Το απόγευμα της προπερασμένης Δευτέρας, ο αποχαυνωτικός, καλοκαιρινός λήθαργος που συνήθως σκεπάζει τα μακρόσυρτα, αθηναϊκά απογεύματα της πλατείας Εξαρχείων, είχε αντικατασταθεί από μια ξαφνική αίσθηση έκτακτου συναγερμού.
Το ρεπορτάζ του Γιώργου Λιάλιου, μια μέρα πίσω, στην «Κ», έκανε λόγο για σχέδιο άμεσης εγκατάστασης του εργοταξίου της «Αττικό Μετρό».
Η αποκλειστικότητα της εφημερίδας είχε κινητοποιήσει κατοίκους της περιοχής που αντιτίθενται στο έργο της κατασκευής σταθμού μετρό πάνω στην πλατεία.
Οι οργανωτές της άτυπης συγκέντρωσης («Συντονιστικό Δράσεων για την Υπεράσπιση των Εξαρχείων») καλούσαν σε επιφυλακή ενόψει της «εισβολής των λαμαρινών». Την ίδια ώρα, άγνωστοι πετούσαν μπογιές και τρικάκια στην είσοδο των γραφείων της «Αττικό Μετρό»· ένα μήνυμα ότι τα «παιδιά» δεν αστειεύονται.
Δύο απογεύματα μετά, το καθεστώς «επιφυλακής» είχε χαλαρώσει. Η πλατεία φαινόταν πιο εγκαταλελειμμένη από ποτέ: τα παρτέρια και οι λάκκοι έδειχναν κατάξεροι, σκουπίδια παντού, πανό με συνθήματα κρεμασμένα στα δέντρα, το ιστορικό άγαλμα στο κέντρο της πλατείας πρακτικά αγνώριστο από τους διαδοχικούς βανδαλισμούς.
Ανάμεσα σε πεταμένα τσιγάρα και άδεια τενεκεδάκια μπίρας, διάσπαρτα φέιγ βολάν με συνθήματα κατά της κατασκευής σταθμού μετρό στην πλατεία συντηρούσαν στοιχειωδώς ένα κλίμα επαναστατικής ετοιμότητας.
Συμπτωματικά, την περασμένη Δευτέρα είχαν τεθεί σε εφαρμογή στο Κολωνάκι μια σειρά από περίπλοκες κυκλοφοριακές ρυθμίσεις που θα ισχύσουν τουλάχιστον μέχρι τον Οκτώβριο. Για πολλούς κατοίκους αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της αγανάκτησης που σιγοκαίει από την αρχή της χρονιάς, όταν μέσα σε ένα βράδυ καρατομήθηκαν όλα τα δέντρα της πλατείας προκειμένου να διαμορφωθεί το εργοτάξιο του νέου, υπό κατασκευή σταθμού της Γραμμής 4.
Αν και η τελευταία διαμόρφωση της πλατείας δεν είχε πλήθος φανατικών υποστηρικτών, πολλοί από τους μόνιμους κατοίκους και τους επαγγελματίες της περιοχής έδειξαν ψυχολογικά απροετοίμαστοι για το μέγεθος της αναστάτωσης που τους περιμένει. Φυσικά στην περίπτωση του Κολωνακίου δεν είχαμε ούτε συγκεντρώσεις, ούτε φέιγ βολάν, ούτε ακόμη περισσότερο… τρικάκια.
Οι αντιδράσεις περιορίστηκαν σε πύρινα ποστ στο Facebook· η «φωτιά» έσβησε πριν καλά καλά φουντώσει. Η ουσία, όμως, παραμένει: το μετρό, για πρώτη φορά στη μικρή αθηναϊκή του ιστορία, δαιμονοποιήθηκε, φέρνοντας κοντά δύο παραδοσιακές αστικές συνοικίες του κέντρου της πόλης που μετά τη Μεταπολίτευση πήραν πολύ διαφορετικούς δρόμους.
