Ο 39χρονος Γιάννης Κακριδής είναι αναμφισβήτητα ένας από τους καλύτερους διαιτητές που βλέπουμε να «σφυρίζουν» στα Πειραϊκά πρωταθλήματα. Και δεν το λέμε αυθαίρετα αυτό, το αντιλαμβανόμαστε από τις εκφράσεις εκτίμησης του κόσμου στα γήπεδα που αγωνίζεται. Είναι ένας διαιτητής κοινής αποδοχής που απολαμβάνει τον σεβασμό των αθλητών και έχει άριστη επικοινωνία μαζί τους. Άλλωστε και ο ίδιος είναι αθλητής, παίζει volley σε επίπεδο Α2 εθνικής κατηγορίας, και γνωρίζει πάρα πολύ καλά την ψυχολογία των αθλητών. Ας αφήσουμε όμως τον ίδιο να μας τα πει…
- Κύριε Κακριδή, χαιρόμαστε ιδιαίτερα που έχουμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε επειδή είστε ένα πρόσωπο που εκτιμούμε πολύ! Πόσα χρόνια ακριβώς ασχολείστε με την Διαιτησία;
Και εγώ σας ευχαριστώ, η εκτίμηση είναι αμοιβαία! Άρχισα την Διαιτησία το 1999 στην Ένωση Κορινθίας και στον Πειραιά «σφυρίζω» από τη σεζόν 2017 – 2018 μέχρι σήμερα…
- Υπάρχει κι άλλος Κακριδής στον Πειραιά που είναι επίσης εξαιρετικός διαιτητής!
Ναι, ο Παναγιώτης, ο μικρότερος αδελφός μου! Για τον εαυτό μου δεν μπορώ να μιλήσω, θα μιλήσουν άλλοι, αλλά για τον αδελφό μου μπορώ να σας πω με παρρησία ότι είναι ένας εξαιρετικός διαιτητής και ένας εξαιρετικός χαρακτήρας! Νομίζω είμαστε από τα πρώτα αδέλφια στην Ελλάδα που έχουν αξιολογηθεί στο παρελθόν στο ανώτερο αγωνιστικό επίπεδο…
- Έχετε οικογενειακή παράδοση στην Διαιτησία;
Να σας πω. Εγώ και ο αδελφός μου είμαστε αθλητές volley ενώ έχω παίξει και basket παλαιότερα. Γενικά, «το έχουμε» με τον αθλητισμό. Ο πατέρας μου ήταν αυτό που θα αποκαλούσαμε «χρυσή μετριότητα», δεν είχε ιδιαίτερο ταλέντο σε κάποιο άθλημα αν και του άρεσε πολύ ο αθλητισμός. Οπότε αποφάσισε να ασχοληθεί με την Διαιτησία και εκεί είχε πραγματικά ταλέντο! Έφτασε μέχρι την Β” εθνική κατηγορία και γενικά είχε μια πολύ αξιόλογη πορεία…
- Εσείς πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την Διαιτησία;
Ήθελα μικρός να παίξω ποδόσφαιρο, ήμουν στο εφηβικό του ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟΥ, αλλά στα δεκαέξι μου ο πατέρας μου μας ξεκαθάρισε ότι δεν ήθελε να… σπάσουμε τα πόδια μας στο ποδόσφαιρο και μας έπεισε να ασχοληθούμε με την Διαιτησία! Ο ίδιος ήταν τότε διαιτητής στην Επιτροπή της Κορινθίας και ξεκίνησα εκεί…
- Ποιά ήταν η εξέλιξή σας τα επόμενα χρόνια;
Δεν ήμουν ποτέ ο διαιτητής που κάποιος θα τον ευνοούσε και θα ανέβαινε ξαφνικά στο ανώτατο επίπεδο! Έπαιξα 5 χρόνια στο τοπικό, 5 χρόνια στην Δ” εθνική και 5 χρόνια στην Γ” εθνική, ενώ έφτασα να αξιολογηθώ μέχρι την Β” εθνική κατηγορία ως τέταρτος. Έχω «σφυρίξει» ακόμα ένα φιλικό παιχνίδι εθνικών ομάδων ΕΛΛΑΔΑ Κ/19 – ΒΕΛΓΙΟ Κ/19 στην Κόρινθο. Συνολικά έχω διευθύνει στην καριέρα μου τα τελευταία 24 χρόνια περισσότερα από 1000 παιχνίδια…
- Πώς αισθάνεστε, αλήθεια, όταν μετά από τόσες επιτυχίες και παραστάσεις αγωνίζεσθε και πάλι στα τοπικά πρωταθλήματα;
Το θεωρώ μεγάλη μου τιμή! Απολαμβάνω ιδιαίτερα την αναγνώριση που εισπράττω από ποδοσφαιριστές και αγνούς φιλάθλους. Πιστεύω, η υστεροφημία και το καλό όνομα είναι η μεγαλύτερη καταξίωση για έναν διαιτητή…
- Πάμε λίγο στο volley! Πείτε μας σε ποιες ομάδες έχετε αγωνιστεί στο παρελθόν και πού αγωνίζεσθε φέτος…
Παίζω στον ΓΣ ΚΕΡΑΤΕΑΣ που συμμετέχει ως νεοφώτιστος στο πρωτάθλημα της Α2 εθνικής κατηγορίας και τα πάει περίφημα! Είμαστε αυτή τη στιγμή στην δεύτερη θέση της βαθμολογίας πίσω από τον ΠΑΝΙΩΝΙΟ. Στο παρελθόν έχω παίξει στον ΦΟΙΒΟ ΜΕΛΙΣΣΙΩΝ, το ΞΥΛΟΚΑΣΤΡΟ και για πολλά χρόνια στην ΑΡΜΕΝΙΚΗ ΠΕΙΡΑΙΑ…
- Δεν είναι εμπόδιο η ηλικία; Το λέμε γιατί στο ποδόσφαιρο ένας παίκτης τριάντα εννέα ετών θεωρείται σχεδόν «τελειωμένος»!
Στο volley μπορείς να παίξεις σε ανταγωνιστικό επίπεδο λίγα χρόνια παραπάνω. Πάντως, δεν είναι μόνο τα χρόνια που «κουβαλάει» κάποιος, μετράει και η φυσική του κατάσταση. Εγώ προπονούμαι σκληρά σε καθημερινή βάση και διατηρούμαι σε καλή φυσική κατάσταση. Να σας πω χαρακτηριστικά ότι σε αγωνιστικά test που γίνονται σε αξιολογημένους διαιτητές, δεν έχω «κοπεί» ποτέ σε αντίθεση με αρκετούς έμπειρους συναδέλφους μου! Ένας διαιτητής για να θεωρείται καλός πρέπει απαραίτητα να έχει και καλή φυσική κατάσταση…
- Πώς βλέπετε, κύριε Κακριδή, το VAR και τους ξένους διαιτητές στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
Το VAR θεωρώ ότι έχει προσφέρει πολύ λίγα αναλογικά με τα χρήματα που έχουν δαπανηθεί για την εγκατάστασή του. Επίσης διαφωνώ με τον τρόπο που χρησιμοποιούνται οι Έλληνες διαιτητές ως προς το VAR. Τώρα κάποιος μπορεί να «σφυράει» τη μια αγωνιστική και την επόμενη να είναι στο VAR. Θα ήταν καλύτερο οι διαιτητές να «σφυράνε» αποκλειστικά μέχρι κάποια ηλικία, να χρησιμοποιούνται στο VAR από κάποια ορισμένη ηλικία και πάνω, και από τα πενήντα και πάνω να χρησιμοποιούνται ως παρατηρητές. Γενικά, δηλαδή, να ήταν πιο ευδιάκριτοι οι ρόλοι και να υπήρχε μεγαλύτερη εξειδίκευση…
Όσον αφορά τους ξένους διαιτητές είναι ένα αναγκαίο κακό που έχει να κάνει με την γηπεδική συμπεριφορά και την παιδεία μας. Προτιμούνται οι ξένοι επειδή κανείς δεν τους ξέρει και ό,τι και να «σφυρίξουν» την επόμενη μέρα… εξαφανίζονται και τέλος καλό όλα καλά! Με τους Έλληνες είναι διαφορετικά. Υπάρχει γκρίνια και όλοι… ξέρουν που βρίσκονται! Πάντως σαν λαός ασχολούμαστε υπερβολικά με την Διαιτησία. Στο εξωτερικό δεν ασχολούνται τόσο, θεωρούν τη Διαιτησία – είτε καλή είτε κακή – μέρος του παιχνιδιού…
- Γενικά, έρχονται νέα παιδιά στον χώρο της Διαιτησίας;
Κοιτάξτε, τα χρόνια που περάσαμε εμείς τη Σχολή έμενε στην Διαιτησία ένα πενήντα με εξήντα τοις εκατό. Σήμερα θα μείνει στον χώρο ένα δέκα με είκοσι τοις εκατό…
- Πού οφείλεται αυτό;
Υπάρχει γενικώς υπερπληθώρα διαιτητών στις χαμηλότερες κατηγορίες. Είναι κάπως σαν να σπουδάζει κάποιος σε μια Σχολή και να αντιλαμβάνεται στην πορεία ότι δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας όταν αποκτήσει το πτυχίο! Ελάχιστοι αξιολογούνται και προωθούνται από τις Ενώσεις αναλογικά με τον όγκο των διαιτητών, οπότε εύκολα απογοητεύεται κάποιος και αποχωρεί από τον χώρο…
- Αυτή τη στιγμή πόσους διαιτητές έχουμε στον Πειραιά;
Περίπου εβδομήντα με εβδομήντα πέντε. Από αυτούς δύο είναι αξιολογημένοι για Β” εθνική, επτά αν δεν κάνω λάθος για Γ” εθνική και οι υπόλοιποι παίζουν στα τοπικά…
- Υπάρχει γενικά αξιοκρατία στον χώρο;
Η Διαιτησία δεν είναι αποκομμένη από την υπόλοιπη ελληνική κοινωνία. Παρατηρείται έλλειψη αξιοκρατίας σε όλους τους χώρους, οπότε το ίδιο ισχύει και στην Διαιτησία. Εγώ μπορώ να μιλήσω αποκλειστικά για τον εαυτό μου. Είμαι ένας άνθρωπος καθαρός που πιστεύω πολύ στην έννοια της Δικαιοσύνης, και γι’αυτό αποφάσισα να ασχοληθώ με την Διαιτησία. Όπως σας είπα και προηγουμένως, θεωρώ πολύ σημαντικό που μπορώ να περπατάω με ψηλά το κεφάλι στα γήπεδα και οπουδήποτε αλλού. Έχω απολαύσει και εξακολουθώ να απολαμβάνω αυτό που κάνω, οπότε δεν ασχολούμαι καν με τα άσχημα που συμβαίνουν στον χώρο. Μπορεί κάποιες φορές να νιώθεις αδικημένος, αλλά είμαι πραγματικά ευτυχισμένος που βρίσκομαι εδώ που βρίσκομαι χωρίς να έχω συμβιβάσει ποτέ καμία από τις Αρχές μου…
- Σας ευχαριστούμε πολύ, κύριε Κακριδή, για όλα όσα μας είπατε! Καλή συνέχεια και καλή δύναμη να έχετε σε αυτό που κάνετε…
Κι εγώ σας ευχαριστώ! Το εκτιμώ ιδιαίτερα που η εφημερίδα ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ασχολείται με τους διαιτητές και δείχνει ότι σέβεται το έργο και τις προσπάθειες που κάνουν, αφού δεν σχολιάζει ποτέ διαιτητικές αποφάσεις ούτε δημοσιεύει ανακοινώσεις διαμαρτυρίας που προξενούν εντάσεις χωρίς λόγο…
