Ο νόμος λέει ότι οι γιατροί στην Ελλάδα έχουν νομική υποχρέωση να προστατεύουν την υγεία των ασθενών τους και μπορεί να θεωρηθούν υπεύθυνοι για βλάβη που θα προκληθεί από αμέλειά τους.
Βέβαια, ο νόμος (στη θεωρία) από το νόμο (στην πράξη) διαφέρει.
Βλέπετε αυτά που συμβαίνουν στην καθημερινότητα των νοσοκομείων και ειδικά στις εφημερίες είναι αξιοσημείωτα.
Υπάρχει βεβαίως κόσμος στα δημόσια νοσοκομεία που ταλαιπωρείται, που ανησυχεί για αποφάσεις ή γνωματεύσεις που κρίνουν τη ζωή του ή τη ζωή δικών του ανθρώπων και ασθενείς που έχουν βιώσει στο «πετσί» τους δύσκολες καταστάσεις
Και ποιος να πει τι; Πώς να ορθώσεις ανάστημα; Πώς μια μάνα για παράδειγμα «τιμωρήσει» έναν γιατρό που τυχόν αμέλησε, διέγνωσε λάθος, αδιαφόρησε και κινδύνευσε να χάσει το παιδί της, αν η ίδια δεν έπαιρνε πρωτοβουλίες;
Θα σας περιγράψουμε ένα περιστατικό που πληροφορήθηκε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ η εφημερίδας μας και αφορά στο «πολύπαθο» Κρατικό της Νίκαιας.
Με την εξής βασική υποσημείωση: Προφανώς και δεν «τσουβαλιάζουμε» όλη την ιατρική κοινότητα, η οποία δίνει μάχες ζωής υπό αντίξοες συνθήκες μέσα στα νοσοκομεία και κάποιους εξαίρετους επιστήμονες, με ευσυνειδησία, που τιμούν τον Όρκο που έδωσαν. Όμως κάποια περιστατικά -αυτά που κάποιοι λένε «κακώς κείμενα»- ΠΡΕΠΕΙ να τα αναδεικνύουμε προς… γνώση και συμμόρφωση.
Κυριακή μεσημέρι. Μια μητέρα, με τον 18χρονο γιο της ο οποίος σφαδάζει από πόνους δεξιά της κοιλιάς του, πηγαίνει στα επείγοντα του Κρατικού της Νίκαιας.
Το παιδί περιμένει στην αναμονή και εξετάζεται σε «γρήγορο στάδιο» από ιατρό εφημερίας. Έγιναν εξετάσεις η οποίες όμως καθυστέρησαν πολύ να βγουν λόγω «προβληματικού συστήματος» και έφτασε απόγευμα… με σύσταση να γίνει παυσίπονη ένεση στον 18χρονο για να κάνει υπομονή. Η διάγνωση ανέφερε «αρχές γαστρεντερίτιδας» και επειδή δεν συνέτρεχε λόγος ανησυχίας, σύμφωνα με τους γιατρούς, μπορούσε ο ασθενής να αποχωρήσει για ανάρρωση το σπίτι του. Όπως και έγινε.
Ο 18χρονος, μαζί με την μητέρα του, επέστρεψαν σπίτι αλλά ως το βράδυ, τα συμπτώματα ήταν πολύ πιο έντονα και ανησυχητικά. Η μητέρα άρον – άρον πήρε τον 18χρονο και ξαναπήγαν στο Κρατικό της Νίκαιας, επιμένοντας να εξετάσουν τον γιο της λεπτομερώς.
Λόγω της εφημερίας και των έκτακτων περιστατικών μάνα και γιος βίωσαν μια απίστευτη ταλαιπωρία, περιμένοντας στην αναμονή έως ότου οι γιατροί αποφασίσουν να κάνουν νέες εξετάσεις στο παιδί. Οι εξετάσεις έγιναν αλλά βγήκαν ξημερώματα…
Ο 18χρονος σφάδαζε και ήταν αναγκασμένος να περιμένει στους διαδρόμους του νοσοκομείου μέχρι αργά, πάλι με παυσίπονες.
Μέχρι που έφτασε η υπεύθυνη ιατρός, η οποία είχε ενημερωθεί από τον ειδικευόμενο γιαττρό για το «ιστορικό», για τις εξετάσεις αλλά και για το ότι ο 18χρονος είχε πάει για δεύτερη φορά με πόνους στο ίδιο νοσοκομείο.
Το πόρισμα ήταν (και πάλι) ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας, έγραψαν στον 18χρονο μια αντιβίωση και μια άδεια αναρρωτική για τη σχολή του και συνέστησαν στη μητέρα και στο γιο να αποχωρήσουν ξανά για το σπίτι.
Η δεύτερη επιστροφή στο σπίτι, όμως βρήκε τη μάνα πιο ανήσυχη με τα συμπτώματα να εξακολουθούν να είναι έντονα και η ίδια αποφάσισε (με δική της πρωτοβουλία) το επόμενο μεσημέρι να επισκεφτεί ιδιωτικό νοσοκομείο.
Εκεί, οι γιατροί είδαν τον 18χρονο και ζήτησαν να επαναληφθούν συγκεκριμένες εξετάσεις. Κάποιες από αυτές έγιναν αλλά μάνα και γιος δεν θέλησαν να γίνει νέα αξονική, όχι μόνο για λόγους οικονομικής επιβάρυνσης αλλά και για το ότι η εξέταση αυτή είχε ήδη γίνει και -κατά τη γνώμη τους- δεν συνέτρεχε λόγος να επαναληφθεί. Με υπογραφή της μητέρας, αποχώρησαν από το ιδιωτικό νοσοκομείο και πήγαν στο Τζάνειο και εκεί, αυτό που τους είπαν τους σόκαρε!
Ο 18χρονος έπρεπε εκτάκτως να μπει στο χειρουργείο (σ.σ. και μάλιστα είχε αργήσει!) διότι είχε οξεία σκωληκοειδίτιδα με γενικευμένη περιτονίτιδα, σε προχωρημένο στάδιο και κινδύνευε η ζωή του!!!
Αυτό μάλιστα, οι γιατροί στο Τζάνειο το διέκριναν αμέσως από τις εξετάσεις που είχε κάνει ο 18χρονος παρατηρώντας συγκεκριμένες «τιμές» που ήταν υπερβολικά ανεβασμένες και ουσιαστικά, έδειχναν ξεκάθαρα το πρόβλημα που υπήρχε, κάτι που βεβαίως στο Κρατικό της Νίκαιας απλά… δεν είδαν!
Όπως μας είπε η μητέρα, η αντιμετώπιση του περιστατικού στο Τζάνειο ήταν η πρέπουσα. Ο 18χρονος χειρουργήθηκε και όλα πήγαν κατ’ ευχήν.
Ωστόσο, η οργή της μάνας, που οι ενέργειές της αποδείχτηκαν καθοριστικές για τη ζωή του γιού της (χωρίς μάλιστα κανένας να την κατευθύνει προς κάποια λύση), έπρεπε να ξεσπάσει! Στο στόχαστρο φυσικά, βρέθηκαν οι συγκεκριμένοι γιατροί στο Κρατικό της Νίκαιας που «αμέλησαν» ή πιο ευγενικά… δεν διέκριναν τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Η ίδια, σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας μας, πήγε να τα… «πει» τόσο στην υπεύθυνη γιατρό όσο και στους άλλους γιατρούς που ήταν στο περιστατικό . Η αντιμετώπιση βεβαίως που συνάντησε, ήταν απαξιωτική. Κλειστές πόρτες, «απασχολημένα» ιατρικά συμβούλια και κάποια αιωρούμενα, ψιθυριστά «έχετε δίκιο».
Το ερώτημα έμεινε… ρητορικό: «Τι θα γινόταν αν ο 18χρονος επέστρεφε και παρέμενε στο σπίτι του με μια απλή αντιβίωση όπως του συνέστησαν στο Κρατικό της Νίκαιας;»
Και εδώ γυρνάμε σε όσα είπαμε στην αρχή του κειμένου μας, περί «ιατρικής ευθύνης» για να θέσουμε ερωτήματα που το ίδιο το κράτος πρέπει να θέσει στον εαυτό του:
Ποιος είναι ο ορισμός της ιατρικής ευθύνης; Ποια η ευθύνη των ιατρών όταν ενεργούν με αμέλεια; Ποια είναι τα όρια της εσφαλμένης διάγνωσης με την αμέλεια; Ποιο είναι το όργανο που κρίνει το γιατρό; Ποια τα δικαιώματα του ασθενούς σε περίπτωση ιατρικού σφάλματος;
Για όλα αυτά έχουν κατά καιρούς δοθεί απαντήσεις, από δικηγόρους και δικαστήρια. Βλέπετε, δεν είναι μοναδικό το φαινόμενο στην Ελλάδα.
Ωστόσο, το ζητούμενο είναι να μην φτάνουμε εκεί, ιδίως όταν κρίνονται ζωές ανθρώπων.
Επειδή το μόνο εύκολο σε αυτή τη χώρα είναι να πετάμε το «μπαλάκι», ας κλείσουμε με το εξής:
ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ, ΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΜΑΣ, ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ.
Ακούμε για προσλήψεις, για πρωτοβουλίες του Υπουργείου.
Σύμφωνοι. Αλλά δεν είναι απλά να βγαίνουν οι βάρδιες… Είναι το τι ποιότητα Υγείας προσφέρεις.
Μόνο όταν το ζήσεις από μέσα, όπως αυτή η μάνα με γιο της, βλέπεις αλήθειες.
Υγ. Τα στοιχεία της υπόθεσης είναι στη διάθεση της εφημερίδας μας.
