Μέχρι σήμερα έχουμε κάνει εδώ στην ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ πάρα πολλές συνεντεύξεις με Έλληνες προπονητές, αλλά αυτή τη φορά έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με μια καταξιωμένη Ελληνίδα προπονήτρια που απ” ότι θα δείτε δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τους άντρες συναδέλφους της! Πρόκειται για την Σμαράγδα Δεμπεγιώτου, την τεχνικό του ΘΡΙΑΜΒΟΥ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ που συμμετέχει στο πρωτάθλημα της Γ” εθνικής κατηγορίας…
- Κυρία Δεμπεγιώτου, σας καλωσορίζουμε στην «παρέα» της ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ και θα θέλαμε αρχικά να σας ρωτήσουμε ποια είναι η προϊστορία σας στο ποδόσφαιρο! Απ” ότι ξέρουμε παίξατε πολλά χρόνια και υπήρξατε και διεθνής…
Κατ” αρχάς, να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση να μιλήσω στην εφημερίδα σας! Με τιμά ιδιαίτερα… Ναι, έχω παίξει ποδόσφαιρο 20 ολόκληρα χρόνια! Από το 1987 έως το 2007. Και μάλιστα όλα μου τα χρόνια στην Α” εθνική κατηγορία. Με την ΔΟΞΑ ΠΕΙΡΑΙΑ και αργότερα με την ΕΝΩΣΗ ΔΟΞΑΣ ΑΡΤΕΜΙΔΑΣ έχουμε κατακτήσει συνολικά 6 πρωταθλήματα Ελλάδος!
- Εντυπωσιακό επίτευγμα! Και με την Εθνική ομάδα;
Ήμουν στην Μικτή ομάδα του Πειραιά με προπονητή τον κύριο Φωστηρόπουλο, η οποία ήταν ο προθάλαμος της Εθνικής ομάδας. Να φανταστείτε ότι δεν υπήρχαν τότε άλλες Μικτές ομάδες για να κάνουμε τουρνουά! Ουσιαστικά εκείνη η ομάδα λειτουργούσε σαν Εθνική Ελλάδος και δίναμε παιχνίδια με άλλες Εθνικές ομάδες του εξωτερικού…
- Πως ήταν το γυναικείο ποδόσφαιρο τότε, κυρία Δεμπεγιώτου;
Υπήρχε μεγάλη αγάπη και ενθουσιασμός για αυτό που κάναμε! Μιλάμε για μία εποχή που δεν υπήρχε διαδίκτυο. Κι όμως, όλες γνωρίζαμε φατσικά την κάθε παίκτρια από την Κρήτη μέχρι την Κομοτηνή! Το ζούσαμε! Περιμέναμε από την αρχή της σεζόν την κλήρωση να δούμε πόσα ταξίδια θα πάμε!
- Είχατε γυρίσει δηλαδή ολόκληρη την Ελλάδα;
Ακριβώς! Πηγαίναμε παντού με πούλμαν. Για να φτάσουμε στην Κομοτηνή ταξιδεύαμε 13 ολόκληρες ώρες! Μάλιστα μια φορά είχαμε και ατύχημα…
- Δε θα ήταν και πολύ ευχάριστο! Άλλες »περιπέτειες» που θυμάστε;
Από περιπέτειες άλλο τίποτα! Στην Καλαμάτα θυμάμαι ότι δεν είχε αποδυτήρια και αλλάζαμε στα… Σφαγεία! Στη Φλώρινα πηγαίναμε κάθε χρόνο χειμώνα και ξέραμε από πριν ότι δεν θα παίξουμε! Ήμασταν όμως αναγκασμένες να πάμε και κάθε φορά παίζαμε χιονοπόλεμο στο γήπεδο! Τελικά το παιχνίδι αναβαλλόταν και παίζαμε το κατακαλόκαιρο!
- Δεν ήταν κουραστικό όλο αυτό;
Ήταν, αλλά λειτουργούσαμε σαν επαγγελματίες. Εννοώ φυσικά επαγγελματίες… χωρίς απολαβές! Δουλεύαμε όλες τα πρωινά για να βγάλουμε τα προς το ζην και προσπαθούσαμε να μην κουραζόμαστε πολύ για να έχουμε δυνάμεις για προπονήσεις και αγώνες! Μόνο τα οδοιπορικά μας είχαμε…
- Πως ήταν δομημένο το πρωτάθλημα τότε;
Ήταν σε δύο ομίλους Βορρά και Νότου και στο τέλος παίζαμε τον τελικό. Κάναμε ένα μήνα προετοιμασία ειδικά για τον τελικό! Εκείνη την εποχή οι ομάδες της Αθήνας ήταν οι πιο ισχυρές. Αργότερα πήρε τα σκήπτρα η Θεσσαλονίκη…
- Οι γενικές συνθήκες ποιες ήταν, κυρία Δεμπεγιώτου;
Τα γήπεδα ήταν ξερά, η προπόνηση δεν ήταν και τόσο καλής ποιότητας, αλλά δεν μας ένοιαζε! Εγώ έκανα τρία χειρουργεία. Όλο το σκηνικό ήταν άσχημο, αλλά ζούσαμε μια… εικονική πραγματικότητα επαγγελματισμού!
- Πόσοι ασχολούνταν, αλήθεια, εκείνα τα χρόνια με το γυναικείο ποδόσφαιρο;
Πολύ λίγος κόσμος, αλλά εμείς είχαμε την εντύπωση ότι… μας ήξεραν όλοι! Πολλές φορές πάντως μαζεύονταν αρκετός κόσμος στους αγώνες γιατί ήταν ασυνήθιστο θέαμα γυναίκες να παίζουν ποδόσφαιρο! Ακόμα και οι προπονητές τότε ήταν όλοι άντρες…
- Ποια είναι η ψυχολογία μιας γυναίκας που ασχολείται με το ποδόσφαιρο;
Οι προπονητές μας τότε είχαν να πουν μόνο καλά λόγια! Οι γυναίκες που παίζουν ποδόσφαιρο είναι έξυπνες και συνεργάσιμες. Πιάνουν τις εντολές του προπονητή με τη μία! Από την άλλη, η γυναίκα δεν θα δεχτεί την αδικία ή το ψέμα. Όταν είναι καλύτερη, το ξέρει και θέλει να παίζει…
- Αν επιχειρούσατε μια σύγκριση του γυναικείου ποδοσφαίρου τότε και τώρα, τι θα λέγατε;
Το άθλημα δυστυχώς βρίσκεται σε μια μόνιμη στασιμότητα. Από το 1991 το γυναικείο ποδόσφαιρο εκτοξεύτηκε στον πλανήτη! Εδώ δεν έχουμε ακολουθήσει…
- Που οφείλεται αυτό κατά τη γνώμη σας;
Πρώτα φτιάχνεις το εγχώριο πρωτάθλημα και μετά την Εθνική ομάδα. Μπορεί σήμερα να έχει φέρει κάποια καλά αποτελέσματα η Εθνική αλλά ακόμα βρίσκεται πολύ χαμηλά στο παγκόσμιο ranking της FIFA. Οι ομάδες είναι πενταπλάσιες από τότε, αλλά ουσιαστικά η οργάνωση είναι υποτυπώδης. Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που δεν έχει Γυναικείο πρωτάθλημα υποδομών! Είναι κρίμα γιατί το ποδόσφαιρο ταιριάζει στην Ελληνίδα. Όμως με αυτές τις συνθήκες μπορεί να παίξει μέχρι τα 18 της. Μετά αναγκαστικά σταματάει…
- Να μιλήσουμε λίγο για την ομάδα σας, τον ΘΡΙΑΜΒΟ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ;
Είναι η δεύτερη χρονιά μου εκεί στην γυναικεία ομάδα. Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ αγωνίζεται στην Γ” εθνική και είναι μια νέα σχετικά ομάδα με καλές όμως προοπτικές! Φέτος ξεκινήσαμε με στόχο την άνοδο, αλλά δεν ξεκίνησε ποτέ το πρωτάθλημα. Προλάβαμε να κάνουμε δύο μήνες προετοιμασία και να δώσουμε κάποια φιλικά…
- Πως βρεθήκατε στη σημερινή σας ομάδα, κυρία Δεμπεγιώτου;
Πριν πάω στον ΘΡΙΑΜΒΟ ήμουν Τεχνική Διευθύντρια στον ΑΣΤΕΡΑ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ. Οπότε γνώριζα τους ανθρώπους της περιοχής που ασχολούνταν με το γυναικείο ποδόσφαιρο. Μου έγινε μια καλή πρόταση από τη Διοίκηση του ΘΡΙΑΜΒΟΥ και δέχτηκα να συνεργαστώ…
- Μας είπατε οτι τα προβλήματα του γυναικείου ποδοσφαίρου είναι πολλά. Υπάρχει βοήθεια από την Ομοσπονδία;
Μας καλύπτει μερικώς τα έξοδα των μετακινήσεων και της διαιτησίας. Αλλά τα υπόλοιπα έξοδα είναι πάρα πολλά! Κάνουμε συνεχώς ταξίδια και υπάρχουν έξοδα διαμονής και σίτισης. Επίσης πρέπει να πληρωθεί ο προπονητής, να αγοράσουμε υλικοτεχνική υποδομή, οι εμφανίσεις… Μια γυναικεία ομάδα Γ” εθνικής έχει έξοδα ανάλογα με μια αντρική που αγωνίζεται στην Α” ΕΠΣΑ ή στην Α” ΕΠΣΠ…
- Ο τοπικός Δήμος σας βοηθάει καθόλου;
Κάποιοι Δήμοι ή Περιφέρειες βοηθάνε αν έχουν χρήματα στα Ταμεία. Ο Δήμος Χαϊδαρίου δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς για αυτό…
- Κυρία Δεμπεγιώτου, θα μπορούσαμε να μιλάμε για πολλές ώρες, αλλά πρέπει να κλείσουμε κάπου εδώ. Ήταν πολύ ενδιαφέροντα όσα μας είπατε! Θέλετε να προσθέσετε κάτι τελευταίο;
Θέλω να πω ότι οι αποφάσεις που έχουν παρθεί τελευταία είναι ταφόπλακα για τον αθλητισμό! Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Πολλοί έχουμε καταστραφεί οικονομικά. Βάζω μέσα και τον εαυτό μου! Γενικά ο κλάδος μας έχει πληγεί πάρα πολύ. Μακάρι να τελειώσει γρήγορα αυτή η πανδημία και να ξαναμπούμε όλοι στην κανονικότητά μας…
- Το ευχόμαστε με όλη μας την καρδιά!
Σας ευχαριστούμε πολύ…
