Ήταν ο σταθμάρχης, ήταν και η κακιά η (Χ)ώρα…
…ΑΛΛΑ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΘΙΣΟΥΝ ΣΤΟ ΣΚΑΜΝΙ!!!
ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΟΝΟΜΑ! ΚΑΛΕΣΤΕ ΤΟΥΣ ΣΕ ΑΠΟΛΟΓΙΑ!
«Θα αποδοθούν ευθύνες. Θα ερευνήσουμε την υπόθεση ως εκεί που δεν πάει». Το ακούμε μετά από κάθε τραγωδία.
Δυστυχώς, σε αυτή τη χώρα, πρώτα γίνεται το κακό και μετά ψαχνόμαστε.
Ναι, ο σταθμάρχης έχει μια αντικειμενική ευθύνη.
Από εκεί και μετά όμως θα πρέπει να αποδοθούν ευθύνες και σε πάρα πολλούς άλλους!
Υπάρχουν υπεύθυνοι από την εταιρεία, υπάρχουν υπεύθυνοι από το Δημόσιο και υπάρχει βεβαίως και πολιτική ευθύνη.
Η τραγωδία στα Τέμπη δυστυχώς, άλλη μία φορά «ξεγύμνωσε» λειτουργικές παθογένειες.
Δείτε διαφορές: Αν σε μια εταιρεία, ιδιωτική, γίνει κάποιο σοβαρό ατύχημα, αμέσως θα προσαχθούν ο ιδιοκτήτης, ο τεχνικός ασφαλείας και όλη η ιεραρχία του διοικητικού συμβουλίου. Έτσι λέει ο νόμος. Εκεί ο πέλεκυς θα είναι βαρύς και χωρίς πολλά πολλά…
Στην περίπτωση της Hellenic Train, της ΕΡΓΟΣΕ, του ΟΣΕ, που είναι όλοι αυτοί;
Που είναι αυτά τα «καμάρια» που τόσα χρόνια υπέγραφαν συμβάσεις και αποφάσεις και μας έλεγαν ότι όλα πηγαίνουν… «τρένο»;
Γιατί τόσες μέρες είναι αποδιοπομπαίος μόνο ο σταθμάρχης;
Γιατί ο Εισαγγελέας δεν βάζει στο σκαμνί όλους αυτούς τους εμπλεκόμενους; Από τους τεχνικούς ασφαλείας, τους υπηρεσιακούς παράγοντες, τους «ενδιάμεσους», τα golden boys που δεν εγκατέστησαν τα συστήματα… ΟΛΟΥΣ όσους τόσα χρόνια δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους!
Πίσω από τον σταθμάρχη υπάρχει μια ολόκληρη αλυσίδα υπευθύνων!
Αλλά ξεκαθαρίζω. Το ζήτημα δεν είναι να αποδοθούν ΜΟΝΟ ευθύνες. Αυτό είναι η αρχή. Η δικαίωση κάποιων συνειδήσεων. Γιατί για τις οικογένειές τους, αυτά τα παιδιά δεν γυρίζουν.
Για όλους τους υπόλοιπους όμως (και εμάς), που παρακολουθούμε με κομμένη ανάσα τις εξελίξεις αυτής της τραγωδίας κυρίως, το ζητούμενο είναι η επόμενη μέρα. Ο παραδειγματισμός. Να μην ξαναγίνει. Να χτιστεί επιτέλους η αίσθηση του καθήκοντος, ώστε να μην χρειαστεί να αποδοθούν ξανά ευθύνες…
Κατά τα άλλα, σε αυτή τη χώρα, πρέπει να αλλάξουν πολλά (αφού πρώτα ΞΑΝΑ… εντοπιστούν). Γιατί, μια μέρα, μια κακή στιγμή ή ένα ανθρώπινο λάθος ίσως σε ρίξει πάλι σε μια σκληρή πραγματικότητα, που θα «πονέσει» το στομάχι σου και που θα σε κάνει να συζητάς για μέρες.
Και τότε θα φανεί πόσο γερά θεμέλια είχες χτίσει.
Πόσο παραδειγματίστηκες από τα λάθη σου.
Πόση δικαιοσύνη απέδωσες.
Όχι άλλο… «πάμε και όπου βγει».
Όχι.
Απόστολος Καραμπερόπουλος
Εκδότης «Κοινωνικής»
ώρα…){kind=link}