Οι εθνικές επέτειοι και οι γιορτές μνήμης σαν την 25η Μαρτίου , είναι γιορτές αναστοχασμού, αυτοκριτικής και ώθησης με έμπνευση προς το μέλλον, σε μια αγαστή συνεργασία, όπου οι διαχρονικές αξίες συνδέουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον σ’ ένα χωροχρονικό συνεχές.
Ο μεγάλος μας ποιητής Γ.Σεφέρης αναφέρεται στην έννοια της πατρίδας με την πιο ριζική έννοια της λέξης: ως ο τόπος όπου βλάστησαν τα παιδικά του χρόνια. Γι’ αυτή την έννοια πατρίδα αγωνίστηκαν οι πρόγονοί μας, για τις κοινές μνήμες που τους ένωναν σ’ έναν ιστορικό δεσμό γλώσσας, αξιών και πολιτισμού από την αρχαιότητα έως τις μέρες τους . Όταν προσπάθησαν να οργανώσουν την έννοια πατρίδα γραφειοκρατικά , να την κάνουν ελεύθερο Κράτος, τόσο ο ξένος παράγοντας , όσο και τα λάθη τους, δεν επέτρεψαν την ελεύθερη έκφραση , τη βούληση αυτού του Κράτους, κάτι που δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Η Ελληνική Επανάσταση οργανωμένη με πίστη και τόλμη από τη Φιλική Εταιρεία, αποτελεί κορύφωση της εθνικής επαναστατικής συνείδησης και παράδοσης, το ενδοξότερο γεγονός της νεότερης ιστορίας του Ελληνισμού και από τα σπουδαιότερα πολιτικά γεγονότα της Ευρωπαϊκής Ιστορίας.
Στη διάρκειά της ελληνικής επανάστασης η Μάνη, βασικός συντελεστής της απελευθέρωσης, παρέμεινε απόρθητη στους Τούρκους. Η σημασία της Μάνης για την Επανάσταση είχε επισημανθεί πολύ έγκαιρα και όχι βεβαίως τυχαία. Το μαχητικό πνεύμα των κατοίκων, το υψηλό πολεμικό τους φρόνημα, η αυτονομία της περιοχής και η απουσία τουρκικής εξουσίας ήταν ευνοϊκοί παράγοντες για την επιτυχία της πολεμικής εξέγερσης.
Ο λόγος που η σημαία της Μάνης παρελαύνει πρώτη στην παρέλαση στο Σύνταγμα βασίζεται στο γεγονός της 17ης Μαρτίου του 1821, όπου οι πρόκριτοι της Μάνης και όλοι οι ένοπλοι Μανιάτες με αρχηγό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη συγκεντρώθηκαν στην Αρεόπολη (Τσίμοβα) , κήρυξαν πρώτη την έναρξη της Επαναστάσεως στήνοντας το λάβαρο του Αγώνα προ του ιερού ναού των Ταξιαρχών και Ορκίστηκαν:
«Ταν ή επί Τας» και «Νίκη ή Θάνατος»
υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.»
Και τον όρκο τους τον τήρησαν τα Σπαρτιατόγκονα, όπως αποκαλεί η μοιρολογίστρα τους Μανιάτες, τόσο το 1821, όσο και στους μετέπειτα Εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες της πατρίδας μας. Διάσπαρτα οι κάμποι και τα βουνά της χώρας μας από τάφους και μνημεία Μανιατών, που έχυσαν το αίμα τους για να διαφυλάξουν το «ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ».
Η Μάνη στα τετρακόσια χρόνια της τουρκοκρατίας διατηρήθηκε ελεύθερη, όχι γιατί οι Τούρκοι δε θέλησαν να την υποτάξουν. Χύσανε πολύ αίμα για να την κατακτήσουν, αλλά το φρόνημα των Μανιατών και Μανιατισσών εξουδετέρωνε τις συνεχείς και ορμητικές επιθέσεις των Τούρκων. Οι αγώνες των ηρωϊκών ανδρών και γυναικών της Μάνης για την προάσπιση της ελευθερίας ήταν σκληροί και μακροχρόνιοι, γι’ αυτό κάθε φορά που παρουσιαζόταν κάποιο σχέδιο για απελευθερωτικό αγώνα του έθνους, οι ελπίδες των πρωτοστατούντων στρέφονταν στην Μάνη.
Παρά το γεγονός ότι η ελληνική επανάσταση ξεκίνησε το 1821 οργανωμένη με πίστη και τόλμη, εντούτοις ο αγώνας περνούσε καμπή κατά τα έτη 1824 και 1825.Ο εμφύλιος των πολιτικών με τους στρατιωτικούς είχε προκαλέσει επικίνδυνο διχασμό και το μίσος είχε κυριαρχήσει σε όλες τις εκδηλώσεις των βασικών παραγόντων της επανάστασης.
Ο εθνικός διχασμός, βρίσκεται σε όλο του το μεγαλείο με την καθαίρεση του πρόεδρου του νομοτελεστικού σώματος Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και την αντικατάστασή του από τον Κουντουριώτη και τη δημιουργία δύο κυβερνήσεων, μία υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη με έδρα την Τρίπολη και μία δεύτερη υπό τον Κουντουριώτη με έδρα το Κρανίδι.Οι ήττες στο πεδίο των πολεμικών επιχειρήσεων των Ελλήνων δεν άφηναν περιθώρια για αισιοδοξία. Τα αισθήματα που κυριαρχούσαν ήταν η φρίκη, η απελπισία και ο φόβος.
Κάτω από αυτό το κλίμα ο Ιμπραήμ επιστρέφει στην Πελοπόννησο με την έπαρση του αήττητου στρατάρχη και τον τίτλο του πορθητή. Από όπου περνά σπέρνει τον όλεθρο και την καταστροφή!!!Προκειμένου, δε, να εκμηδενίσει τις πενιχρές αντιστάσεις και με σκοπό να «τιμωρήσει» τους Μανιάτες, στράφηκε προς το μοναδικό ελεύθερο κομμάτι της Ελλάδας, τη Μάνη. Οι τρομερές σκηνές άφθαστου ηρωισμού που λαμβάνουν χώρα στο Δυρό και σ’ όλη τη γύρω περιοχή είναι απίστευτου ιστορικού και εθνικού μεγαλείου.
Με τις νικηφόρες μάχες στο Δυρό, στη Βέργα και στον Πολυάραβο, οι Μανιάτες και οι Μανιάτισσες, για άλλη μια φορά απέδειξαν το υψηλό, γενναίο και αδούλωτο φρόνημά τους. Δεν υπολόγισαν το πανίσχυρο και καλά οργανωμένο στράτευμα του Ιμπραήμ που είχε καθυποτάξει όλη την Πελοπόννησο και είχε οδηγήσει την Ελληνική Επανάσταση σε πολύ κρίσιμο σημείο.
Κάτω, λοιπόν, από αυτό το πρίσμα, η μάχη του Δυρού αναδεικνύεται ως υψίστης ιστορικής σημασίας, αφού η νίκη των Μανιατισσών που έτρεψαν σε φυγή τα λεφούσια του Ιμπραήμ, έδωσε πνοή, σε μια δύσκολη καμπή, στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, ενώ παράλληλα αναγέννησε τις ελπίδες και την πίστη των αγωνιστών. Και όπως είχε πει και ο Κολοκοτρώνης ο Θεός υπέγραψε την ελευθερία της Ελλάδος και δεν παίρνει πίσω την υπογραφή του και φάνηκε ότι είχε δίκιο από την εξέλιξη των γεγονότων!!!
Εμείς προσπαθούμε κάθε χρόνο να ξαναθυμηθούμε τα ιστορικά εκείνα γεγονότα, προκειμένου να λάβουμε τα βαθύτερα νοήματα του αγώνα αυτού, – όχι γιατί μας γεμίζει εγωϊστική υπερηφάνεια, αλλά κυρίως γιατί αποτελεί ισχυρό θεμέλιο στην οικοδόμηση του πανελλήνιου διαχρονικού αγώνα του γένους μας και μας ενώνει, παραδειγματίζοντάς μας για τη γενναιότητα, το ήθος και το αγωνιστικό φρόνηματων προγόνων . Είναι μια στιγμή που πρέπει στις μέρες μας να την ζήσουμε στην έντονη προβολή της.
Ο λαός μας σήμερα βασανίζεται εκ νέου, κάτω από διαχρονικές δικές του παθογένειες.
Ηθελημένη σύγχυση, απαξίωση και αποδόμηση της ιστορικής αλήθειας και των διαχρονικών παραδοσιακών αξιών που λειτούργησαν ως συνεκτικός κρίκος της κοινωνίας, οικονομικοί δείκτες που θέλουν τον άνθρωπο ως απλή οικονομική φορολογική μονάδα, υπήκοο και όχι ενεργό Πολίτη είναι τα σημερινά σύγχρονα όπλα καταλύσεως της Σεφερικής έννοιας πατρίδα.
Ο εχθρός είναι εντός των πυλών. Η Πόλις εάλω.
Τότε μείναμε 400 χρόνια υπόδουλοι, χωρίς κράτος, αλλά με πατρίδα και παράδοση και γι’ αυτό επιζήσαμε. Σήμερα έχουμε Κράτος, αλλά χάνουμε την κοινωνική μας συνοχή, χάνουμε την έννοια πατρίδα και γι’ αυτό πρώτη φορά στην ιστορία κινδυνεύουμε πραγματικά.
Πέρα, από ατομικά συμφέροντα και κόμματα, πρέπει να λειτουργήσουμε συλλογικά, συναινετικά και με όραμα προοπτικής και αξιοπρέπειας παραλείποντας τη διχόνοια τη δολερή που αναφέρει ο Εθνικός μας ποιητής Διον. Σολωμός. Γίνεται πλέον επιτακτικό το αίτημα για επιστροφή στην αυθεντική ελληνοχριστιανική πίστη και παράδοση, για ανασύνταξη των δυνάμεών μας, απέναντι σε σύγχρονες και πιο ύπουλες και δυσδιάκριτες επιβουλές.
Επειδή οι πρόγονοί μας ήταν συνεχιστές αυτών των αρχαίων προσταγών και νοημάτων, εμείς δε ως ταπεινοί απόγονοι δεν μπορούμε να ανεχτούμε καθεστώς ηθελημένης ανελευθερίας, ως θεματοφύλακες αυτής της παράδοσης, παίρνουμε τη σκυτάλη της συνέχειας υπερασπίζοντας τις αξίες που υπηρετεί το γένος μας διαχρονικά,
Τιμή και δόξα στην αδούλωτη Ελληνική Μανιάτικη ψυχή!
Τιμή και δόξα στους αθάνατους νεκρούς της Μάνης!
Τιμή και ευγνωμοσύνη και σε όλους εσάς τους αφανείς ήρωες
που δεν κατέγραψε η ιστορία, σε σας που τα δώσατε όλα
χωρίς να πάρετε τίποτε…
