«Είναι πολλά τα τραγικά κι άλλα μεγάλα γεγονότα που κάλυψα δημοσιογραφικά κατά τη μακρόχρονη σταδιοδρομία μου. Από αυτές τις μεγάλες υποθέσεις, επέλεξα τριάντα οχτώ για να τις περιλάβω σ αυτό το βιβλίο, έχοντας πάντα τη βοήθεια του πολύτιμου αρχείου μου. Πρόκειται για τρανταχτές υποθέσεις, που πραγματικά θα μείνουν για πάντα και θα συζητούνται. Είναι τα γεγονότα που μας απασχόλησαν δημοσιογραφικά, αλλά απασχόλησαν για βδομάδες και πολλούς μήνες και την ελληνική κοινή γνώμη».
Κάπως έτσι ξεκινάει το νέο του βιβλίο «Τα τραγικά γεγονότα της τελευταίας τριακονταπενταετίας. Όπως τα έζησα» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη ο γνωστός δημοσιογράφος Πάνος Σόμπολος. Σε ένα βιβλίο που αποτελεί την καταγραφή όλων των μεγάλων γεγονότων που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη την τελευταία τριακονταπενταετία, μας παρουσιάζει πολύκροτες υποθέσεις που όλοι θυμόμαστε για πολύ καιρό.
Η Κοινωνική διάβασε το πολύ ωραίο αυτό βιβλίο και σας παρουσιάζει αποσπασματικά την υπόθεση με την «Πτώση του Σινούκ στη Θάλασσα» που συγκλόνισε το πανελλήνιο. «Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2004, λίγο μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Ήταν 10 και 45 με 11 πριν το μεσημέρι. Αυτή την ώρα διαδραματίζεται η φοβερή τραγωδία με την πτώση του ελικοπτέρου Σινούκ στη θαλάσσια περιοχή της Σιθωνίας κοντά στο Πόρτο Κουφό. Βρισκόμουν στο γραφείο μου στο Mega και τακτοποιούσα το αρχείο μου, όταν πήρα ένα τηλεφώνημα από έναν αστυνομικό που υπηρετούσε στη Χαλκιδική, ο οποίος μου μίλησε για εξαφάνιση ελικοπτέρου που, όπως άκουσε, μετέφερε τον πατριάρχη στο Άγιο Όρος. Τον πίεσα να μου πει περισσότερα, αλλά ο άνθρωπος αυτά γνώριζε μόνο, αυτά μου είπε. Ενημέρωσα τον τότε διευθυντή Ειδήσεων και Ενημέρωσης Νίκο Χατζηνικολάου για το τηλεφώνημα, ο οποίος μου είπε να διακόψουμε το πρόγραμμα και να δώσουμε έκτακτη είδηση. Του απάντησα ότι έπρεπε να ψάξω περισσότερο την είδηση, να κάνω δυο τηλεφωνήματα ακόμη και μέχρι να ετοιμαστούν η εκφωνήτρια και οι άλλοι συνάδελφοι στο στούντιο θα έχω ολοκληρώσει. Παίρνω την ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας και του Πυροσβεστικού Σώματος, παίρνω τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, αλλά κανένας δεν ήταν σε θέση να με ενημερώσει. Δεν γνώριζαν αυτοί με τους οποίους μίλησα, αλλά και δεν ήταν αρμοδιότητά τους το θέμα. Ήταν αρμοδιότητας πρώτα του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Επιστράτευσα κι άλλους συναδέλφους από το κανάλι, που έψαχναν άλλους υπουργούς και αρμόδιους στις Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά όλοι δήλωναν άγνοια.
Ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής και όλοι οι υπουργοί, καθώς και η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας, βρίσκονταν τη μέρα εκείνη στη Θεσσαλονίκη λόγω της Διεθνούς Έκθεσης. Η αγωνία μου είχε φτάσει στο κατακόρυφο, επειδή τα λεπτά κυλούσαν και τα πράγματα έδειχναν όλο και περισσότερο μαύρα. Από την άλλη μεριά, φοβόμουν μη χάσω την αποκλειστικότητα. Θα μου πείτε «επαγγελματική διαστροφή», αλλά τι να κάνω. Άμα δεν έχεις μεράκι στη δημοσιογραφία κι αν δεν δοθείς εξ ολοκλήρου σ’ αυτήν, δεν μπορείς να έχεις μια πετυχημένη καριέρα. Ο Νίκος Χατζηνικολάου, κι αυτός από τη δική του πλευρά, ρωτούσε και ξαναρωτούσε αν είχα επιβεβαίωση. Του απαντούσα στερεότυπα ότι δεν έχω επιβεβαίωση και ότι πρέπει να περιμένουμε.» Ο κ. Σόμπολος στο βιβλίο του περιγράφει το περιστατικό του ως εξής : «Ώρα 9.15, Σάββατο πρωί, 11 Σεπτεμβρίου 2004: το ελικόπτερο απογειώνεται για την πραγματοποίηση της πτήσης προς τις Καρυές του Αγίου Όρους όπου θα προσγειωνόταν γύρω στις 11.05. Εκεί περίμεναν επίσημοι και εκπρόσωποι της Αθωνικής Πολιτείας. Ώρα 10.54: ο κυβερνήτης είχε την τελευταία επαφή με το στρατιωτικό ραντάρ στον Χορτιάτη.
Φέρεται πως είπε ότι πετούσε σε ύψος 3.100 ποδιών και ότι θα ανέβαινε στα 4.500 πόδια προκειμένου μετά να αρχίσει τη διαδικασία προσγείωσης με κατεύθυνση το ελικοδρόμιο στις Καρυές, αλλά δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του, και το συγκλονιστικό είναι ότι δεν ανησύχησε κανείς αρμόδιος για την αργοπορία του. Το τελευταίο στίγμα δόθηκε από τον πιλότο, ενώ βρισκόταν σε απόσταση 15 μιλίων από τις Καρυές. Από τις 10.54 χάθηκε κάθε επαφή και φυσικά κανένας αρμόδιος ραντάρ ή της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας (ΥΠΑ) δεν ενδιαφέρθηκε να διαπιστώσει αν τελικά είχε προσγειωθεί στον προορισμό του. Από τους ειδικούς εκτιμάται ότι η πτώση του στη θάλασσα από τα 3.100 πόδια δεν ξεπέρασε τα 26 δευτερόλεπτα. Ο άνθρωπος που άρχισε πρώτος να ανησυχεί και να αγωνιά ήταν ο τότε αναπληρωτής διοικητής του Αγίου Όρους Αρίστος Κασμίρογλου. Αυτός επικοινώνησε και αναστάτωσε τις υπηρεσίες του αεροδρομίου «Μακεδονία», τη Βάση Ραντάρ του Χορτιάτη και τη διοίκηση της Βάσης των Μεγάρων. Ώρα 12.26: για πρώτη φορά δίνουν σήμα ότι το ελικόπτερο με τον πατριάρχη και τη συνοδεία του αγνοείται. Ώρα 12.30: τα ραντάρ του Χορτιάτη ενημερώνουν σχετικά το Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων Λάρισας. Το εξωφρενικό είναι ότι τρία λεπτά αργότερα, και συγκεκριμένα στις 12.33, ο σταθμός της Πάρνηθας μιλάει με τον πύργο ελέγχου της μονάδας που ανήκει το ελικόπτερο στα Μέγαρα κι ένας δεκανέας απαντάει ότι όλα βαίνουν καλώς και ότι πριν από δέκα λεπτά είχε μιλήσει με τον κυβερνήτη στο κινητό του! Ώρα 12.38: το Κέντρο Αεροπορικών Επιχειρήσεων Λάρισας ενημερώνει την 113η Πτέρυγα Μάχης να ετοιμαστούν προς απογείωση πτητικά μέσα έρευνας και διάσωσης.
Ώρα 13.05: λοχαγός της Βάσης Μεγάρων ενημερώνει το Κέντρο Επιχειρήσεων Λάρισας ότι η πληροφορία που είχε δώσει νωρίτερα, πριν από 28 λεπτά, ο δεκανέας για προσγείωση του ελικοπτέρου, ήταν λάθος! Πέντε λεπτά αργότερα ενημερώνεται το Κέντρο Επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας, ενώ στις 13.15 η ΥΠΑ κηρύσσει «φάση κινδύνου». Ώρα 13.49: απογειώνονται τα πρώτα μέσα έρευνας και διάσωσης. Από το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας είχε ανακοινωθεί τότε ότι με περίπου τρεις ώρες καθυστέρηση, και συγκεκριμένα στις 13.45, ενημερώθηκε το Ενιαίο Κέντρο Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης του ΥΕΝ για πιθανή πτώση στρατιωτικού ελικοπτέρου τύπου Σινούκ στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Όρους. Ώρα 3.46 μ.μ.: εντοπίζονται τα πρώτα συντρίμμια του ελικοπτέρου περίπου 5,5 ναυτικά μίλια νοτιοανατολικά της Σιθωνίας και σε λίγο, οι πρώτες σοροί των αδικοχαμένων να επιπλέουν στη θάλασσα. Οι έρευνες συνεχίστηκαν και την επόμενη μέρα, που ήταν Κυριακή. Γύρω στις 10.30 το πρωί, αλιευτικά σκάφη εντόπισαν και περισυνέλεξαν άλλες δύο σορούς θυμάτων που επέπλεαν στη θαλάσσια περιοχή, 11 ναυτικά μίλια από το ακρωτήριο Άμπελος της Σιθωνίας.
Η μία από τις σορούς ανήκε στον πατριάρχη.» Ο Πάνος Σόμπολος, παράλληλα επιχειρεί να μεταφέρει τα όσα ειπώθηκαν τότε για τις ευθύνες της τραγωδίας: «Πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν εκείνη την περίοδο για τις ευθύνες της τότε κυβέρνησης Καραμανλή, του υπουργού Εθνικής Άμυνας Σπήλιου Σπηλιωτόπουλου, και τις ευθύνες των αρχηγείων Στρατού και Αεροπορίας. Άλλα τόσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν για τα αίτια της πτώσης του ελικοπτέρου. Οι μεν κατηγορούσαν τους δε και ο ένας επέρριπτε ευθύνες στον άλλο για το αλαλούμ. Ανάμεσα στ’ άλλα είχε γραφτεί ότι το ελικόπτερο καταρρίφθηκε επειδή με τη συγκεκριμένη πτήση για το Άγιο Όρος επρόκειτο να ταξιδέψει και ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν και κάποιοι ήθελαν να τον δολοφονήσουν. Ως προς τα αίτια της πτώσης, αυτά είχε αναλάβει να τα ερευνήσει επιτροπή πραγματογνωμόνων του Στρατοδικείου Θεσσαλονίκης.» Σε άλλο σημείο του βιβλίου αναφέρει: «Η στρατιωτική δικαιοσύνη επέρριψε ευθύνες μόνο για τα όσα ακολούθησαν της πτώσης του Σινούκ, και ειδικότερα για τις έρευνες που ξεκίνησαν με καθυστέρηση άνω των δύο ωρών. Κατά την ακροαματική διαδικασία αναφέρθηκαν όλα τα απίστευτα τα οποία σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια της μοιραίας πτήσης και όλα αυτά τα οποία ακολούθησαν.
Ειπώθηκε δηλαδή ότι μιάμιση ώρα μετά την πτώση του ελικοπτέρου με τον πατριάρχη, διαβεβαίωναν ότι αυτό είχε προσγειωθεί κανονικά στον προορισμό του στις Καρυές. Ότι ο δεκανέας μίλησε στο κινητό με τον κυβερνήτη που, όπως αποδείχτηκε, ήταν ήδη νεκρός μιάμιση ώρα πριν! Και διάφορα άλλα. Από την πλευρά τους, οι κατηγορούμενοι κατά την απολογία τους αρνήθηκαν τις κατηγορίες που τους είχαν αποδοθεί και επέρριψαν ευθύνες στους ελεγκτές της ΥΠΑ, τονίζοντας ότι αυτοί είχαν την ευθύνη να γνωρίζουν αν προσγειώθηκε ή όχι το ελικόπτερο με τον πατριάρχη και τη συνοδεία του. Επίσης, στις απολογίες τους υποστήριξαν ότι τα ραντάρ της Αεροπορίας ελέγχουν την αεράμυνα της χώρας και δεν καλύπτουν την εναέρια κυκλοφορία. Αυτό είναι αντικείμενο της ΥΠΑ. Από την πλευρά του, ο ελεγκτής της ΥΠΑ ισχυρίστηκε στην κατάθεσή του ότι τα ραντάρ στον Χορτιάτη είχαν αναλάβει τη συγκεκριμένη ενημέρωση.
Το θέμα είναι ότι το Σινούκ χάθηκε αύτανδρο και από τους επιβαίνοντες δεν επέζησε κανείς. Για το ποιος φταίει και πόσο φταίει, θα πρέπει να εντοπίζονται και να τιμωρούνται οι φταίχτες. Κι αυτή είναι η δουλειά της δικαιοσύνης. Όμως ποιος θα φέρει πίσω αυτούς τους αδικοχαμένους ανθρώπους;»
