Εφημερίδα Κοινωνική

Οι Προπονητές του Πειραιά μιλάνε στην εφημερίδα ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ – ΚΩΣΤΑΣ ΠΗΛΙΟΥΡΗΣ: «Στο γήπεδο ο καθένας προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του όσο καλύτερα γίνεται»

Οι Προπονητές του Πειραιά μιλάνε στην εφημερίδα ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ – ΚΩΣΤΑΣ ΠΗΛΙΟΥΡΗΣ: «Στο γήπεδο ο καθένας προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του όσο καλύτερα γίνεται»
28 Μαΐου 2020

Στη ΝΙΚΗ ΡΕΝΤΗ γίνεται τα τελευταία χρόνια πολύ καλή δουλειά και ένα από τα μυστικά της εξαιρετικής λειτουργίας του συλλόγου είναι ότι αξιοποιεί στο πλήρες τα στελέχη της ομάδας! Όπως ακριβώς συνέβη με τον 35χρονο προπονητή της Κώστα Πήλιουρη που προέρχεται από τα σπλάχνα του συλλόγου, και αφού πρώτα τερμάτισε την ποδοσφαιρική του καριέρα στη ΝΙΚΗ ΡΕΝΤΗ, τώρα πλέον την καθοδηγεί από τον πάγκο ως πρώτος προπονητής…

- Κύριε Πήλιουρη, χαιρόμαστε που έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί σας! Πρώτα ποδοσφαιριστής, τώρα προπονητής στη ΝΙΚΗ ΡΕΝΤΗ, έναν ιστορικό σύλλογο! Πώς θα χαρακτηρίζατε την φετινή σας εμπειρία;

Ήταν μια συγκλονιστική και παράλληλα πολύ παράξενη χρονιά, με τον κορωνοϊό, την διακοπή των πρωταθλημάτων, την καραντίνα και όλα τα σχετικά! Εγώ κάθισα πρώτη φορά πέρσι στον πάγκο του συλλόγου ως βοηθός του κυρίου Βασίλη Ιωαννίδη, όταν ανεβήκαμε «τρένο» από την Β” στην Α” κατηγορία. Και φέτος έκανα ντεμπούτο ως πρώτος προπονητής. Πήγαμε αρκετά καλά ως νεοφώτιστοι. Η διακοπή μας βρήκε στην 7η θέση, παίξαμε κατά γενική ομολογία πολύ καλό ποδόσφαιρο, και φιλοδοξούμε του χρόνου να πάμε ακόμα καλύτερα…

- Να υποθέσουμε ότι με κάποιους ποδοσφαιριστές σας υπήρξατε και συμπαίκτες τα προηγούμενα χρόνια. Ήταν εύκολο αυτό;

Πάντα υπάρχει μια δυσκολία όσον αφορά τους χειρισμούς ενός προπονητή όταν η διαφορά ηλικίας ουσιαστικά δεν υφίσταται με κάποιους ποδοσφαιριστές του, αλλά αυτό έχει και τα θετικά του. Πράγματι, έχω πέντε έξι ποδοσφαιριστές που υπήρξαμε συμπαίκτες αλλά υπάρχει σαφής διαχωρισμός όσον αφορά τις σχέσεις μας εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Είμαι φίλος με τους ποδοσφαιριστές, τους θεωρώ οικογένειά μου, αλλά η φιλία μας περνάει σε δεύτερο πλάνο όταν βρίσκονται στο γήπεδο. Εκεί τους θεωρώ στρατιώτες που πρέπει να κάνουν το καθήκον τους. Και δεν χωράνε φιλίες και συναισθηματισμοί. Ο καθένας προσπαθεί να κάνει τη δουλειά του όσο καλύτερα γίνεται…

- Με ποιο σύστημα αγωνιζόσασταν φέτος, κύριε Πήλιουρη;

Παίζαμε το 4/2/3/1 ή το 4/3/3 ανάλογα με τον αντίπαλο και το έμψυχο υλικό που είχα στη διάθεσή μου. Γενικά, η ομάδα υποστήριξε αυτά τα συστήματα. Υπήρχαν οι κατάλληλοι παίκτες και κάναμε πολύ καλά παιχνίδια όπως αυτό με τον ΑΤΡΟΜΗΤΟ ΠΕΙΡΑΙΑ που έληξε ισόπαλο 1-1. Ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον και ποιοτικό παιχνίδι, ένα αληθινό ντέρμπι που ικανοποίησε όλους τους θεατές…

– Εσείς σε ποιες ομάδες έχετε αγωνιστεί, κύριε Πήλιουρη, ως ποδοσφαιριστής;

Άρχισα το ποδόσφαιρο στο χωριό μου στη Θήβα και αγωνίστηκα έως το 2007 στον ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑ ΛΕΥΚΤΡΑΣ, κυρίως στην Δ” εθνική. Όταν ήρθα στην Αθήνα τελειώνοντας τη Σχολή Αστυνομίας άρχισα να παίζω ποδόσφαιρο στη ΝΙΚΗ ΡΕΝΤΗ, και τα υπόλοιπα χρόνια της καριέρας μου έμεινα εδώ. Δεν άλλαξα ποτέ σύλλογο…

- Δεν είναι τυχαίο που η ομάδα σας εμπιστεύτηκε την θέση του προπονητή! Έχετε αποδείξει στην πράξη την αγάπη σας στον σύλλογο!

Εδώ είμαστε όλοι μια οικογένεια! Σας τα έχει πει και ο Μάκης ο Χουτζιούμης που έχει την Κ/16 και του πήρατε συνέντευξη σχετικά πρόσφατα… - Ναι, βέβαια! Γι” αυτό και δεν σας ρωτάμε πολλά πράγματα για τα πρόσωπα που απαρτίζουν τον σύλλογο. Είχαμε αναφερθεί λεπτομερώς σ” εκείνη την συνέντευξη. Πείτε μας, κύριε Πήλιουρη, κάποια ιστορία από την ομάδα που σας έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη. Τι είναι αυτό που δεν θα ξεχάσετε ποτέ;

Ήταν την περίοδο 2009-2010, τέλη Δεκέμβρη κοντά στα Χριστούγεννα, και εγώ ήμουν σχετικά νέος στην ομάδα. Έπαιζε τότε τερματοφύλακας στη ΝΙΚΗ ΡΕΝΤΗ ο Χάρης ο Αποστολάκης και ήμασταν όλοι μαζί στην απογευματινή προπόνηση. Την άλλη μέρα το πρωί μάθαμε ξαφνικά ότι ο Χάρης είχε πεθάνει στον ύπνο του από ανακοπή καρδιάς! Ήταν απίστευτο! Δεν μπορούσαμε να το χωνέψουμε με τίποτα! Την Κυριακή θα παίζαμε στο Ρέντη με τον ΠΕΡΑΜΑΪΚΟ που ήταν πρώτος στη βαθμολογία, αλλά το παιχνίδι εκείνο αναβλήθηκε. Παίξαμε τελικά μετά τις γιορτές και τα πάντα σ” εκείνο το παιχνίδι ήταν ιδιαίτερα! Οι παίκτες τίμησαν εκείνο το παιδί που χάθηκε ξαφνικά στα 32 του. Ήρθαν οι γονείς του, ήρθε πολύς κόσμος με απόλυτο σεβασμό στις εκδηλώσεις του και απ” ότι θυμάμαι το παιχνίδι ήρθε ισόπαλο. Μάλιστα είχαμε δεχθεί την ισοφάριση στις καθυστερήσεις. Ακόμα στα αποδυτήρια του συλλόγου υπάρχει η φανέλα και η φωτογραφία του Χάρη. Θα τον θυμόμαστε για πάντα…

- Δεν υπάρχει πιο δυσάρεστο περιστατικό από μια νέα ζωή που χάνεται. Είναι πραγματικά απίστευτο… Να αλλάξουμε λίγο κλίμα, κύριε Πήλιουρη. Τι είναι αυτό που τονίζετε περισσότερο στους ποδοσφαιριστές σας;

Σκληρή δουλειά και ταπεινότητα! Είναι τα στοιχεία που χρειάζονται για να προχωρήσουν μπροστά. Το λέω αυτό γιατί έχουν υπάρξει περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που πήραν τα μυαλά τους αέρα και κάπου χάθηκαν στο δρόμο! Χρειάζεται να είμαστε πάντα προσγειωμένοι και να δουλεύουμε ομαδικά. Να βάζουμε στην άκρη το «εγώ» μας. Γι” αυτό οι ομάδες λέγονται… ομάδες!

- Οι δικοί σας προσωπικοί στόχοι;

Θα έλεγα ότι είναι ταυτόσημοι με αυτούς της ΝΙΚΗΣ ΡΕΝΤΗ. Θέλω σταδιακά να ανεβαίνω επίπεδο και να γίνομαι καλύτερος. Αυτό που προέχει τώρα είναι να επανέλθουμε στην κανονικότητα. Μας έχει λείψει το ποδόσφαιρο και πολλοί από εμάς έχουν πληγεί είτε οικονομικά είτε εργασιακά. Χρειάζεται αγώνας…

– Στους παίκτες σας τους λείπει το ποδόσφαιρο;

Μιλάω συχνά με τους ποδοσφαιριστές μου και αυτό μου λένε όλοι! Αν και είμαι ένας προπονητής που πιέζει τους παίκτες του στην προπόνηση, μου κάνει εντύπωση το πόσο πολύ θέλουν όλοι να ξαναρχίσουμε!

- Μάλλον συνειδητοποιούν τι είχαν και τι έχασαν!

Έτσι είναι! Με την ευκαιρία τους τονίζω ότι τίποτα που έχουμε δεν είναι δεδομένο και πρέπει να το εκτιμάμε! Είναι ευτυχείς που παίζουν ποδόσφαιρο. Με το ποδόσφαιρο γίνεσαι παιδί, ξεχνάς τα προβλήματα. Άλλοι άνθρωποι δεν έχουν αυτή την διέξοδο και οι επιλογές τους είναι πάρα πολύ άσχημες, σχεδόν καταστροφικές! Καταλαβαίνετε τι εννοώ…

- Υπάρχει κάποιος προπονητής που θαυμάζετε, κύριε Πήλιουρη;

Δεν θα πρωτοτυπήσω! Όπως πολλοί άλλοι συνάδελφοί μου επιλέγω τον Κλοπ! Έχω διαβάσει σχεδόν όλα τα βιβλία του!

- Μια τελευταία ερώτηση: Υπάρχει νέα φουρνιά που έρχεται μέσα από τις ακαδημίες της ομάδας;

Ναι, ήδη έχουν ξεχωρίσει κάποιοι 16χρονοι που στη φετινή προετοιμασία θα είναι μαζί μας στην πρώτη ομάδα…

- Σας ευχαριστούμε πολύ! Καλή επιτυχία και στη νέα σεζόν που έρχεται!

Κι εγώ σας ευχαριστώ…

kostas1


 



Σχετικά άρθρα

Τελευταια

Εφημερεύοντα Φαρμακεία ΑΤΤΙΚΗΣ