Ο κύριος Νίκος Παπαρούνης έκανε σπουδαία καριέρα σαν τερματοφύλακας και έφτασε να αγωνιστεί και στην Α’ εθνική με τις φανέλες του ΠΑΝΙΩΝΙΟΥ και της ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ, παραδίδοντας μάλιστα μαθήματα ήθους στα γήπεδα! Όμως και σαν προπονητής συνεχίζει να διδάσκει ποδόσφαιρο, αυτή τη φορά από τους πάγκους. Φέτος μετά από αρκετά χρόνια θα τον έχουμε μαζί μας στα ποδοσφαιρικά γήπεδα του Πειραιά, αφού πλέον είναι τεχνικός στην ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΝΤΙΩΝ της Α’ κατηγορίας! Συζητήσαμε μαζί του για την πορεία του, αλλά και για τους στόχους που έχει με τη νέα του ομάδα…
– Κύριε Παπαρούνη, σας καλωσορίζουμε εκ νέου στον Πειραιά! Πώς αισθάνεστε για αυτό;
Πολύ όμορφα! Αισθάνομαι πανέτοιμος για νέες προκλήσεις και πιστεύω ότι υπάρχουν όλα τα εχέγγυα για να έχει η ΕΛΛΑΣ ΠΟΝΤΙΩΝ μια πολύ καλή πορεία στο δύσκολο προσεχές πρωτάθλημα!
– Θέλετε να “συστηθείτε” ποδοσφαιρικά στους αναγνώστες μας; Σε ποιες ομάδες έχετε παίξει ποδόσφαιρο;
Ξεκίνησα την καριέρα μου στην τοπική ομάδα του χωριού μου, στον ΑΡΑΚΥΝΘΟ ΜΑΤΑΡΑΓΚΑΣ, στην Αιτωλοακαρνανία. Από εκεί πήρα μεταγραφή στον ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ, και στη συνέχεια πέρασα από ΠΑΝΙΩΝΙΟ, ΠΑΝΑΡΚΑΔΙΚΟ, ΠΑΝΕΛΕΥΣΙΝΙΑΚΟ, ΜΑΡΚΟ, ΝΑΥΠΑΚΤΙΑΚΟ ΑΣΤΕΡΑ και ΚΑΛΛΙΘΕΑ. Όταν σταμάτησα από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, στο τέλος της καριέρας μου, πέρασα και από τον ΑΤΤΙΚΟ, τον ΑΓΙΟ ΙΕΡΟΘΕΟ και τον ΑΟ ΚΥΜΗΣ. Σταμάτησα το ποδόσφαιρο σε ηλικία 39 χρονών μετά από μια “γεμάτη” καριέρα…
– Ποιες θεωρείτε μεγαλύτερες επιτυχίες σας όλα αυτά τα χρόνια, κύριε Παπαρούνη;
Δεν είναι κάτι που μπαίνει στη ζυγαριά. Σίγουρα ήταν συναρπαστικό να αγωνιστώ στην Α’ εθνική κατηγορία με ΠΑΝΙΩΝΙΟ και ΚΑΛΛΙΘΕΑ. Μάλιστα έζησα από πρώτο χέρι και τις ανόδους των ομάδων αυτών από τη Β’ στην Α’ εθνική! Στον ΠΑΝΙΩΝΙΟ ήμουν από το 1991 έως το 1993 με προπονητή τότε τον αείμνηστο Γιάννη Κυράστα και συμπαίκτες τον Πάντιτς, τον Τόγια, τον Λεμονή, τον Φύσσα και πολλούς ακόμη πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές της εποχής. Στην ΚΑΛΛΙΘΕΑ αγωνίστηκα πέντε ολόκληρα χρόνια με συμπαίκτες όπως τον Φάνη Γκέκα και τον Γιώργο Ζαχαρόπουλο. Μάλιστα με τον τελευταίο αναπτύξαμε μια ισχυρή φιλία που κρατάει μέχρι σήμερα, και έχουμε γίνει και κουμπάροι!
– Από τα ωραία του ποδοσφαίρου! Άλλες επιτυχίες;
Με τον ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟ ανεβήκαμε διαδοχικά από την Δ’ στη Γ’ και από την Γ’ στη Β’ εθνική. Μάλιστα κατακτήσαμε και το Κύπελλο Ερασιτεχνών, ενώ φτάσαμε και σε έναν ακόμη τελικό! Με τον ΠΑΝΕΛΕΥΣΙΝΙΑΚΟ ανεβήκαμε από την Γ’ στην Β’ εθνική, με προπονητή τότε τον Νίκο Αναστόπουλο. Και με τον ΑΓΙΟ ΙΕΡΟΘΕΟ είχαμε ανέβει από την Α’ ΕΠΣΑ στις Εθνικές κατηγορίες. Πάντως, ανεξάρτητα από τίτλους και ανόδους, έχω πολλά να θυμάμαι από όλες τις ομάδες που πέρασα!
– Να περάσουμε τώρα στην προπονητική σας καριέρα; Με ποιες ομάδες έχετε συνεργαστεί;
Ξεκίνησα την προπονητική εδώ στον Πειραιά! Αρχικά στην ΟΔΗΓΗΤΡΙΑ, την οποία ανέβασα στην Α’ Πειραιά και έπειτα στην ΑΕ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ, όπου έκατσα τρία ολόκληρα χρόνια. Στη συνέχεια συνεργάστηκα με τον ΘΡΙΑΜΒΟ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ, το ΗΡΑΚΛΕΙΟ, τον ΑΟ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ (με το οποίο φτάσαμε στα ημιτελικά του κυπέλλου της ΕΠΣΑ και τερματίσαμε τρίτοι στο πρωτάθλημα της Α’ Αθήνας), την ΘΥΕΛΛΑ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, και φέτος ξαναβρίσκομαι στον Πειραιά, αφού θα κάθομαι στον πάγκο της ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΟΝΤΙΩΝ…
– Τι ήταν αυτό που σας έφερε και πάλι στον Πειραιά;
Μου φέρθηκαν πολύ όμορφα και μου έδειξαν μεγάλη εμπιστοσύνη οι άνθρωποι της ΕΛΛΑΣ ΠΟΝΤΙΩΝ! Διαπίστωσα προσωπικά ότι υπάρχει οργάνωση, καλή νοοτροπία και πολύ ταλέντο στην ομάδα. Είναι ένα προσωπικό στοίχημα για μένα! Πιστεύω ότι με την κατάλληλη ενίσχυση μπορούμε να πρωταγωνιστήσουμε, αν και το φετινό πρωτάθλημα της Α’ Πειραιά θα είναι εξαιρετικά δύσκολο με πληθώρα καλών και ιστορικών συλλόγων…
– Ποια είναι η ποδοσφαιρική σας φιλοσοφία, κύριε Παπαρούνη;
Αν και υπήρξα τερματοφύλακας, είμαι λάτρης του επιθετικού ποδοσφαίρου! Ασπάζομαι το δόγμα ότι “χρειάζεσαι ένα γκολ παραπάνω” για να κερδίσεις! Το σύστημα που ακολουθώ είναι συνήθως το 4/2/3/1 και το 4/3/3, ανάλογα με το υπάρχον υλικό…
– Τι είναι αυτό που ζητάτε συνήθως από τους ποδοσφαιριστές σας;
Ζητάω γρήγορη σκέψη, να εκτελούν σε πρώτο χρόνο και να προσαρμόζονται στην πίεση του αγώνα. Θέλω να σκέφτονται σαν επαγγελματίες, να έχουν συνέπεια, και πάνω απ’ όλα να αγαπάνε το ποδόσφαιρο με όλη τους την ψυχή! Ξέρω ότι δεν είναι εύκολα όλα αυτά, αλλά είναι αναγκαία για την πρόοδο των ποδοσφαιριστών και της ομάδας. Μόνο έτσι χτίζονται ομάδες με όλη τη σημασία του όρου!
– Θυμάστε, κύριε Παπαρούνη, κάτι χαρακτηριστικό που ζήσατε σαν ποδοσφαιριστής και εμπεριείχε την έννοια “ομάδα”;
Στο μπαράζ παραμονής στη Β’ εθνική που είχαμε δώσει στο Άργος, όταν αγωνιζόμουν στην ΚΑΛΛΙΘΕΑ (εναντίον της ΚΑΒΑΛΑΣ), είχε ξεσπάσει μια καταρρακτώδη βροχή, και είχα φάει ένα γκολ στο οποίο ευθυνόμουν απόλυτα. Ζήτησα τότε από τον προπονητή μας Νίκο Καρούλια να με κάνει αλλαγή! Αυτόματα έπεσαν όλοι οι συμπαίκτες μου πάνω μου και με παρότρυναν να συνεχίσω. Ο φίλος μου και κουμπάρος μου Γιώργος Ζαχαρόπουλος μου είπε κατά λέξη: “Σήκω και παίξε! Καθαρίζουμε εμείς!” Και όντως το έκαναν! Έβαλαν 5 γκολ και σωθήκαμε πανηγυρικά! Ήταν ο ορισμός της λέξης “ομάδα”!
– Πολύ εντυπωσιακό! Χαίρεσαι να έχεις τέτοιους συμπαίκτες! Θυμάστε κάτι άλλο χαρακτηριστικό από τα γήπεδα;
Θυμάμαι πολύ έντονα τον “τελικό” με την ΧΑΛΚΗΔΩΝΑ, όταν αγωνιζόμουν και πάλι στην ΚΑΛΛΙΘΕΑ. Στο γήπεδο της Καλαμαριάς νικήσαμε 1-0 με γκολ του Γκέκα, και με προπονητή τότε τον Νίκο Κουρμπανά ανεβήκαμε στην Α’ εθνική! Και σε εκείνη την ομάδα οι ποδοσφαιριστές ήταν πολύ δεμένοι μεταξύ τους…
– Από ξένο ποδόσφαιρο τι σας αρέσει, κύριε Παπαρούνη;
Παρακολουθώ τα πάντα, αλλά τα τελευταία χρόνια το Ισπανικό ποδόσφαιρο έχει κάνει τη διαφορά. Μου αρέσει ο τρόπος που βλέπουν το ποδόσφαιρο εκεί! Δεν υπάρχουν οι παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τώρα με την διακοπή των πρωταθλημάτων, είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε πολλά διαδικτυακά σεμινάρια και να κατανοήσουμε περισσότερο κάποια σημαντικά πράγματα που αφορούν το ποδόσφαιρο…
– Έχετε να προτείνετε εσείς κάποια πράγματα; Κάτι που θα βελτιώσει το τοπικό ποδόσφαιρο;
Θα ήθελα να πω ότι οι ηλικίες δεν παίζουν ποδόσφαιρο! Το λέω αυτό γιατί γίνεται πολύ κουβέντα από τις Ενώσεις για ηλικιακά όρια, είτε προς τα κάτω είτε προς τα πάνω. Δεν πρέπει να βλέπουμε τους ποδοσφαιριστές ως νούμερα! Το θέμα είναι να τους εμπνέουμε. Να τους βοηθάμε να βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους. Έχουμε καμιά φορά τεράστιες προσδοκίες από αυτούς και στο τέλος τέλος φεύγουν κι απ’ το ποδόσφαιρο!
– Τι εννοείτε ακριβώς;
Οι στατιστικές δείχνουν ότι στους 10.000 ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές, ένας γίνεται επαγγελματίας! Κι αυτός δεν είναι σίγουρο ότι θα παίξει. Δεν είναι εύκολη η δουλειά του ποδοσφαιριστή. Εμείς πρέπει να τους υποστηρίζουμε και να τους δείχνουμε εμπιστοσύνη. Να τους εμπνέουμε να συνεχίσουν αυτό που κάνουν! Γιατί τελικά θα ωφεληθούν ποικιλοτρόπως, άσχετα με το μέγεθος της καριέρας τους. Γενικά, είναι πολύ καλό τα νέα παιδιά να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Παίρνουν μαθήματα ζωής μέσα απ’ τον αθλητισμό. Και είναι ευλογία για έναν σύλλογο να καλλιεργεί ακαδημίες…
– Στην ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΝΤΙΩΝ, αλήθεια, τι γίνεται με τις ακαδημίες; Έχετε προσωπική ενημέρωση;
Οι ακαδημίες απ’ ότι ξέρω είναι ένα πολύ σημαντικό τμήμα του συλλόγου. Θέλω να το επιμεληθώ προσωπικά αυτό το κομμάτι. Με τη σωστή δουλειά θα υπάρξει μεγάλο κέρδος τα επόμενα χρόνια! Πλέον σε όλους τους συλλόγους οι ακαδημίες πρέπει να αποτελούν τον προθάλαμο της πρώτης ομάδας. Δεν γίνεται αλλιώς. Ειδικά στα χρόνια που ζούμε…
– Κύριε Παπαρούνη, σας ευχαριστούμε πολύ για την κουβέντα που είχαμε, και ευχόμαστε και πάλι κάθε επιτυχία με τη νέα σας ομάδα! Πιστεύουμε ότι θα έχουμε την ευκαιρία να τα πούμε πολλές φορές κατά τη διάρκεια της σεζόν…
Κι εγώ σας ευχαριστώ! Χαίρομαι ιδιαίτερα που βλέπω να γίνονται πράγματα στον Πειραιά που δεν τα έχω δει ακόμη και στην Αθήνα! Καλή επιτυχία στην εφημερίδα σας.