*Συνέντευξη στον Παναγιώτη Γιαλό
Ο Αντώνης Ποσειδώνας φόρεσε την φανέλα του Ολυμπιακού από το 1955 ως το 1962. Συνήθως έπαιζε έξω δεξιά. Βέβαια, σε όλες τις θέσεις της επίθεσης μπορούσε να παίξει. Κυρίως ήταν πολύ καλός πάνω στη γραμμή, ταχύτατος, πολύ δυνατός αλλά και τεχνίτης. «Καμικάζι» τον λέγανε οι φίλαθλοι ενώ ο ίδιος είχε πεί παλαιότερα ότι ήταν παίκτης «τούρμπο».
-Σε θυμούνται όλοι μιας και είσαι αυτός που πέτυχες το πρώτο γκολ σ’ ένας από τους μεγαλύτερους αγώνες της ιστορίας του Ολυμπιακού, στον αγώνα που έγινε τραγούδι και αποτελεί τον ύμνοι της ομάδας, που μνημονεύεται μέχρι σήμερα μετά από 55χρ. Αναφέρομαι στην επική νίκη του Ολυμπιακού επί της Σάντος με 2-1 στις 4-Ιουλίου 1961. Θα μας πεις λίγα λόγια για το πώς ξεκίνησες το ποδόσφαιρο;
Γεννήθηκα το 1938 στην Αθήνα στο Νέο Κόσμο. Έπαιξα ένα χρόνο στη Δόξα Αθηνών το 1954. Εκεί με είδε ο Θανάσης Μπέμπης και με πήγε στον Ολυμπιακό το 1955. Πήγαμε μαζί με τον Στέλιο Ψύχο και μας έκρυψαν σε ένα χωριό της Τρίπολης δυο μήνες για να μην υπογράψουμε σε άλλη ομάδα.
-Πως έγινε η μεταγραφή;
Δεν ξέρω αν η ομάδα μου πήρε χρήματα, εγώ δεν πήρα τίποτα. Στην Δόξα Αθηνών έπαιζα σέντρ-φόρ και ο Ολυμπιακός με πήρε για έξω δεξιά. Στην αρχή έπαιζα στην Β’ ομάδα και έπαιξα λίγα παιχνίδια στην Α’, ώσπου το 1958 αποχώρησαν μερικοί παίκτες και έκτοτε έπαιζα περισσότερο.
-Θυμάσαι το πρώτο σου επίσημο παιχνίδι με την φανέλα του Ολυμπιακού;
Ήταν την περίοδο 1956-57. Είχα τρείς συμμετοχές, η πρώτη μου ήταν 6η αγωνιστική στις 17-2-1957 στο Καραϊσκάκης με τον Εθνικό, χάσαμε 0-1 με γκολ του Καραουλάνη στο 56’.
-Στο ματς με την Μίλαν στις 13-9-1959, γιατί δεν έπαιξες, ήσουν τραυματίας;
Όχι απλά έπαιξε στην θέση μου ο Κώστας Παπάζογλου που έβαλε και το πρώτο γκολ με κεφαλιά. Στην Ιταλία ήμουν στην αποστολή αλλά τελικά δεν έπαιξα.
-Τι θυμάσαι από τον αγώνα με τη Σάντος στις 4-7-1961; Παίζεις κανονικά και βάζεις το πρώτο γκολ στο 8’ με μακρινό σουτ συρτό στη γωνία. Πιστεύατε ότι θα νικήσετε την Σάντος;
Ξεκινήσαμε πολύ καλά, σαρωτικά θα έλεγα, και είπαμε πάμε να τους βάλουμε 3 με 4 γκόλ. Όταν έληξε το παιχνίδι 2-1 έγινε χαμός έξω από το γήπεδο. Ήταν χιλιάδες κόσμος και πήγαμε με τα πόδια μια παρέα παίκτες στην Πλάκα να διασκεδάσουμε την μεγάλη νίκη μας. Η Σάντος με όλους τους Βραζιλιάνους παικταράδες της και τον Πελέ έκανε περίπατο στην Ευρώπη και έριχνε στο ρελαντί τεσσάρες και πεντάρες και στην Ελλάδα όταν ήρθε τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ τους κέρδισε εύκολα. Από τον Ολυμπιακό
όμως έχασε. Ήταν η μοναδική ήττα που έκανε στην Ευρώπη. Από τον αγώνα αυτόν έμεινε στην ιστορία το μαρκάρισμα του Πολυχρονίου στον Πελέ με το οποίο ο Ξανθός «βίδωσε» το Μαύρο Διαμάντι. Για το μαρκάρισμα αυτό έχουν γραφτεί πολλά. Ο Πολυχρονίου έπαιξε δυνατά αλλά καθαρά τον είχε σαν «θεό του» και τον σεβάστηκε σαν τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή του κόσμου. Να σας πω ότι η Σάντος ήταν πολύ τυχερή γιατί αν δεν τραυματιζόταν ο Θανάσης Μπέμπης στο 2ο λεπτό – το καλύτερο δεκάρι της Ελλάδος όλων των εποχών, ο «Λευκός Πελέ» τον είχαν γράψει περιοδικά και εφημερίδες – δεν μπορώ να φαντασθώ με πόσα γκολ ακόμα θα έφευγε η Σάντος. Πίσω στην άμυνα ήταν ο Μίμης Στεφανάκος με το «αυτοκρατορικό του» στιλ δεν πέρναγε τίποτα.
- Γιατί αποχώρησες από τον Ολυμπιακό τόσο μικρός στα 25 σου;
Ήταν 23η αγωνιστική στις 28-3-1962 και παίζαμε με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη. Χάσαμε 1-2 τα γκόλ Ψύχος και 2 ο Χάιτας. Έβαλα ένα κανονικό γκολ και μου το ακύρωσε ο διαιτητής κ. Αμπατζόγλου. Τρέχω πάνω του και τον πιάνω από τον γιακά -τότε οι διαιτητές φόραγαν σακάκια για να μην κρυώνουν- και τιμωρήθηκα 6 μήνες. Όμως οι Χέλμηδες δεν ενδιαφέρθηκαν να μειωθεί η ποινή μου. Αποτέλεσμα να μην παίρνω δραχμή από τον Ολυμπιακό στο διάστημα της τιμωρίας μου, σε δουλειά δεν με είχαν τακτοποιήσει πουθενά. Εν το μεταξύ, με τον Φίλιππα Τσαντάκη επικοινωνούσα στην Αμερική που είχε φύγει κι αυτός νωρίτερα από τον Ολυμπιακό, και μου έλεγε «έλα στην Αμερική είναι μια χαρά εδώ έχει δουλειές».
-Στην Αμερική πως ήταν τα πράγματα;
Έπαιξα ένα χρόνο στην Γκρίκ-Αμέρικα και μετά πήγα στο Σάν Φραντσίσκο μαζί με τον Γιώργο Γαρίδη. Ύστερα πήγα στη Νέα Υόρκη και πήγα στο Χελλένικ και τ’ ανέβασα! Με την Χελλένικ έβαλα 45 γκολ μέσα σε 3.5 χρόνια. Δούλεψα στις μπογιές και στις Γούνες στην Αμερική γενικά έκανα πολλές δουλειές. Παντρεύτηκα και έκανα δύο κόρες. Σήμερα ζουν στο Λος Άντζελες και είμαι παππούς με δυο εγγόνια.
-Γγιατί σε αποκαλούσαν καμικάζι;
Έμπαινα μέσα στην περιοχή και δεν φοβόμουνα κανέναν αν και ακραίος επιθετικός από δεξιά είχα βάλει πολλά γκολ, και συχνά είχα τραυματισμούς και έχανα την θέση μου. Μια φορά σε ένα ματς με τον Πανιώνιο με τραυμάτισε σοβαρά ο Τ. Παπουλίδης με κεφαλιά, μια άλλη φορά ο Δομάζος. Αφού και τώρα που μιλάμε έχω σοβαρές ενοχλήσεις στο δεξί γόνατο, κληρονομιά από το ποδόσφαιρο.
-Ποιός προπονητής σε εντυπωσίασε στην καριέρα σου στον Ολυμπιακό;
Ο Τζίνα Σιμονόφσκι μακράν ο καλύτερος. Από αυτόν έπαιξα στην Εθνική Ελλάδος με έμαθε αρκετά πράγματα . Μεγάλος προπονητής που πέρασε από τον Ολυμπιακό ήταν και ο Τίμπορ από την Ουγγαρία.
-Στην Εθνική Ελλάδος πόσα παιχνίδια έπαιξες;
Είχα τρείς συμμετοχές με την Εθνική Ελλάδος. Η πρώτη ήταν στις 3-5-1961 Ελλάδα – Β. Ιρλανδία στην Λεωφόρο για τα προκριματικά του παγκοσμίου κυπέλλου 1962 της Χιλής. Νικήσαμε 2-1 Ελλάδα. Η ομάδα απαρτιζόταν από τους Βαλλιάνο -Αρ.Καμάρα-Τ.Παπουλίδη- Σημαντήρη- Πολυχρονίου(αρχηγός)- Τ.Λουκανίδη- Σταματιάδη- Παπαεμανουήλ- Γ.Σιδέρη-Απ.Βασιλειάδη- Αντώνη Ποσειδώνα σκόρερ 8’ + 64’- Παπαεμανουήλ 81’.
Η δεύτερη συμμετοχή μου ήταν στις 17-10-1961 στο Μπέλφαστ (Γουντσορ-Πάρκ) Β. Ιρλανδία–Ελλάδα 2-0 για τον ίδιο θεσμό, Ελλάδα Βαλλιάνος – Αρ.Καμάρας- Στεφανάκος-Τ.Βασιλείου- Τ.Παπουλίδης- Δομάζος- Πολυχρονίου (αρχηγός)- Μαστρακούλης- Γ.Σιδέρης – Παπαεμανουήλ- Αντώνης Ποσειδώνας.
Και η τελευταία μου συμμετοχή ήταν στις 22-10-1961 στο Άουσμπουρκ Στάδιο (Ροζενάου) Δ.Γερμανία– Ελλάδα 2-1 . Παίζαμε οι Βουτσαράς- Αρ.Καμάρας- Στεφανάκος- Τ.Βασιλείου- Τ.Παπουλίδης- Δομάζος- Πολυχρονίου (αρχηγός)- Μαστρακούλης- Παπαεμανουήλ – Απ.Βασιλειάδης- Αντώνης Ποσειδώνας. Προπονητής Μηγιάκης. Σκόρερ στο 6’+ 26’ Ούβε Ζέελερ και στο 59’ Παπαεμανουήλ με βολίδα από φάουλ. Να προσθέσω όμως ότι είχα πολλές συμμετοχές στην Εθνική Νέων και στην Εθνική Ενόπλων.
Ο αδερφικός φίλος του Αντώνη Ποσειδώνα Μανώλης Αποστολάκης μας είπε για τη σύντροφο της ζωής του μεγάλου ποδοσφαιριστή Θεοδώρα. Ήταν μια αξιοπρεπέστατη κυρία, πολύ μορφωμένη, εκπαιδευτικός. Ο Αντώνης έζησε μαζί της πολλά χρόνια ευτυχισμένα. Κάθε χρόνο επισκέπτονταν την Ελλάδα και μένανε 6 μήνες εδώ. Την αγαπούσαν πάρα πολύ στον Ολυμπιακό ήταν πολύ γνωστή. Στις 6 Ιουλίου 2015 ο Αντώνης ετοίμαζε την βαλίτσα του για την Ελλάδα, η κα. Θεοδώρα στα 88 της του έλεγε να μην βιάζεται. Προφανώς είχε καταλάβει το τέλος της. Η κα Θεοδώρα «έφυγε» και η απώλειά της δεν έχει αφήσει ανεπηρέαστο τον σύζυγό της. Ο κ. Αποστολάκης μας είπε και για τον φίλο του. Πρόκειται για άνθρωπο καλοσυνάτο, λιγομίλητο και ξεκάθαρο στα λόγια και τις πράξεις του.
Ο Αντώνης Ποσειδώνας είχε στο τοπικό πρωτάθλημα Πειραιώς 21 συμμετοχές με 5 γκολ. 70 συμμετοχές πρωταθλήματος με 20 γκολ, στο κύπελλο Ελλάδος 14 με 7 γκολ. Σήμερα, ζει στην Αθήνα και παρακολουθεί όπως έκανε πάντα τον αγαπημένο του Ολυμπιακό.
