Εφημερίδα Κοινωνική

Τρίτη, 4 Ιουνίου 2024. Τα επίσημα εγκαίνια του Πύργου Πειραιά σηματοδοτούν για κάποιους μία μεγάλη επενδυτική επιτυχία, για άλλους το αδύνατο που έγινε δυνατό και για ελάχιστους το τέλος ενός παραμυθιού, που όπως αρμόζει σε όλα τα παραμύθια, άξιζε να είναι καλό.

Ανάμεσα σε αυτούς τους ελάχιστους βρίσκεται και η Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Δόμνα Μιχαηλίδου. Μοιάζει πιο χαρούμενη από άλλες φορές. Είναι πιο χαρούμενη από άλλες φορές. Στην πόλη που γεννήθηκε, μεγάλωσε, περπάτησε, αγάπησε και πολιτεύτηκε δεν υπάρχει πλέον ο τρομακτικός γίγαντας των παιδικών και εφηβικών της χρόνων.

Αυτός για τον οποίο οι δικοί της άνθρωποι ποτέ δεν μιλούσαν με καμάρι αλλά με ένα μεγάλο, διαρκές παράπονο και πολλά, αμέτρητα γιατί. Γιατί τόση εγκατάλειψη; Γιατί τόσος ζαμανφουτισμός; Η ιστορία του, γνωστή και στοιχειωμένη από αδιαφορία. Γεννιέται στον Πειραιά το 1974 με μπόι 74 μέτρων και έκταση μεγαλύτερη από 30.000 τ.μ.

Τα 492 σκαλοπάτια του οδηγούν σε μία συγκλονιστική θέα, σπάνια ωστόσο τη χαίρεται ανθρώπινο μάτι. Πέρα από τους τρεις πρώτους ορόφους του που στο πέρασμα των χρόνων θα στεγάσουν ένα σχολείο, ένα υπερκατάστημα ηλεκτρονικών ειδών και διάφορες δημόσιες υπηρεσίες, ο «κοιμισμένος γίγαντας» δεν θα «ξυπνήσει» ποτέ. Μέσα του, επικίνδυνες σκάλες, τόνοι γκρι τσιμέντου, δεκάδες άψυχα κουφάρια πουλιών, άστεγοι, συνθήματα, κονσερβοκούτια, άδεια πακέτα από τσιγάρα, μαρασμός. Δήμαρχοι ευαγγελίζονται αλλαγές ισοδύναμες με lettremorte, αρχιτεκτονικοί διαγωνισμοί πέφτουν στο κενό, όσοι αγαπούν τον Πειραιά, όπως η Δόμνα, επιμένουν ωστόσο να του δώσουν το φιλί της ζωής. Μέχρι που τα καταφέρνουν.

Πριν από τέσσερα χρόνια υπογράφεται το στοίχημα της αναγέννησής του που μέρα με τη μέρα μοιάζει κερδισμένο.

Σήμερα, ο κοιμισμένος γίγαντας είναι πλέον όμορφος και ζωντανός. Μαζί του και οι ευκαιρίες ανάπτυξης για την ευρύτερη περιοχή.

Από θλιβερό υπόμνημα παρακμής, ξύπνησε μεταμορφωμένος σε σύμβολο ευρωστίας. Και στη συνείδηση όσων αγαπούν τον Πειραιά γράφτηκε επιτέλους με μεγάλα, χρυσά,γράμματα το πολυπόθητο happy end…