Αυτή τη Κυριακή 23 Φεβρουαρίου θα έχουμε τη τιμή και τη χαρά να συναντήσουμε στο Passport Πειραιά τον κ. Γιάννη Τροχόπουλο, γενικό διευθυντή του Κέντρου Πολιτισμού του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ).
Είναι μια συνάντηση που θα μας βοηθήσει να αντιληφθούμε την ουσία και το πραγματικό μέγεθος του έργου που κατασκευάζεται στο Δέλτα Φαλήρου από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.
Είναι το μεγαλύτερο έργο που βρίσκεται σε εξέλιξη αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα και ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη! Μια απρόσμενη κατάσταση για την Ελλάδα: ένα εργοτάξιο 170.000 τ.μ. όπου κατασκευάζονται ταυτόχρονα τα νέα κτίρια για την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος και την Εθνική Λυρική Σκηνή και δημιουργείται ένα πρωτοποριακό βιοκλιματικό πάρκο. Τη Κυριακή 23 Φεβρουαρίου ο κύριος Γιάννης Τροχόπουλος θα έρθει στο Passport Πειραιά για να μας κάνει μια «ξενάγηση» σε αυτό το τεράστιο έργο που έρχεται και που θα αλλάξει όλη την εικόνα της παραλιακής Αττικής και κυρίως τη φιλοσοφία εκατομμυρίων Ελλήνων.
Παραθέτουμε σημεία συνέντευξης που είχε δώσει ο κ. Τροχόπουλος στο Βήμα και συγκεκριμένα στον συνάδελφο Γιάννη Προβατά.
-Για ποιο από τα έργα που κατασκευάζονται εδώ έχετε τη μεγαλύτερη αγωνία να το δείτε στην τελική μορφή του;
«Δεν έχω καμία αγωνία να δω τελικά διαμορφωμένη τη Βιβλιοθήκη, τη Λυρική Σκηνή ή το Πάρκο. Αγωνιώ για το πώς θα συνδεθεί ο κόσμος με αυτούς τους χώρους γιατί αυτή εδώ είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που συναντά η χώρα μας στη σύγχρονη εποχή. Η δωρεά έγινε το 2006 για μια υποδομή την οποία έχουν ανάγκη η χώρα και οι πολίτες. Το ΙΣΝ έκανε τη δωρεά στους ανθρώπους, όχι στο κράτος».
-Ένας λαός όπως οι Ελληνες, που βρίσκονται για τόσο πολλά χρόνια σε εθελούσιο πολιτιστικό λήθαργο, μπορεί να αλλάξει σιγά-σιγά; Δεν χρειάζεται έναν «βίαιο εκπολιτισμό»;
«Αν βγάλουμε τη λέξη «εκπολιτισμός» που παραπέμπει σε κάτι που έγινε βάρβαρα από τους Ευρωπαίους που πήγαν στη Αφρική, τότε πραγματικά στην ουσία αυτό που συμβαίνει είναι ότι το ΙΣΝ επιβάλλει να έχει η Αθήνα μια δημόσια βιβλιοθήκη. Το επιβάλλει με την έννοια ότι ως ένα διεθνές ίδρυμα βλέπει ανά τον κόσμο τι προσφέρει η ύπαρξη μιας τέτοιας βιβλιοθήκης και ξέρει ότι κατά βάθος και οι Ελληνες έχουν τις ίδιες ανάγκες και άρα αξίζουν αυτή την αντιμετώπιση. Αυτό δεν πιστεύω ότι θα γινόταν ποτέ από την ελληνική Πολιτεία».
-Το ελληνικό κράτος γενικά εδώ και χρόνια αντιμετωπίζει τις πολιτιστικές ανάγκες των πολιτών μέσα από ένα αρνητικό πρίσμα και εν τέλει στέκεται διαρκώς απέναντί τους.
«Σωστά. Για παράδειγμα, η άποψη που λέει «ο Ελληνας δεν διαβάζει» είναι επιφανειακή διότι όπου υπάρχει υγιές περιβάλλον ο Ελληνας διαβάζει και μάλιστα πολύ. Απλά επειδή δεν δημιουργήσαμε αυτό το περιβάλλον, δεχόμαστε στατιστικά στοιχεία τα οποία μας αποπροσανατολίζουν. Ολοι πριν από χρόνια μου έλεγαν ότι οι Βεροιώτες δεν διαβάζουν και άρα δεν θα έπρεπε να ασχοληθώ με το project της βιβλιοθήκης εκεί».
-Άρα τον Αθηναίο και γενικότερα τον Έλληνα δεν πρέπει να τον κρίνουμε ως αυτό που είναι τώρα αλλά ως αυτό που θέλει να γίνει;
«Ακριβώς. Να κρίνουμε τον πολίτη ως αυτό που μπορεί και θέλει να γίνει. Εννοώ τον άνθρωπο και την αξιοπρέπειά του ως ατόμου και δεν με απασχολούν οι ομάδες και οι συντεχνίες, γιατί αυτές δεν συνδέονται με κάποια πραγματική ανάγκη, δεν είναι γνήσιες».
