλλά είχε κάποιο πρόβλημα στο πόδι του. Ο Λ.Πετρόπουλος με ήξερε από την Εθνική Ομάδα. Ήμουν τρίτος τερματοφύλακας μετά τους Οικονομόπουλο και Χρηστίδη. Με πήρε τηλέφωνο να πάω στον Ολυμπιακό. Εγώ βρισκόμουν στην Θεσσαλονίκη και ήμουν έτοιμος να υπογράψω στον ΠΑΟΚ. Τα είχαν βρει με τον Πανσεραϊκό στις 800.000 δρχ. Ήταν η τελευταία μέρα των μεταγραφών. Παρενέβη και ο Κώστας Ασλανίδης και διέταξε να πάω στον Ολυμπιακό με 1.500.000 δρχ. Το πρώτο μου επίσημο ματς ήταν14-9-72 με την Κάλιαρι στο Καραϊσκάκη για το Κύπελο Ουέφα (2-1 νίκη του Ολυμπιακού). Το γκολ το έφαγα από την σέντρα διότι ήταν βράδυ και δεν έβλεπα από τους προβολείς. Όμως στην ρεβάνς στην Ιταλία 27-9-72 ήμουν ο ήρωας του αγώνα. Νικήσαμε 1-0 με γκολ του Ν. Γιούτσου. Το πρώτο ματς πρωταθλήματος ήταν με τα Τρίκαλα στο Καραϊσκάκη 17-9-72 νικήσαμε 5-0.
Όμως η ημέρα που καθιερώθηκα κάτω από τα δοκάρια του Ολυμπιακού ήταν το ματς με τον Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο, 6-12-72. Είχα κατεβάσει τα ρολά. Το γκολ το έβαλε ο Αργυρούδης και νικήσαμε 1-0. Την άλλη μέρα οι εφημερίδες έγραφαν «Κελεσίδης- Παναθηναϊκός 1-0! Κελεσίδης Μπάνκς της Ελλάδος». Την περίοδο 1973-74 είχαμε ένα ρεκόρ που δεν έχει «πέσει» μέχρι σήμερα: 102-13 τέρματα! Ποτέ δεν είχα δεχθεί πάνω από ένα γκολ
Παναγιώτη, πότε άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την καριέρα σου;
Ήταν ένα ματς κυπέλλου με τον Πανιώνιο στις 30-5-79. Νικήσαμε 3-2 στο 78 λεπτό σε μια έξοδο θανάτου συγκρούσθηκα με τον Μωραιτέλη και μου διέλυσε το αριστερό γόνατο. Έπαθα ρήξη και των δυο χιαστών. Ο Ολυμπιακός δεν ενδιαφέρθηκε να με περιθάλψει. Επειδή συμπλήρωνα 8ετία νόμιζαν ότι θα έφευγα. Όποιος φεύγει από τον Ολυμπιακό χάνει την δύναμή του. Ποτέ δεν θα έφευγα. Με καθάρισε από τον Ολυμπιακό ο Σταύρος Νταϊφάς, ήθελε να διώξει τα τρία «Κ» Κελεσίδη, Καραβίτη, Κυράστα.
Τι μας λες; Σοβαρή καταγγελία!
Ναι γράψτο όπως τ’ ακούς. Tο μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου ήταν που δεν πήγα στον κ. Γουλαντρή. Σίγουρα θα με έστελνε στην Γερμανία να γίνω καλά. Είχα μάθει ότι η επέμβαση μου θα στοίχιζε 1.200.000 δρχ.
Και πότε ξανάπαιξες μπάλα;
Μετά από 8 μήνες ήταν προπονητής ο Νίκος Γιούτσος 6-2-1980 και θα παίζαμε με τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη για το κύπελλο Ελλάδος. Μου λέει: Σήμερα παίζεις. Του απαντάω: Νίκο το πόδι μου είναι χάλια πως να παίξω; Μου λέει: Είσαι μεγάλο όνομα θα τα καταφέρεις. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Έχασε ο Ολυμπιακός 1-2. Τα γκολ Ορφανός Βασιλάκος, Γαλάκος, και… έπεσαν όλοι πάνω μου. Μέχρι που κατηγορήθηκα ότι πούλησα τον Ολυμπιακό.
Μετά από τον Ολυμπιακό πήγες σε άλλη ομάδα;
Ναι μου λέει ο Τζανετουλάκος έλα στην Προοδευτική και πήγα για 6 μήνες. Τα πήγα πολύ καλά και με ένα πόδι. Ετσι σταμάτησα οριστικά στα τέλη 1980 σε ηλικία 29 χρονών.
Στην Εθνική Ελλάδος πόσα παιχνίδια είχες;
13 φορές φόρεσα το Εθνόσημο. Το καλύτερο ματς ήταν με την Γερμανία 1-1 στο Καραϊσκάκη με εκείνο το περίεργο γκολ του Γ.Δεληκάρη.
Ποια ήταν η κληρονομιά σου από το ποδόσφαιρο;
Εκείνο που μου έμεινε είναι η αγάπη του κόσμου στο πρόσωπό μου. Με σταματάνε στο δρόμο και με χαιρετούν φίλαθλοι όλων των ομάδων. Αυτό δεν πληρώνεται με όλο το χρυσάφι του κόσμου. Όμως το πόδι μου ακόμα με ενοχλεί με την αλλαγή του καιρού.
Για πες μας τι έγινε με εκείνο το δάνειο που ζήτησες από τον κ. Γουλανδρή για να πάρεις αυτοκίνητο το 1974…
Ναι πήγα στο γραφείο του και του λέω «πατέρα» θέλω 600.000 δάνειο να πάρω αυτοκίνητο.
Πως τον είπες; «πατέρα»;
Ναι πατέρα τον φωνάζαμε όλοι μας. Αμέσως μου κόβει μια επιταγή και πάω στην τράπεζα. Ο υπάλληλος μου δίνει 6 εκ. του λέω τι είναι αυτά; Τόσα γράφει η επιταγή κύριε, μου απαντάει. Πήγα αμέσως στον κ.Γουλανδρή και τα επέστρεψα, γιατί σκέφθηκα μήπως θέλει να δοκιμάσει την τιμιότητά μου.
Παναγιώτη έχει γίνει μεγάλη κουβέντα για την έξοδό σου σαν τερματοφύλακας. Την είπαν: «ακυβέρνητη νταλίκα και έξοδο θανάτου» τι ήταν απ’ όλα αυτά;
Εγώ έπαιζα μπακότερμα. Την μικρή περιοχή την έβλεπα σαν την αυλή του σπιτιού μου και δεν άφηνα κανένα κυνηγό να με απειλήσει. Έβγαινα φωνάζοντας δικιά μου η μπάλα. Σιώκος και Γκλέζος έκαναν στην μπάντα. Στον αέρα ήμουν ανίκητος. Μαζί με την μπάλα, τους έπαιρνα και τα κεφάλια. Τερματοφύλακας που δεν φωνάζει είναι νεκρός. Στα 10 πέναλτι έπιανα τα 8 και όταν γινόταν φάουλ έξω από την περιοχή δεν ήθελα τοίχος 15 παίκτες μπροστά μου διότι δεν έβλεπα τίποτα, έβαζα 2 παίκτες μόνο. Όπου και να πήγαινε η μπάλα θα την μπλόκαρα.
ΥΓ. Για επίλογο εγώ θα προσθέσω δύο πράγματα. Ο Ολυμπιακός ενώ είχε ένα γίγαντα κάτω από τα δοκάρια του όταν τραυματίσθηκε σοβαρά δεν έκανε το αυτονόητο να τον στείλει στους καλύτερους γιατρούς να τον έκανε ξανά σιδερένιο. Θα έπαιζε άλλα 10 χρόνια μπάλα. Και το πιο σημαντικό δεν τον αξιοποίησε όταν σταμάτησε το ποδόσφαιρο. Θα μπορούσε να τον είχε προσλάβει στις Ακαδημίες και να έβγαζε νέους Κελεσίδηδες. Κι ακόμα βέβαια… δεν είναι αργά. Μικρός είναι και δυνατός σαν ταύρος. Μπορεί να αναλάβει τους νέους τερματοφύλακες και να τους μάθει όλα τα μυστικά της θέσης που μόνο αυτός γνωρίζει
