Ο 58χρονος σήμερα Μιχάλης Καβαλιέρης αποτελεί ζωντανή ιστορία τόσο για το ερασιτεχνικό όσο και για το επαγγελματικό ποδόσφαιρο της χώρας μας! Ξεκίνησε ως ερασιτέχνης στον τότε ΑΤΛΑΝΤΑ ΘΥΜΑΡΑΚΙΩΝ της Αθήνας και έφτασε να αγωνίζεται από το 1986 έως το 1992 στην Α” εθνική κατηγορία με την φανέλα του ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΥ. Αλλά και ως προπονητή τον θυμόμαστε στο πλευρό του μεγάλου Τάκη Λεμονή στον πάγκο του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ και σε άλλες ομάδες. Σήμερα είναι ο ιδιοκτήτης του ΑΤΛΑΝΤΑ ΚΥΨΕΛΗΣ LΟNGLIVED, μιας ομάδας που ασχολείται ενεργά μαζί της από το μακρινό 1978 και ανέλαβε τα ηνία μετά τον πρόσφατο θάνατο του ιδρυτή και ιστορικού ηγέτη του συλλόγου Στράτου Σάββα. Μιλήσαμε μαζί του εδώ στην εφημερίδα ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ για τις αναμνήσεις του, την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία και πολλά άλλα…
- Κύριε Καβαλιέρη, χαιρόμαστε ιδιαίτερα που έχουμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε! Ο κόσμος εδώ στον Πειραιά σάς ξέρει περισσότερο ως συνεργάτη του Τάκη Λεμονή στον πάγκο του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ…
Ναι, είναι φυσικό! Με τον κύριο Λεμονή υπήρξαμε συνεργάτες για πολλά χρόνια σε αρκετές ομάδες, ενώ είμαστε και επιστήθιοι φίλοι. Έχω πάρα πολλές αναμνήσεις μαζί του στον πάγκο του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ και μάλιστα σε διαφορετικές θητείες. Συνεργάστηκαμε μαζί και σε άλλες ομάδες, όπως ο ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΣ, η ΞΑΝΘΗ, η ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΥΠΡΟΥ, ο ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ και ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ…
- Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή! Θυμάστε με τη σειρά σε ποιες ομάδες έχετε παίξει ποδόσφαιρο στην καριέρα σας;
Άρχισα ως ερασιτέχνης στον τότε ΑΤΛΑΝΤΑ ΘΥΜΑΡΑΚΙΩΝ που πλέον ονομάζεται ΑΤΛΑΣ ΚΥΨΕΛΗΣ LONGLIVED και στη συνέχεια έπαιξα στον ΠΑΠΑΓΟ. Από εκεί πήρα μεταγραφή στον ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟ και έπαιξα στην Α” εθνική κατηγορία με την φανέλα του από το 1986 έως το 1992. Εκείνη την χρονιά μεταπήδησα στην ΔΟΞΑ ΒΥΡΩΝΑ στην Β” εθνική, και τα επόμενα χρόνια έπαιξα στον ΠΑΝΑΙΓΙΑΛΕΙΟ, την ΜΑΡΚΟ, τον ΑΤΡΟΜΗΤΟ ΑΘΗΝΩΝ, και αργότερα ως ερασιτέχνης και πάλι στην ΑΕ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ, τον ΚΕΡΑΥΝΟ ΚΕΡΑΤΕΑΣ και τον ΑΤΛΑΝΤΑ ΚΥΨΕΛΗΣ όπου κρέμασα τα παπούτσια μου. Αγωνιζόμουν συνήθως ως αριστερό χαφ…
- Θυμάστε κάποιο παιχνίδι που έχει χαραχθεί στη μνήμη σας για κάποιον ιδιαίτερο λόγο;
Ένα παιχνίδι ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΣ – ΒΕΡΟΙΑ την σεζόν 1987 – 1988 που ουσιαστικά ήταν μπαράζ παραμονής στην μεγάλη κατηγορία! Εμείς σωζόμασταν ακόμα και με ισοπαλία. Μείναμε με 10 παίκτες, δεχτήκαμε γκολ στο 88′ και στο 90′ ισοφαρίσαμε σε 2-2 και τελικά σωθήκαμε! Ένα άκρως συγκλονιστικό και αξέχαστο παιχνίδι…
- Φοβερό! Όταν σταματήσατε το ποδόσφαιρο, ξεκινήσατε αμέσως την προπονητική;
Ήδη είχα αρχίσει να ασχολούμαι με την προπονητική στον ΑΤΛΑΝΤΑ ΚΥΨΕΛΗΣ και στις ακαδημίες του ΑΤΡΟΜΗΤΟΥ. Μάλιστα στην ΑΕ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ ήμουν και παίκτης προπονητής! Εργάστηκα επίσης στην ΕΝΩΣΗ ΚΗΦΙΣΙΑΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ και στον ΚΕΡΑΥΝΟ ΚΕΡΑΤΕΑΣ. Και από το 2005 άρχισα να συνεργάζομαι με τον κύριο Τάκη Λεμονή στις ομάδες που σας είπα. Μια συνεργασία που κράτησε έως το 2018 και έχει εξελιχθεί σε μια αδελφική σχέση μεταξύ μας!
- Πώς ήταν αλήθεια τα χρόνια στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ;
Έχω εκπληκτικές αναμνήσεις! Ζήσαμε πάρα πολλά και σε διαφορετικές θητείες, οπότε μπορούμε να μιλάμε με τις ώρες για αυτά. Είχαμε εισπράξει πολύ αγάπη από τον κόσμο. Με τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ συνεργάστηκα εκ νέου το 2021 – 2022 στο πλευρό του Αριέλ Ιμπαγάσα στην αναπτυξιακή ομάδα του συλλόγου που αγωνίζεται στην Β” εθνική. Μετά από εκεί πήγα για 6 μήνες στην Σαουδική Αραβία και έχω κάτσει για λίγο και στον πάγκο τόσο του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ όσο και της ΤΡΙΓΛΙΑΣ ΡΑΦΗΝΑΣ…
- Η καταγωγή σας είναι από την Αθήνα, κόουτς;
Κατάγομαι από το Μεσολόγγι, αλλά ζω στην Αθήνα από την ηλικία των τριών ετών. Ουσιαστικά είμαι γέννημα θρέμμα Αθηναίος…
- Είχαμε κάνει μια συνέντευξη με τον αείμνηστο Στράτο Σάββα μερικούς μήνες πριν πεθάνει, και μας είπε πολλά για τις ακαδημίες LONGLIVED. Ποια είναι η σχέση σας αυτή τη στιγμή με την συγκεκριμένη ακαδημία και τον ΑΤΛΑΝΤΑ ΚΥΨΕΛΗΣ;
Πλέον μετά τον θάνατο του ιδρυτή και ηγέτη της ακαδημίας, είμαι ο ιδιοκτήτης του ΑΤΛΑΝΤΑ ΚΥΨΕΛΗΣ LONGLIVED όπως είναι η πλήρης ονομασία του συλλόγου. Έχω ουσιαστικά το πόστο του Τεχνικού Διευθυντή, ενώ προπονητής της ομάδας εδώ και αρκετά χρόνια είναι ο Δημήτρης Σλεποκούροβ, ένα παιδί που προέρχεται κι αυτό από τα σπλάχνα της ομάδας…
- Πόσα παιδιά αθλούνται στον σύλλογο;
Είναι γύρω στα 180 παιδιά. Δυστυχώς, έχουμε μεγάλο πρόβλημα με τις γηπεδικές εγκαταστάσεις, προπονούμαστε στο γήπεδο της Αλεπότρυπας όπου αθλούνται άλλες οκτώ ομάδες! Θα μπορούσαμε κάλλιστα να είχαμε ακόμα και 300 παιδιά, όμως αναγκαστικά υπάρχει «ταβάνι». Πάντως η ακαδημία μας λειτουργεί πάνω σε καθαρά επαγγελματικά πρότυπα…
- Τελικά τι είναι για εσάς το ποδόσφαιρο, κύριε Καβαλιέρη;
Το ποδόσφαιρο είναι για εμένα φιλοσοφία ζωής! Και το ίδιο ισχύει για την ποδοσφαιρική μας ακαδημία. Τα παιδιά εδώ δεν μαθαίνουν απλά ποδόσφαιρο, παίρνουν μαθήματα ζωής να γίνουν καλύτεροι και πιο χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία. Θα έλεγα και πιο ευτυχισμένοι…
- Έχετε διατηρήσει επαφές με τους ανθρώπους και τις ομάδες που εργαστήκατε στο παρελθόν;
Φυσικά! Άλλωστε και στον ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟ ως ποδοσφαιριστής και στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ως μέλος της τεχνικής ηγεσίας, έμεινα πολλά χρόνια. Διατηρώ επαφές ακόμα και με τα ερασιτεχνικά σωματεία που έχω συνεργαστεί…
- Ζήσατε και ζείτε μια γεμάτη ποδοσφαιρική ζωή! Έχετε, αλήθεια, κάποιο απωθημένο, ένα όνειρο που δεν έγινε πραγματικότητα;
Το μοναδικό μου απωθημένο ήταν που δεν έπαιξα ποτέ σε μια πολύ μεγάλη ελληνική ομάδα, όπως ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ, ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ ή η ΑΕΚ! Μάλιστα είχα υπογράψει κάποια στιγμή στην ΑΕΚ επί Προεδρίας Ζαφειρόπουλου, αλλά εκείνη την εποχή ανέλαβε την ομάδα ο κύριος Γιδόπουλος και η μεταγραφή δεν προχώρησε…
- Υπήρξατε διεθνής;
Με την Μεσογειακή ομάδα! Ήταν οπωσδήποτε μεγάλη τιμή να φορέσω την φανέλα με το εθνόσημο, ακόμα και με αυτή την ομάδα…
- Πώς βλέπετε γενικά να πηγαίνει το ποδόσφαιρο στην χώρα μας; Το έχετε ζήσει και σαν ερασιτέχνης και σαν επαγγελματίας…
Θα ήταν ψέμα να πω ότι πάνε τα πράγματα προς το καλύτερο! Ο καθρέφτης είναι ο κόσμος στα γήπεδα που μειώνεται συνεχώς σε σύγκριση με το παρελθόν. Μακάρι να έρθουν καλύτερες μέρες, αλλά δεν υπάρχει βάσιμη αισιοδοξία…
- Η μετά Σάββα εποχή στον ΑΤΛΑΝΤΑ ΚΥΨΕΛΗΣ;
Ήταν ένα σοκ για όλους! Δύσκολο, αλλά συνεχίζουμε στον δρόμο που χάραξε ο ιδρυτής της ομάδας. Εγώ θα συνεχίσω να υποστηρίζω τον σύλλογο όπως κάνω εδώ και δεκαετίες…
- Κύριε Καβαλιέρη, σας ευχαριστούμε πολύ για όλα όσα μας είπατε! Ευχόμαστε τα καλύτερα για εσάς και την ομάδα σας…
Κι εγώ σας ευχαριστώ…
