Η Αντιπεριφερειάρχης Πειραιά Σταυρούλα Αντωνάκου, έκανε μια ιδιαίτερη ανάρτηση στο facebook. Συγκεκριμένα, έγραψε:
«Η ανάρτηση γίνεται για δύο λόγους και μόνο. Λίγο καιρό πριν, με ενημέρωσε ένας καλός φίλος ότι ήθελε να επικοινωνήσει μαζί μου η Διευθύντρια των Γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού, η κυρία Κωνσταντοπούλου. Μιλήσαμε και αποδέχθηκα η συνάντηση μας να γίνει εκεί.. Πριν λίγα χρόνια είχα ξαναπάει άλλωστε, όταν ως Πρόεδρος Πολιτισμού Αθλητισμού Νεολαίας, είχαμε αποφασίσει να ξεκινήσουμε για πρώτη φορά, το πρόγραμμα θεατρικών παραστάσεων εντός των φυλακών, για τις κρατούμενες και τα παιδιά τους! Αφού, συζητήσαμε στην συνάντηση μας, για το πως μπορεί να συνδράμει η Περιφέρεια Αττικής σε επί μέρους ζητήματα, αρχίσαμε να προεκτείνουμε την κουβέντα μας για την καθημερινότητα των τροφίμων και του προσωπικού. Και έτσι προέκυψε η περιήγηση μου εντός των εγκαταστάσεων! Εκεί συνάντησα ανθρώπους, λοιπόν, όπως η διευθύντρια, οι κοινωνικοί λειτουργοί και οι αστυνομικοί που ενδιαφέρονται για τον ουσιαστικό σωφρονισμό και τις ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων.
Είδα και άκουσα ιστορίες γυναικών που αναζητούν μια αξιοπρεπή δεύτερη ευκαιρία αφού ολοκληρώσουν την ποινή τους! Όταν με ενημέρωσαν, για κάποιες άμεσες ανάγκες που υπάρχουν, αλλά δεν έχει βρεθεί τρόπος και το πως θα πραγματοποιηθούν, αποφάσισα να κάνω κάποιες προσωπικές επικοινωνίες.
Με πρόσωπα που ήξερα ότι κατανοούν, πως όλοι είμαστε άνθρωποι και έχουμε δικαιώματα και που η διάθεση τους για προσφορά είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη! Και κάπως έτσι, μαζί με τους συνεργάτες μου, συντονίσαμε την παράδοση δυο φορτηγών “ανθρωπιάς” και προσφοράς αλληλεγγύης, προχθές! Ευχαριστώ δημόσια αυτούς τους ανθρώπους, λοιπόν: ΡΟΠΗ Α.Ε. ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ. Τον Κώστα και Αριστείδη Κουρτίδη. PATH Foods and Supplies . Τον Παναγιώτη Μαρινάκη και Παναγιώτη Παντισκο. Σε ένα λεπτό είχαν αποδεχθεί το “κάλεσμα” μου και μάλιστα ήρθαν εκεί! Κλείνοντας, θα πω ότι πολλές φορές παρότι υπάρχει διάθεση για προσφορά από συνανθρώπους μας, το μυαλό δεν πάει σε κοινωνικές ομάδες ανθρώπων και τις ανάγκες που έχουν, για να τους δοθεί η “δεύτερη ευκαιρία”,αξιοπρεπώς και νομίμως! Εδώ και κάποια χρόνια, μέσω της θέσης αλλά και των “ανησυχιών” μου, “γνώρισα” τις ιστορίες “πίσω” απ’την αστεγία ή ακόμα και των κρατουμένων και σας διαβεβαιώ ότι κάθε εθελοντική πράξη έχει ουσία και αποτέλεσμα!»
