Ο προπονητής Πέτρος Φυλακούρης κουβαλάει επάνω του ένα ιδιαίτερα βαρύ όνομα, αφού ο πατέρας του Τότης έχει γράψει ιστορία σαν ποδοσφαιριστής, αλλά και σαν προπονητής αργότερα, στον ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ! Ας μην ξεχνάμε ότι ο Τότης Φυλακούρης είναι ένας από τους “θρύλους” που αγωνίστηκαν στο Γουέμπλεϊ εναντίον του ΑΓΙΑΞ στον αλησμόνητο τελικό του 1971! Παρ’ όλα αυτά, ο γιος του Πέτρος είναι ένας άνθρωπος που έχει στηριχθεί στις δικές του δυνάμεις και έχει χτίσει με κόπο και αγώνα το δικό του ποδοσφαιρικό όνομα! Συναντηθήκαμε με τον νεαρό τεχνικό και μιλήσαμε για την καριέρα του, την ποδοσφαιρική του φιλοσοφία, τις αναμνήσεις του και τους στόχους του…
– Κύριε Φυλακούρη, χαιρόμαστε πολύ που έχουμε την ευκαιρία να συζητήσουμε, και πιστεύουμε ότι έχουμε πολλά και σημαντικά να πούμε! Να αρχίσουμε με μια ερώτηση που ίσως σας έχουν κάνει πολλοί: πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να διαχειριστεί κάποιος ένα τεράστιο ποδοσφαιρικό όνομα;
Πιο δύσκολο απ’ ότι νομίζετε! Αναπόφευκτα υπάρχουν συγκρίσεις, και από την άλλη σε βαραίνει και η ευθύνη να μη φέρεις μομφή σε αυτό το όνομα! Πάντως ο πατέρας μου με έχει βοηθήσει πολύ σε αυτό. Με την έννοια ότι είναι ένας άνθρωπος πολύ απλός και προσιτός. Πολλές φορές δυσκολεύομαι να καταλάβω ότι έχω έναν διάσημο πατέρα!
– Είναι αλήθεια αυτό! Ο πατέρας σας ήταν ανέκαθεν ένας πολύ συμπαθής άνθρωπος σε όλους, ότι ομάδα κι αν υποστήριζε ο καθένας! Και με μεγάλη αίσθηση του χιούμορ. Όμως ας μιλήσουμε τώρα για εσάς! Κατ’ αρχάς, πείτε μας που έχετε παίξει ποδόσφαιρο…
Ξεκίνησα το ποδόσφαιρο σε ομάδες της Βούλας, της Βάρης και της Βουλιαγμένης και ξαφνικά βρέθηκα στον Πειραιά, στον ΦΟΙΝΙΚΑ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ, από μια συγκυρία!
– Πολύ ενδιαφέρον αυτό! Να υποθέσουμε ότι από τότε ήταν Πρόεδρος ο κύριος Περάματζης εκεί;
Ναι, βέβαια! Ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ αγωνιζόταν στην Β’ Πειραιά και εγώ ήμουν δεξί μπακ. Είχα σημειώσει εκείνη τη χρονιά 18 γκολ ως αμυντικός!
– Η συνέχεια της καριέρας σας, κύριε Φυλακούρη;
Όπως από μια συγκυρία βρέθηκα στον Πειραιά, επίσης από μια συγκυρία έφυγα! Σε ένα παιχνίδι στο γήπεδο της Δραπετσώνας με είδαν άνθρωποι του ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΑΘΗΝΩΝ και από την Β’ Πειραιά βρέθηκα ξαφνικά στην Β’ εθνική δίπλα σε ποδοσφαιριστές όπως ο Μιλόγεβιτς, ο Αναστασάκος, ο Βενιαμίν και ο Μπλένταρ Κόλα!
– Εντυπωσιακή εξέλιξη ομολογουμένως! Πόσα χρόνια παίξατε ποδόσφαιρο στον ΑΠΟΛΛΩΝΑ;
Κάθισα εκεί τρία χρόνια. Έπειτα πήρα μεταγραφή στον ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ στην Δ’ εθνική, στο ΚΟΡΩΠΙ με το οποίο ανεβήκαμε από την Δ’ στην Γ’ εθνική, πάλι στον ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ, και έκλεισα την καριέρα μου στον ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ΓΛΥΦΑΔΑΣ το 2013 μετά από έναν σοβαρό τραυματισμό στον χιαστό…
– Και ξεκινήσατε να εργάζεστε πλέον σαν προπονητής;
Ήδη είχα αποκτήσει το δίπλωμα UEFA B’ από το 2008 και ήμουν προπονητής σε διάφορες Ακαδημίες ποδοσφαίρου. Οπότε είχα την εμπειρία. Το 2013 ανέλαβα τον ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ΓΛΥΦΑΔΑΣ και έμεινα εκεί τρία χρόνια, ενώ παράλληλα “έχτιζα” και τις ακαδημίες του συλλόγου…
– Έπειτα από τον ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ;
Στη συνέχεια, ανέλαβα προπονητής στον ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ, στο Μπραχάμι. Πέρσι ανεβήκαμε από την Β’ στην Α’ ΕΠΣΑ και ξεκίνησα και φέτος την χρόνια στην Α’ κατηγορία. Όμως μετά από 7 αγωνιστικές παραιτήθηκα για προσωπικούς λόγους και η διακοπή των πρωταθλημάτων με βρήκε πλέον ελεύθερο…
– Ποιοί είναι αυτή τη στιγμή οι προσωπικοί σας στόχοι, κύριε Φυλακούρη;
Μου αρέσει να δουλεύω και να προχωράω σιγά σιγά και ταπεινά. Αυτή τη στιγμή επικεντρώνομαι στην απόκτηση του διπλώματος UEFA A’ και να ανεβαίνω ένα ένα τα σκαλοπάτια. Μου αρέσει αυτό που κάνω. Να σκεφτείτε ότι έχω διδακτορικό στις Οικονομικές Επιστήμες, αλλά επιλογή μου είναι να ασχοληθώ επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο σαν προπονητής! Είναι πολύ δύσκολη και ιδιαίτερη η φετινή χρονιά, αλλά έχω φιλοδοξίες και όρεξη για δουλειά…
– Ψάχνετε ένα συγκεκριμένο πρότυπο ομάδας;
Θέλω η ομάδα που θα συνεργαστούμε να έχει όραμα και ξεκάθαρους στόχους. Να έχει παίκτες με φιλοδοξίες! Δε με νοιάζει αν στοχεύει στην άνοδο ή στην αποφυγή του υποβιβασμού. Το θέμα είναι να ξέρει τι θέλει και πώς θα το πετύχει…
– Τι είναι αυτό που ζητάτε από τους ποδοσφαιριστές σας;
Να κάνουν το απολύτως απλό! Να είναι ήρεμοι! Να αγαπάνε αυτό που κάνουν! Να έχουν υπομονή! Το αποτέλεσμα θα έρθει μέσα από τη δουλειά…
– Είστε απαιτητικός ως προπονητής, κύριε Φυλακούρη;
Η αλήθεια είναι ότι θέλω να κερδίζω! Δεν παίζω ποτέ για την ισοπαλία. Ανεξάρτητα ποιος είναι ο αντίπαλος…
– Έχετε κάποιο αγαπημένο σύστημα παιχνιδιού;
Τα συστήματα είναι ουσιαστικά δύο: το 4/4/2 και το 4/3/3.
Από εκεί και πέρα υπάρχουν πολλές παραλλαγές. Μπορεί να γίνουν 4/1/4/1, 4/4/1/1 ή 3/5/2… Εγώ δίνω μεγάλη σημασία στην επιλογή του υλικού μου. Θέλω ποδοσφαιριστές να παίζουν και με τα δύο πόδια, όπως επίσης να γνωρίζουν περισσότερες από μία θέσεις στο γήπεδο. Πιστεύω ότι το υλικό πρέπει να το διαλέγει ο προπονητής. Άλλωστε ο προπονητής γίνεται επιτυχημένος από τους παίκτες…
– Θυμάστε, κύριε Φυλακούρη, κάποια χαρακτηριστικά στιγμιότυπα από την μέχρι τώρα καριέρα σας, είτε ως ποδοσφαιριστής είτε ως προπονητής; Κάτι που έχει ενδιαφέρον και θα λέγατε σε μια παρέα!
Να σας πω μια ιστορία από τότε που αγωνιζόμουν και μια ως προπονητής!
Θυμάμαι σε μια προπόνηση όταν έπαιζα στον ΑΠΟΛΛΩΝΑ, που είχα κάνει… “ποδιά” στον 36χρονο τότε Μιλόγεβιτς! Εκείνη τη στιγμή μου είπε: “Να το θυμάσαι!”.
Αργότερα σε μια άλλη προπόνηση με έσπρωξε πολύ δυνατά σε μια διεκδίκηση της μπάλας στον αέρα και με πέταξε κάτω. Μου είπε: “Για τότε!” Με δύο λέξεις μου έδωσε να καταλάβω ότι δεν πρέπει ποτέ να “ξεφτιλίζεις” τον αντίπαλο! Είναι ένα δίδαγμα που το κρατάω και σήμερα σαν προπονητής…
– Και η δεύτερη ιστορία;
Αυτή έχει να κάνει πολλά χρόνια αργότερα, όταν ήμουν προπονητής στον ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ ΓΛΥΦΑΔΑΣ. Ήταν τη χρονιά που ανεβήκαμε κατηγορία! Παίζαμε τελευταίο παιχνίδι εναντίον του ΒΥΡΩΝΑ, ο οποίος τότε είχε πολύ μεγάλο μπάτζετ, ενώ εμείς μηδενικό! Να φανταστείτε ότι στον ΒΥΡΩΝΑ έπαιζε εκείνη τη χρονιά ο Μαϊστόροβιτς! Νικήσαμε 3-2 με ανατροπή μετά από ένα παιχνίδι στο οποίο βγάλαμε μεγάλη καρδιά και ψυχή! Μάθαμε όλοι σε εκείνο το παιχνίδι ότι η “καρδιά” μπορεί να νικήσει οποιοδήποτε μπάτζετ!
– Πολύ όμορφες και διδακτικές ιστορίες! Θα θέλαμε να ακούσουμε κι άλλες, αλλά δεν έχουμε τον… χώρο! Σας ευχαριστούμε πολύ για όλα όσα μας είπατε!
Και που να δείτε πόσες ιστορίες έχει ο πατέρας μου! Μου έχει πει χιλιάδες! Αυτές οι ιστορίες είναι ότι καλύτερο σου μένει από το ποδόσφαιρο…
– Συμφωνούμε απολύτως! Την επόμενη φορά μας… χρωστάει μια συνέντευξη και ο πατέρας σας! (γέλια…)
