Άρθρο του Λευτέρη Χρυσοφάκη*
Αποτελεί συνείδηση πολλών ότι η σύγχρονη περίσταση, στην οποία φαίνεται να έχει εισέλθει η κοινωνία μας, είναι κρίσιμη, δύσκολη, και μάλλον δύσκολα οποιοσδήποτε θα μπορούσε να βγάλει συμπεράσματα με βεβαιότητα. Ο λαός μας έχει ανάγκη από αποτελεσματική πολιτική καθοδήγηση και σοβαρή διακομματική συναίνεση, απέναντι σε όλα τα μεγάλα προβλήματα, που αντιμετωπίζει.
Ο πραγματικός εχθρός κάθε ανθρώπου, και κάθε κοινωνίας, πέρα από τα όποια επικαιρικά φαινόμενα, είναι ο κακός του εαυτός, η απουσία αυτογνωσίας και οι λανθασμένες αντιλήψεις και προσλήψεις, σε σχέση με την πραγματικότητα. Έτσι, πολλές φορές οι άνθρωποι, αλλά και ολόκληρες κοινωνίες, όπως και διάφορα κόμματα, πέφτουν στις εύκολες παγίδες του φανατισμού, των ιδεοληψιών και των προσωπικών συμφερόντων, επομένως, οδηγούνται σε φαινόμενα αναποτελεσματικότητας, που είναι και τα πιο σοβαρά για την ατομική και συλλογική ζωή.
Για αυτό, οι αγώνες για Ελευθερία, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη και για τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι σκληροί , απαιτούν θυσίες, υπέρβαση των ατομικών και κομματικών εγωισμών, αλλά και πρέπει να ξεφύγουμε όλοι από διάφορες ψευδοθεωρίες, πως αυτά τα υψηλά αγαθά είναι αυτονόητα. Τίποτα στην ζωή και στην πολιτική δεν είναι αυτονόητο, όλα κατακτώνται με αγώνες, με θυσίες και συνεργασίες.
Οι σύγχρονοι Έλληνες είναι ανάγκη να θυμούνται όλα τα παραπάνω. Μόλις αυτά περνούν στην σκιά της λήθης και της αμνησίας, τότε αυτόματα η Δημοκρατία, η Ελευθερία, η Δικαιοσύνη και ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τείνουν να βάλλονται από παντού και να κινδυνεύουν άμεσα ή έμμεσα.
Οι μεγάλοι αγώνες του λαού μας, τουλάχιστον από το 1800 μέχρι σήμερα είναι συνεχείς. Για μας, φαίνεται να είναι μια ευκαιρία, ακόμα, να ξαναθυμηθούμε τις μεγάλες δοκιμασίες και τις μεγάλες θυσίες του λαού μας, και κυρίως των νέων, των εργαζομένων και κάποιων διανοουμένων, μέσα από τις δραματικές ρήξεις της «ταράτσας της Νομικής» και της πάλης στο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973.
Τότε εχθρός φαινόταν να είναι η στρατιωτική χούντα, το κλίμα της καταπίεσης και της ανελευθερίας, αλλά και οι μεγάλες εξαρτήσεις από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Μέσα από τους αγώνες, το αίμα, και το δράμα των λαϊκών και των κοινωνικών μας αγώνων, επήλθαν πολλές μεταβολές στην ζωή μας, τα τελευταία 50 χρόνια. Οι αγώνες μας δεν σταματούν, και δεν θα μπορούσαν ποτέ να σταματούν. Τα διαχρονικά αιτήματα όλων μας για «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», στην πραγματικότητα, είναι και σήμερα αιτήματα πολλών, αν όχι όλων μας, σε μια σύγχρονη επαναδιατύπωση. Όλες οι προηγούμενες κατευθύνσεις της κοινωνίας μας είναι ανάγκη να ανασυντίθενται με τις υψηλές επιταγές του Ανδρέα Παπανδρέου και των συντρόφων του για ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΛΑΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Όλα αυτά που έχουν εκτεθεί παραπάνω είναι οι αναντίρρητες επιταγές και συνθήκες για μια σύγχρονη και εξελιγμένη Δημοκρατία, τουλάχιστον δυτικού τύπου.
Όσο και αν φαίνεται περίεργο σε κάποιους, σήμερα η Δημοκρατία και η Δικαιοσύνη κινδυνεύουν και υπονομεύονται από ισχυρά και οργανωμένα οικονομικά και συντεχνιακά συμφέροντα, από εξωθεσμικά κέντρα αποφάσεων, από τους διάφορους φανατισμούς, αλλά και από πολλές μικρές και τοξικές ιδιοτέλειες. Τα παραπάνω είναι εχθροί της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η υπονόμευση των κατακτήσεών μας, σε όλα τα επίπεδα, από την Παιδεία και την Υγεία, μέχρι την Άμυνα και την Ασφάλεια, από την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και των μνημείων, μέχρι την υποστήριξη των επενδύσεων και των συντάξεων, είναι διαρκής, εξαιτίας ανόητων και διχαστικών λειτουργιών, εξαιτίας φανατισμών, αλλά και επειδή διάφοροι επιδιώκουν, για ιδιοτελείς σκοπούς, να δημιουργούν κρίσεις και να επωφελούνται από αυτές, με ανήθικους και παράνομους τρόπους.
Ο υπερεκτεταμένος παρασιτικός καπιταλισμός, σε παγκόσμια πλαίσια, φαίνεται να θέτει τα πάντα σε αμφισβήτηση. Όλοι μας έχουμε χρέος να σταθούμε απέναντι σε αυτή την λαίλαπα, ο καθένας με τον τρόπο του. Χρειαζόμαστε νέες απαντήσεις στα νέα ερωτήματα, αλλά και νέες επενδύσεις, δημόσιες και ιδιωτικές, απέναντι στην φτώχεια, στην βαθειά οικονομική δυσπραγία και στις επεκτατικές απόπειρες διαφόρων υπερφιλόδοξων και μωροφιλόδοξων ηγεμονίσκων.
Εφόσον οι προηγούμενες πραγματικότητες είναι τόσο απειλητικές, τίποτα από τα κερδισμένα μας δεν είναι αυτονόητο.
Σήμερα, λοιπόν, ο πραγματικός μας εχθρός δεν είναι το οποιοδήποτε άλλο κόμμα ή οποιαδήποτε άλλη άποψη. Οι πραγματικοί μας εχθροί είναι οι απειλές κατά της υγείας, της ασφάλειας και της οικονομίας μας, αλλά και οι τεχνητοί διχασμοί, που κάποιοι θέλουν να προωθήσουν και να επιβάλλουν στην καθημερινότητα και στο κοινοβούλιό μας.
Χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα, από τα media και το διαδύκτιο, μέχρι τα fake news και η ασύστολη συνωμοσιολογία. Αυτά τα τοξικά στοιχεία πρέπει να μπουν στο περιθώριο. Οι μεγάλοι αγώνες του Μάη του 68 και του Πολυτεχνείου του 73 μπορούν και σήμερα να αποτελέσουν μορφές καθοδήγησης.
Το σύγχρονο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ένα πολυδιάστατο Κίνημα Αλλαγής, με την πρόεδρό του, την Κ. Φώφη Γεννηματά, επικεφαλής, αγωνίζεται και προτείνει λύσεις. Οι λύσεις είναι ανάγκη να στηρίζονται στην συνεργασία, στην ισοτιμία και στην σοβαρότητα για δράση, πέρα από κάθε ιδεοληψία και ηγεμονισμό.
Η Δημοκρατία μπορεί να αντιμετωπίσει τα πάντα, με τα διάφορα θεσμικά εργαλεία που έχει. Η Δημοκρατία δεν φοβάται κανέναν, παρά μόνο τους κακούς εαυτούς αυτών, που οφείλουν να την υπηρετούν, με συνέπεια και συνέχεια, χωρίς τοξικές και ταξικές διασπάσεις και διαιρέσεις.
Η σύγχρονη Ελλάδα αλλά και η Κυπριακή Δημοκρατία, ξανά, βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι της ιστορίας τους, σαν συνέχεια της μεγάλης χρηματοπιστωτικής, οικονομικής και επενδυτικής κρίσης του 2008-2009.
Το πολιτικό προσωπικό είναι αναγκασμένο να είναι σοβαρό και αποτελεσματικό και όχι απλά ηδυπαθές και ευχάριστο. Η ιστορία και ο λαός θα μας κρίνουν όλους, αργά ή γρήγορα. Δεν ξεφέυγει κανένας. Είμαστε όλοι αναλώσιμοι. Οι αναγκαιότητες ζητούν θυσίες και όχι λόγια.
Ίσως ο δρόμος από το Μάη του 68 και το Πολυτεχνείο του 73 μέχρι τον COVID και τα Μνημόνια να φαίνεται μακρύς. Όμως, οι κρίσεις του απεριόριστου και άτεγκτου καπιταλισμού είναι συνεχείς και όλο και συχνότερες. Μόνο μέσα από τις διαβάσεις της Δημοκρατίας, της Δικαιοσύνης, του ισορροπημένου σοσιαλισμού και της περιβαλλοντικής ευθύνης μπορεί μα υπάρξει ένα πιο ανθρώπινο μέλλον για τους ευρωπαϊκούς λαούς. Διαφορετικά μονοπάτια, πιθανότατα, θα οδηγήσουν την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ευρώ, την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία σε δυσκολότερες ατραπούς. Αυτά πρέπει να αποφευχθούν πάση θυσία.
Όλοι μαζί, ας στηρίξουμε τις προσπάθειες της κοινωνίας μας, για να αντιμετωπιστούν οι σοβαρές κρίσεις. Οι καιροί αλλάζουν γρήγορα, άρα. όλοι μας πρέπει να συμβαδίζουμε . Επομένως, είτε θα προσαρμοστούμε αποτελεσματικά, είτε θα βιώσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις.
