Οδεύοντας σιγά σιγά προς το «κλείσιμο» του 2020, μια χρονιάς δύσκολης και με πολλές ιδιαιτερότητες σε όλες της τις διαστάσεις, ο καθένας από εμάς κάνει τον προσωπικό απολογισμό του και ξεχωρίζει πρόσωπα, συμπεριφορές και καταστάσεις.
Προσωπικά, στο «κομμάτι» των ανθρώπων που με έκαναν να σκεφτώ πέρα από το τετριμμένο, το μονοδιάστατο, το καθημερινό, τοποθετώ τον καλό φίλο Βασίλη Τοκάκη.
Έναν άνθρωπο που οι συνθήκες τις δουλειάς μας έφεραν κοντά, αλλά οι καταστάσεις με έκαναν να συνειδητοποιήσω το μεγαλείο της ψυχής του.
Δεν θα αναλωθώ σε όσα συνέβησαν με την υγεία του και σε όσες «μάχες» δίνει. Ο Βασίλης είναι λιοντάρι και όλα θα πάνε καλά! Όλα αυτά άλλωστε, τα έχει κάνει ο ίδιος γνωστά σε αναρτήσεις του με θάρρος λόγου και ώριμη σκέψη.
Αυτό όμως που πάντα επιζητούσα διακριτικά, σκεπτόμενος τον φίλο Βασίλη, είναι ότι από αυτό τον άνθρωπο που έδωσε και δίνει «παράδειγμα θέλησης για ζωή» ΠΡΕΠΕΙ κάτι να μείνει, να μας «κουνάει» -που και που- από την καρέκλα μας.
Και ιδού: «Άνοιξη μυαλού».
Ένα βιβλίο από τον ίδιο για όλους εμάς που κολλάμε στο «δεδομένο».
Μέσα από τα λόγια του Βασίλη περνούν οι τρικυμίες, οι ξαστεριές και οι ξαφνικές συνειδητοποιήσεις της ψυχής του.
Μέσα από τα μάτια μας, περνά η αγωνία και η ανάγκη του ανθρώπου για το απλό και συνάμα «σύνθετο» που λέγεται… ΖΩΗ.
Μέσα από την καρδιά μας περνούν μόνο 4 λέξεις: Καλοτάξιδο Βασίλη! Πάντα γερός!
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΡΑΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ
