Ισως το ζητούμενο δεν ήταν η νίκη. Αλλωστε, ακόμη κι αν μιλάμε για ένα ευρύ 4-1, το ματς απέναντι στη Σλοβακία υπήρξε φιλικού χαρακτήρα και δοκιμές έκανε κυρίως ο Γιοβάνοβιτς. Ωστόσο, υπάρχουν μηνύματα που έστειλε μια ομάδα σε διαρκή άνοδο και ας τα δούμε:
1.Το να πηγαίνουν κοντά στις 20.000 φίλαθλοι για να παρακολουθήσουν έναν αγώνα στο Παγκρήτιο και μάλιστα με όχι «εμπορικό αντίπαλο», ασφαλώς και είναι κάτι που «λέει» πολλά. Υπάρχει σύνδεσμος ανάμεσα στο κοινό και την ομάδα, τα νέα παιδιά έχουν φέρει ενθουσιασμό και τα καλύτερα μπορεί να βρίσκονται στην επόμενη σελίδα του γαλανόλευκου βιβλίου.
2. Το ρόστερ της εθνικής ομάδας έχει «μεγαλώσει» κατά πολύ. Ακόμη κι αν ορισμένες φορές κάνει λάθη με ορισμένες επιλογές ο Γιοβάνοβιτς, έχει πετύχει να δηλώνουν ετοιμοπόλεμοι οι ποδοσφαιριστές του. Παραδείγματα; Εως το βράδυ του Σαββάτου, ο Μανδάς ήταν ο τρίτος στην ιεραρχία γκολκίπερ, πίσω από Τζολάκη και Βλαχοδήμο. Πήρε τη φανέλα του βασικού, απέκρουσε πέναλτι, υπήρξε εντυπωσιακός στις εκτινάξεις του και έπεισε πως δεν θα αργήσει η ώρα που θα διεκδικεί θέση στο αρχικό σχήμα. Επίσης, ο Γιαννούλης βρίσκεται πίσω από τον Τσιμίκα αλλά έπεισε εκ νέου για τις δυνατότητές του, ενώ γκολ σημείωσαν οι Παυλίδης και Δουβίκας και ας έχουμε κατά νου πως έλειψε ο Ιωαννίδης, παίκτης που πολλές φορές στο μυαλό του Ιβάν είναι ο κεντρικός φορ της εθνικής ομάδας.
3. Ο Καρέτσας ήρθε για να μείνει. Εστω κι αν κάποιες στιγμές έκανε κατάχρηση ντρίμπλας, ακόμη ακόμη κι αν δεν έδινε τη μπάλα αλλά επιχειρούσε σουτ με τις όχι καλύτερες προϋποθέσεις. Ο τόσο προικισμένος νεαρός κυνηγός, με αυτό το αέρινο στυλ και τις εφορμήσεις από τα δεξιά και έχοντας αυτό που λέμε «ανάποδο πόδι», μπορεί να διαλύσει κάθε αμυντική διάταξη.
4. Ο Παυλίδης ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις και μπράβο του. Σπατάλησε, όμως, ευκαιρίες. Λένε πως το ζητούμενο για κάθε επιθετικό είναι να δηλώνει παρών στην περιοχή. Σωστό. Και ο Παυλίδης «μίλησε» με γκολ όταν δεν είχε το περιβραχιόνιο που πήγε στον Μπακασέτα!
5. Εντύπωση έκανε πως ο Γιοβάνοβιτς δεν άλλαξε την τετράδα της άμυνας ούτε και τον τερματοφύλακα. Ηθελε, προφανώς, να αποκτήσει συνοχή η οπισθοφυλακή, ίσως περίμενε έως το τέλος να διαπιστώσει το πώς λειτουργεί το δίδυμο των κεντρικών μπακ, Ρέτσος-Κουλιεράκης. Εμεινε ικανοποιημένος. Περισσότερο δε θα χαμογέλασε όταν άκουσε από τους ποδοσφαιριστές του να επαναλαμβάνουν τη δική του θεωρία, πως δεν υπάρχουν επίσημα ή φιλικά παιχνίδια αλλά μόνο αγώνες που πρέπει να μπαίνεις γερά και να αποδίδεις στο μάξιμουμ.
6. Πριν από 22 χρόνια, 7 Ιουνίου του 2003, η εθνική έκανε ένα σπουδαίο διπλό στην Ισπανία και αυτό ήταν το σημείο καμπής προς τα τελικά του 2004 και τον θρίαμβο στην Πορτογαλία. Τώρα, με το 4-1 κόντρα στη Σλοβακία, το ωραίο συνδυαστικό ποδόσφαιρο, τις αμέτρητες ευκαιρίες και τις τελικές προσπάθειες, οι πάντες πείθονται πως αυτή η γενιά έχει όλα τα φόντα ώστε να προκριθεί πανηγυρικά στην τελική φάση μιας σημαντικής διοργάνωσης. Και εκεί να έχει βλέψεις υψηλές για κάτι αληθινά σπουδαίο.
*ΠΗΓΗ: www.in.gr
