Εφημερίδα Κοινωνική

Η ομιλία-τοποθέτηση του δημάρχου Περάματος κ. Γιάννη Λαγουδάκου στο ετήσιο συνέδριο της ΚΕΔΕ:

«Μαζευόμαστε  στη 1η μεγάλη συνάντηση μετά τις δημοτικές εκλογές  στη Ρόδο ( τουριστικό προορισμό αλλά όχι με τουριστική διάθεση)αφού θα κληθούμε να έχουμε άποψη για τα άλυτα προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών ως οι άμεσοι εκφραστές τους και ως οι άμεσοι διαχειριστές της καθημερινής λάτρας της κάθε Πόλης.

Σήμερα όμως η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν διαχειρίζεται την κλασική γκρίνια της έλλειψης πόρων. Για την ακρίβεια την μη καταβολή παρακρατημένων πόρων που εισπράττει το κράτος από τους πολίτες για να αποδίδονται στους Δήμους αλλά και μια κρατική καθημερινή ευθύνη που ξεκινάει από την κατάργηση των κρατικών ΚΑΠΗ και των Κρατικών παιδικών σταθμών και προσφάτως και των Σχολικών ευέλικτων επιτροπών του κάθε σχολικού συγκροτήματος και την ένταξη τους στον ενιαίο οργανισμό του Δήμου που πάσχει να διαχειριστεί τόσο μεγάλο όγκο εργασίας αφού ,το αποδεκατισμένο υπαλληλικό προσωπικό μετά από μνημόνια και περιόδους πανδημίας, δεν αρκεί χωρίς ετήσιες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού  να διαχειριστεί.

Σαν να μην έφτανε αυτό μας αποτελείωσε και το «πρόγραμμα 55+» που τελείωσε προσωρινά, αφήνοντας γήπεδα στάδια θεατρικούς και σχολικούς χώρους χωρίς φύλακες κηπουρούς τεχνίτες και καθαρίστριες.

Κρατική ευθύνη και ανάλογη ποινική ευθύνη στους αιρετούς της και για λόγους πολιτικής προστασίας, πυρκαγιές, πυρασφάλειες καταιγίδες και χιονοπτώσεις αντιπυρικές και προσεισμικές δράσεις από τους ίδιους τους δήμους χωρίς ανάλογα συνοδευτικά κονδύλια χωρίς ανάλογα συνοδευτικά κονδύλια για να χειριστούμε σαν τους Δον Κιχώτες τους δράκους της κλιματικής αλλαγής.

Με ένα κράτος Πρόνοιας που υπολειτουργεί και μια σειρά δράσεις που μέχρι πριν 10 έτη ήταν ασύλληπτο να υλοποιούνται από τους Δήμους όπως κοινωνικό φαρμακείο, παντοπωλείο, προγράμματα υγειονομικής υποστήριξης και φροντίδας υγείας αλλά πλέον και για τα αδέσποτα ζώα ακόμη και για τα κτηνοτροφικά ζώα, με αποδείξεις κονδυλίων για πρόληψη και φροντίδα ακόμη και για μετά τον θάνατο τους, με δαπάνες αποτέφρωσης πολύ μεγαλύτερες από ότι για τους ίδιους τους δημότες, μιας και εδώ οι ποινικές ευθύνες είναι τεράστιες και εύκολες για να τις επιβάλλει η κάθε δικαστική αρχή και ο κάθε αισθανόμενος ζωόφιλος.

Εάν η Τοπική Αυτοδιοίκηση δεν ενώσει το ένστικτο της επιβίωσής της  απέναντι στο κεντρικό κράτος που αλέθει πρώην δημάρχους που δικάζονται με δικά τους έξοδα μετά την ήττα τους και πρώην δημάρχους που τους μεταλλάσσει το σύστημα σε αδιάφορους υπουργούς μετά την εκλογή  τους, τότε οδηγούμαστε σε μοιραίο τέλος του 1ου βαθμού Αυτοδιοίκησης της Ελλάδας».