Ας πούμε τα πράγματα ξεκάθαρα. Τα τελευταία γεγονότα απέδειξαν με τον πιο πικρό τρόπο ότι οι υποδομές και η οργάνωση της κρατικής μηχανής, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες κάποιων στελεχών (σ.σ. για να μην τσουβαλιάζουμε τα πάντα) δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των καιρών. Πυρκαγιές, πλημμύρες, δυστυχήματα και άλλες καταστάσεις, μας έχουν κάνει να πιστεύουμε ότι ζούμε σε ένα ξεχαρβαλωμένο κράτος που δεν σου παρέχει καμία προστασία, καμία ασφάλεια. Και εμείς, στα ΜΜΕ, κουραστήκαμε να γράφουμε περί ευθυνών. Ναι να αποδοθούν. Ναι να μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Και; Η αλυσίδα ευθυνών θα περιπλέκεται κάθε φορά όλο και περισσότερο, ο καιρός θα περνάει, τα γεγονότα θα ξεχνιούνται και πάλι του χρόνου τα ίδια θα συζητάμε… Αυτό το κράτος, όπως λειτουργεί πρέπει να αλλάξει. Σε δομή, σε νοοτροπία, σε αρμοδιότητες. Ατομικά, συλλογικά, πολιτικά. Αρχικά, να πατάξουμε τον «ωχαδερφισμό». Έπειτα, να γίνει μια μεταρρύθμιση ουσίας, δομική. Να μπουν προτεραιότητες δηλαδή, «αφού πάθαμε και μάθαμε». Ας αφήσουμε λίγο στην άκρη τα «έξυπνα», τα «επικοινωνιακά» και πιάσουμε τα «κυρίως»: Τα αντιπλημμυρικά, τη δασοπροστασία, την ασφάλεια, την υγεία. Δεν λέμε να γίνουμε ούτε Ελβετία, ούτε Γερμανία. Δεν θέλουμε κιόλας. Αλλά τουλάχιστον, να ξέρουμε πως σε αυτό τον τόπο, μπορούμε να έχουμε ένα κράτος προετοιμασμένο και «βοηθό» στα δύσκολα και όχι απλό παρατηρητή και -εκ των υστέρων- διαχειριστή.
Με μια απλή συγγνώμη, δεν πάμε παρακάτω…
