Ο Διονύσης Βαλλιανάτος, Μόνιμος εκπρόσωπος στην Ελλάδα της Έδρας της Κοινωνικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου “LA SAPIENZA” της Ρώμης – Mέλος του «Εθνικού Παρατηρητηρίου Καταγεγραμμένης Αξιολόγησης του Εκφοβισμού» και του «Συμβουλίου Πρόληψης & Παραβατικότητας του Δήμου Πειραιά”, μιλάει στην εφημερίδα μας για το σημαντικό θέμα των πρώτων βοηθειών.
Κύριε Βαλλιανάτε στην εφημερίδα μας, στις 18 Μαΐου 2024 είχαμε την ευκαιρία να έχουμε μια συνέντευξη μαζί σας, όπου είχατε αναφέρει «Οι Α΄ ΒΟΗΘΕΙΕΣ δεν είναι πολυτέλεια, είναι ανάγκη» και βροντοφωνάξει κυριολεκτικά «Αδιανόητο οι μαθητές του Δημοτικού να μην διδάσκονται Α΄ Βοήθειες στη χώρα μας».
Την περασμένη Τετάρτη 5/2/2025, ένας 13χρονος στο σχολείο του έπαθε ανακοπή. Μάχη ζωής στο Τζάνειο για να σωθεί παιδί, όπου βοήθησαν όλοι! Οι κρίσιμες στιγμές στο σχολείο του παιδιού, η ΚΑΡΠΑ, η διαδρομή προς το νοσοκομείο και η έκτακτη κινητοποίηση γιατρών και νοσηλευτών. (ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ 7 Φεβρουαρίου 2025).
Ποια είναι η άποψη σας;
Πρώτα απ΄ όλα σας ευχαριστώ για την ευγενική πρόσκληση σας. Όπως πολύ σωστά έχει αναφέρει στην εφημερίδα σας ο εξαίρετος συνάδελφος και βουλευτής Α’ Πειραιά Νίκος Βλαχάκος, «Συγχαρητήρια αξίζουν και στους πρώτους αποδέκτες (στο σχολείο του παιδιού) πού εκτελώντας βασική ΚΑΡΠΑ (καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση), συντήρησαν το άτυχο παιδί έως να φτάσει στο νοσοκομείο!». Αυτό το παιδί αποδεδείχθηκε τελικά τυχερό, όχι επειδή δεν επιδεινώθηκε η κατάσταση του λόγω δυνατού οργανισμού όπως θα λέγαμε στην καθομιλουμένη, αλλά επειδή έτυχε να υπάρχουν κοντά του άτομα τα οποία στις δύσκολες στιγμές των τριών πρώτων λεπτών και μετά, «αντικατέστησαν» τους νοσηλευτές τους γιατρούς και τα μηχανήματα εν είδη μονάδας επειγόντων περιστατικών νοσοκομείου, μόνο με τα χέρια τους, την αναπνοή τους, μα πάνω απ΄ όλα με τις γνώσεις τους στις Α΄ Βοήθειες. Τους αξίζουν συγχαρητήρια και όχι μόνο!
Θα θέλαμε να μας αναλύσετε περισσότερο τη σκέψη σας για το θέμα αυτό.
Οι Α’ βοήθειες είναι η βοήθεια που δίνεται σε κάθε άτομο, που υφίσταται μια ξαφνική αρρώστια ή έναν ξαφνικό τραυματισμό, με φροντίδα που παρέχεται για την διατήρηση της ζωής του και την πρόληψη της κατάστασης από την επιδείνωση ή την ανάρρωση. Περιλαμβάνει την αρχική παρέμβαση σε οποιαδήποτε σοβαρή κατάσταση υγείας, πριν από την επαγγελματική ιατρική βοήθεια, όταν αυτή θα είναι διαθέσιμη. Πρωταρχικός στόχος των Α’ βοηθειών, είναι να σωθούν ζωές, με το να προληφθεί ή να αποτραπεί η κατάσταση από την επιδείνωση ή τον κίνδυνο της περαιτέρω ζημιάς και να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος του θανάτου.
Σαν ειδικός στο θέμα, κάτι είπατε προηγουμένως για γνώσεις Α΄ Βοηθειών.
Βεβαίως. Επειδή η διδαχή είναι γνώση και η γνώση σε κατάλληλα ειδικά χέρια
δίνει ζωή, αφιερώνοντας λίγες ώρες από την ζωή μας για να μάθουμε Α΄ βοήθειες, κερδίζουμε μετά πολλές ώρες από την ζωή μας, χωρίς πιθανό πρόβλημα ή αναπηρία, για μας και τους γύρω μας! Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι επειδή είναι καλά την παρούσα στιγμή, νομίζουν ότι θα είναι καλά εφόρου ζωής και δεν θα πάθουν το παραμικρό ατύχημα, που μπορεί να τους στερήσει την καθημερινότητα τους, ακόμη και την ζωή τους. Και μην ξεχνάμε ότι οι γνώσεις αυτές, μας συνοδεύουν καθ΄ όλη την διάρκεια της ζωής μας.
Γιατί είναι τόσο αναγκαίο σήμερα να είμαστε όλοι γνώστες Α΄ βοηθειών;
Από υπάρξεως κόσμου, ο άνθρωπος γεννημένος με μία τεράστια προστασία -το ένστικτο της επιβίωσης- κατάλαβε ότι σε οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας ή τραύματος, έπρεπε πρώτος αυτός να ξέρει να παρέμβει στο πρόβλημα, έτσι ώστε να μπορέσει να κρατηθεί ζωντανός. Όταν άρχισε η κοινωνικοποίηση του, μοιράστηκαν όλοι μαζί τις όποιες γνώσεις τους μεταξύ τους, οπότε κατάλαβαν πόσο χρήσιμοι είναι και οι άλλοι γύρω τους την κατάλληλη στιγμή.
Βλέπετε να έχει αλλάξει κάτι, επειδή τα πάντα αλλάζουν κατά την διάρκεια του χρόνου;
Νομίζω ότι ζούμε ακριβώς παράλληλες καταστάσεις και η μόνη διαφορά μας από τους προγόνους μας -ευτυχώς όχι πάντα- είναι το τρεχούμενο ζεστό νερό από ηλιακό και το WC μέσα στο σπίτι! Αν κοιτάξετε γύρω σας, θα δείτε πόσοι άνθρωποι πεθαίνουν μόνοι, ειδικά μικρά παιδιά και μεσήλικες, οι οποίοι θα μπορούσαν να έχουν σωθεί, αν ήξεραν οι ίδιοι ή οι γύρω τους, ότι για να σώσεις κάποιον χρειάζονται -αν προλάβεις- 3 λεπτά μόνο, οπότε πρέπει να ξέρεις Α΄ βοήθειες για να προσφέρεις ζωή. Πέθαιναν μόνοι τους τότε, πεθαίνουν μόνοι και σήμερα. Στους καιρούς μας, οι 9 στους 10 στην ερώτηση «τι θα κάνετε σε αντίστοιχο συμβάν;» απαντούν θα καλέσω το ΕΚΑΒ ή τον γιατρό. Με αυτή τη λογική, ένα ασθενοφόρο πρέπει να είναι έξω από κάθε σπίτι ή γιατρός να είναι στο διπλανό δωμάτιο καθ΄ ενός!
Βλέπετε να καλυτερεύει η κατάσταση, να έρχονται περισσότεροι στα μαθήματα και ν’ αλλάζει κάτι;
Ευτυχώς ναι! Σε όλες αυτές τις συναντήσεις, βλέπεις στο πρόσωπο τους την αγωνία και την ανάγκη για μάθηση. Πολλοί απ’ αυτούς κρατούν και σημειώσεις, γι’ αυτό τους βοηθάω πλέον με φωτοτυπίες. Συγχρόνως είμαι απογοητευμένος από την ελληνική κοινωνία και το σκεπτικό της…
Γιατί το λέτε αυτό;
Επειδή υπάρχει ακόμη η κλασική άγνοια αλλά και η αδιαφορία, όπου κάποιο άτομο δηλώνει ακόμα «Γιατρέ θα στείλω την γυναίκα /άντρα μου να παρακολουθήσει τα σεμινάρια», χωρίς να σκέπτονται ότι αν θα συμβεί κάτι στην υπόλοιπη οικογένεια και λείπουν αυτοί που διδάχτηκαν, ποιος θα τους σώσει ή ακόμη κι αυτούς; Και εδώ συνεχίζεται το άκρον άωτον τις απλής καθημερινής σύγχρονης ελληνικής παράλογης λογικής! Από την μία, προσπαθούμε κάθε χρόνο να καλυτερέψουμε τα νοσοκομεία μας, τις δομές και γενικά την όλη υγειονομική περίθαλψη γι αυτούς που τα επισκέπτονται, ξοδεύοντας πολλά εκατομμύρια ευρώ και έτσι πρέπει να γίνεται. Από την άλλη, δεν εφαρμόζουν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ τα μαθήματα Α΄ Βοηθειών στα σχολεία για να σώζονται πλέον ζωές, τα οποία δεν επιβαρύνουν την τσέπη του φορολογούμενου γιατί απλώς δεν στοιχίζουν τίποτε (λόγω εθελοντών εκπαιδευτών), έτσι ώστε να μην πεθαίνουν άνθρωποι πριν φτάσουν στις προαναφερόμενες δομές, ούτε να χρειάζονται ιδιαίτερα μέσα της πολιτείας για να κρατήσουν κάποιον/α στη ζωή μέχρι να μπορέσουν να φτάσουν ο γιατρός ή το ΕΚΑΒ. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις που μπορεί να απαιτείται η παροχή Α’ βοηθειών, γι’ αυτό σε πολλές χώρες υπάρχει νομοθεσία, κανονισμός και καθοδήγηση, που καθορίζει και επιβάλει την γνώση παροχής των Α’ βοηθειών, για το καλό της κοινότητας! Γιατί όχι και σ’ εμάς, αφού μόνο κέρδος θα έχουμε, μηδενικό κόστος και την χαρά ότι δώσαμε ζωή σε κάποιον ή εκτός του ότι θα χάσουν τα ελληνόπουλα λίγες ώρες από την γυμναστική τους κάθε τρίμηνο σε σεμινάρια για Α΄ Βοήθειες, διαφυγή, διάσωση και προφύλαξη από κτήρια σε σεισμό, πυρκαγιά, έκτακτες ανάγκες κλπ., οπότε στο τέλος της σχολικής περιόδου δεν θα θεωρούνται εκπαιδευμένοι… λόγω μη ολοκλήρωσης του κύκλου μαθημάτων… γυμναστικής!!!
Οπότε τι προτείνεται κύριε καθηγητά;
Πιστεύω ότι πρέπει με αυτές τις απλές γνώσεις των Α΄ Βοηθειών, να πάρει ο καθένας κυριολεκτικά την υγεία στα χέρια του, προσφέροντας ζωή στον πλησίον του και προωθώντας επιτέλους ένα άλλο status σύγχρονης κοινωνίας και σκέψης, σ’ αυτούς τους καιρούς που έχουμε όλοι τόση ανάγκη.
