Ο κύριος Χάρης Γαλούνης ασκεί την προπονητική στον Πειραιά για περισσότερα από 25 χρόνια και είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει πολύ καλά, πρόσωπα και πράγματα του Πειραϊκού ποδοσφαίρου. Έτσι, μια συζήτηση μαζί του θα είχε ούτως ή άλλως πολύ ενδιαφέρον! Ας αφήσουμε λοιπόν τον ίδιο να μας πει περισσότερα…
- Κύριε Γαλούνη, χαιρόμαστε που συνομιλούμε μαζί σας! Θα θέλαμε κατ” αρχάς να μας πείτε λίγα πράγματα για την καριέρα σας ως ποδοσφαιριστής…
Άρχισα το ποδόσφαιρο στις ακαδημίες του ΑΡΗ ΑΜΦΙΑΛΗΣ με προπονητή τον κύριο Αντώνη Καφούρο. Στη συνέχεια αγωνίστηκα στις ακαδημίες της ΑΜΦΙΑΛΗΣ και προωθήθηκα σύντομα στην πρώτη ομάδα. Μάλιστα κέρδισα μαζί της την άνοδο στην Δ” εθνική με προπονητή τότε τον κύριο Βαραμέντη… Και μετέπειτα αγωνίστηκα στην ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ με προπονητή τον Ηλία Μαστρολέοντα, όπου δυστυχώς είχα έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό – ρήξη έσω πλαγίου χιαστού – και αυτό μου έκοψε ουσιαστικά την καριέρα…
Αγωνίστηκα για κάποιο διάστημα στη ΔΑΦΝΗ ΤΑΜΠΟΥΡΙΩΝ με κομμένο χιαστό, απλά λόγω της αγάπης μου για το άθλημα! Σε ηλικία μόλις 25 ετών σταμάτησα οριστικά το ποδόσφαιρο…
- Δεν γνωρίζουμε πολλούς να αγωνίζονται με κομμένο χιαστό! Προφανώς αγαπάτε υπερβολικά το ποδόσφαιρο!
Η αλήθεια είναι ότι έχω μια σχέση αγάπης με το άθλημα. Πάντως μου έκανε καλό αυτό! Διευρύνθηκαν οι ορίζοντές μου και ανέπτυξα μεγάλο ενδιαφέρον για το κομμάτι της προπονητικής! Από τη φύση μου είμαι οργανωτικό άτομο, και κατάλαβα ότι υπήρχαν πολύ καλές προοπτικές για εμένα όσον αφορά το επάγγελμα του προπονητή. Στα 26 μου ήμουν ήδη πτυχιούχος προπονητής…
- Πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα; Θα μας κάνετε ένα σύντομο φλας μπακ, κύριε Γαλούνη, όσον αφορά την προπονητική σας καριέρα έως σήμερα;
Έχω περάσει από αρκετές ομάδες. Αρχικά στις Κυκλάδες. Ήμουν προπονητής στον ΝΗΡΕΑ ΠΑΡΟΥ, μια ομάδα που έκανε πρωταθλητισμό στην Α” κατηγορία, και μετέπειτα στον ΠΑΝΘΗΡΑΪΚΟ… Εδώ στον Πειραιά, μεταξύ άλλων, έχω συνεργαστεί με τον ΘΗΣΕΑ, τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ, τον ΠΑΝΙΩΝΙΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ, την ΑΜΦΙΑΛΗ, την ΑΕ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ, τον ΜΑΥΡΟ ΑΕΤΟ/ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ, και επίσης έχω υπάρξει και προπονητής ακαδημιών, όπως αυτές των ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ και της ΑΜΦΙΑΛΗΣ…
- Θυμάστε κάποια χρονιά ιδιαίτερη, που σας έχει σημαδέψει σαν προπονητή;
Τη σεζόν 2012 – 2013 που καθόμουν στον πάγκο της ΑΜΦΙΑΛΗΣ ανεβήκαμε από την Β” στην Α” Πειραιά αποκλειστικά με νίκες, πλην μίας ισοπαλίας! Τα τέρματα ήταν 95 υπέρ και 9 κατά! Ήταν μια χρονιά με ένα ρόστερ φανταστικό, που το αποτελούσαν παιδιά μέσα από την Αμφιάλη! Πετύχαμε τότε, με πρόεδρο τον κύριο Νίκο Πέτσα, το ιδανικό για έναν σύλλογο: οικογενειακό κλίμα και σύσφιξη των σχέσεων με όλους τους φιλάθλους της ΑΜΦΙΑΛΗΣ. Ήρθαν κοντά στην ομάδα νέα άτομα και δημιουργήθηκε μια δεξαμενή φιλάθλων και αθλητών…
- Πολύ εντυπωσιακό! Θυμάστε κάτι άλλο που αξίζει να αναφερθεί;
Είχα τη χαρά να είμαι προπονητής στη Μικτή Παίδων της Ένωσης Πειραιά για δύο χρόνια, και έχω τις καλύτερες αναμνήσεις! Το 2015 ήμασταν δεύτεροι πίσω από την πολύ ισχυρή Μικτή Αθηνών για μόλις έναν βαθμό! Και θυμάμαι φυσικά και τα πάρα πολλά πρωταθλήματα στα παιδικά και εφηβικά τμήματα των ομάδων που έχω συνεργαστεί! Πάντα είναι αιτία χαράς η συμμετοχή σου σε οτιδήποτε έχει να κάνει με νέους ανθρώπους…
- Ποιο ήταν το χαρακτηριστικό σας ως προπονητής της Μικτής Παίδων;
Είχαμε ένα πρωτοποριακό τμήμα σκάουτινγκ και παρακολουθούσαμε τα παιδιά μόνοι μας, ακόμα και στις προπονήσεις των συλλόγων τους! Είχαμε συνολική εικόνα από ολόκληρο τον Πειραιά! Από τα 25 παιδιά τότε, τα 21 ήταν από μικρομεσαίες ομάδες του Πειραιά, και μόνο τέσσερα προέρχονταν από τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ…
- Δεν ήταν πιο δύσκολο αυτό;
Γενικά είμαι άνθρωπος που του αρέσει ο βαθμός δυσκολίας. Θεωρώ ότι το να σώσεις μια ομάδα είναι ανάλογο του πρωταθλητισμού! Δεν με τρομάζουν τα δύσκολα. Το 2015 στην ΑΕ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ πήγα την 9η αγωνιστική όταν η ομάδα ήταν τελευταία με 5 βαθμούς. Τις υπόλοιπες 17 αγωνιστικές συγκεντρώσαμε 41 βαθμούς και τελικά τερματίσαμε στην 4η θέση! Μου αρέσουν τα δύσκολα…
- Και στον ΜΑΥΡΟ ΑΕΤΟ/ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ξέρουμε ότι κάνατε σπουδαίο έργο τη σεζόν 2018 – 2019…
Ήταν μια σεζόν μέσα σε εξαιρετικό κλίμα, παίζαμε με 14 μικρούς κάτω των 20 ετών, και αποδώσαμε πολύ ελκυστικό ποδόσφαιρο!
Είχαμε τερματίσει τρίτοι και φτάσαμε και στα προημιτελικά του κυπέλλου. Μάλιστα κερδίσαμε εκείνη τη χρονιά και το αήττητο ΜΟΣΧΑΤΟ στο κύπελλο! Είχα αναδειχτεί τότε και καλύτερος προπονητής της χρονιάς…
- Σημαντικά επιτεύγματα! Πέρσι γνωρίζουμε, κύριε Γαλούνη, ότι επαγγελματικοί λόγοι σας απομάκρυναν προσωρινά από τα γήπεδα. Φέτος ποιοι είναι οι στόχοι σας;
Έχω γίνει πλέον αρκετά επιλεκτικός όσον αφορά τις επιλογές μου! Θα δούλευα σε κάποιον σύλλογο που θέλει να χτίσει πλάνο πενταετίας ή που θα είχε στόχο τον πρωταθλητισμό στην Α” Πειραιά ή την συμμετοχή της στην Γ” εθνική. Τίποτα λιγότερο…
- Έχει να κάνει αυτό που μας λέτε με την φιλοσοφία σας ως προπονητής;
Σαφώς! Μ” αρέσει η ανοικοδόμηση μιας ομάδας, η δημιουργία της από το μηδέν! Αυτό θα το άλλαζα μόνο με πρωταθλητισμό στην Α’ Πειραιά ή έστω να διατηρήσω μια ομάδα στο εξαιρετικά δύσκολο πρωτάθλημα της Γ” εθνικής…
- Τι είναι αυτό που τονίζετε στους ποδοσφαιριστές σας συνήθως, κύριε Γαλούνη;
Η συνέπεια είναι το πιο σοβαρό προτέρημα! Ένας συνεπής αθλητής υπερτερεί ενός ταλαντούχου αθλητή. Βεβαίως, όταν συνδυάζονται αυτά τα δύο προκύπτουν θαύματα! Σημειώστε εδώ ότι ένας ερασιτέχνης είναι πολύ δυσκολότερο να είναι συνεπής από έναν επαγγελματία! Το καταλαβαίνετε αυτό…
- Θα συμφωνήσουμε μαζί σας… Υπάρχουν παιδιά που έχουν βγει από τα χέρια σας και έχουν κάνει σπουδαία καριέρα μετέπειτα;
Είναι πολλά παιδιά. Να σας αναφέρω κάποια εντελώς ενδεικτικά… Ή μάλλον καλύτερα να μη σας πω ονόματα γιατί μπορεί να πληγώσω κάποιον που δεν ανέφερα! Ειδικά από τις ακαδημίες της ΑΜΦΙΑΛΗΣ βγήκαν πολλά ταλέντα!
- Έχετε κάποια προπονητικά πρότυπα, κύριε Γαλούνη; Προπονητές που σας έχουν επηρεάσει;
Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο πρότυπο. Μου αρέσουν το πάθος του Κόντε, η τακτική του Κλοπ, η διαύγεια του Γκουαρντιόλα και του Μουρίνιο μέσα στο παιχνίδι… Είναι πάντως πολλά που παίζουν ρόλο. Για να τους δούμε όλους αυτούς στον πάγκο μιας ομάδας της Γ” Πειραιά!!!
- Κύριε Γαλούνη, σας ευχαριστούμε πολύ για τα όσα ενδιαφέροντα μας είπατε! Δεν ξέρουμε αν θα θέλατε να προσθέσετε κάτι τελευταίο…
Θα ήθελα να πω για τους ποδοσφαιρικούς παράγοντες σήμερα ότι είναι πραγματικοί ήρωες και ότι τους βγάζω το καπέλο! Όμως θα τους παρακαλούσα να αφήνουν τους προπονητές να κάνουν τον κύκλο τους. Θεωρώ ότι κάθε προπονητής χρειάζεται χρόνο για να δείξει τη δουλειά του. Ακόμα και οι πιο έμπειροι. Κατά τα άλλα, εύχομαι σε όλους υγεία και με το καλό να ξαναρχίσει η αγωνιστική δράση στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο που τόσο μας έχει λείψει…
