*άρθρο – παρέμβαση του Αντιπεριφερειάρχη Πειραιά Γ. Γαβρίλη στην «ΕφΣυν»
Η κατασκευή του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας «χάρισε» σε ένα μεγάλο τμήμα του Δήμου Πειραιά -και όχι μόνον- έναν σημαντικό «πνεύμονα» πρασίνου, περιπάτου και αναψυχής καθώς, μάλιστα, στον περιβάλλοντα χώρο διαμορφώθηκαν γήπεδα, χώροι περιπάτου, εστίασης, παιδότοπος κ.ά.
Είναι, όμως, γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα από τότε που πέρασε στο ΤΑΙΠΕΔ προς «αξιοποίηση», αυτός ο σημαντικότατος χώρος εγκαταλείφθηκε, υποβαθμίστηκε, υπέστη σοβαρές καταστροφές και βανδαλισμούς και τελικά κατέληξε να μην είναι επισκέψιμος.
Έτσι, διαμορφώθηκε το πεδίο μιας «σύγκρουσης» αντιλήψεων:
Από τη μια βρίσκεται η νεοφιλελεύθερη πολιτική της ιδιωτικοποίησης και της εκχώρησης σε ιδιώτες του ΣΕΦ και του περιβάλλοντος χώρου, χωρίς τίποτα να διασφαλίζει την ωφέλεια προς τους κατοίκους για τους οποίους είχε κατασκευαστεί.
Από την άλλη υπάρχει και αναπτύσσεται η πολιτική προσέγγιση που θέλει να αποδεσμευτεί ο χώρος από το ΤΑΙΠΕΔ για να γίνει προσβάσιμος και ελκυστικός για τους κατοίκους ολόκληρου του Λεκανοπεδίου, με τη λειτουργία και νέων χρήσεων, αναγκαίων για την ευρύτερη περιοχή, που θα εξασφαλίζουν τη λειτουργική βιωσιμότητά του και θα διασφαλίζουν τον κοινόχρηστο και κοινωφελή χαρακτήρα του.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να παραθέσουμε ορισμένα στοιχεία:
Ο Πειραιάς, με 163.688 κατοίκους, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος του ΕΜΠ, είναι μία από τις πόλεις της Ευρώπης με το λιγότερο πράσινο.
Στους κατοίκους του αντιστοιχεί κατά μέσο όρο μόλις 1,56 τ.μ. πρασίνου, ποσοστό που μειώνεται ακόμα και στο 0,45 τ.μ ανά κάτοικο (!) σε περιοχές όπως η Πειραϊκή, το Χατζηκυριάκειο και η Φρεαττύδα, δηλαδή σε κοντινές προς το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ).
Να σημειώσουμε ότι στη Βόνη της Γερμανίας αναλογούν 35 τ.μ. πρασίνου ανά κάτοικο, στη Θεσσαλονίκη η αναλογία είναι στα 2,7 τ.μ. ανά κάτοικο και στην Αθήνα είναι 2 τ.μ. ανά κάτοικο…
Η σημασία του περιβάλλοντος χώρου του ΣΕΦ αναδεικνύεται, επίσης, από το γεγονός ότι μαζί με το κτήμα Δηλαβέρη στη Λεύκα είναι οι τελευταίοι μεγάλοι χώροι της πόλης που απέμειναν από τις δεκαετίες 1980 και 1990 για να αξιοποιηθούν προς όφελος των κατοίκων.
Οι προηγούμενες μεγάλες αναπλάσεις με τη διαμόρφωση πάρκων και πλατειών στο κέντρο του Πειραιά (οι πλατείες Κοραή, Κανάρη και Αλεξάνδρας, οι κήποι Τερψιθέας και Τινάνειου και το αλσύλλιο του Προφήτη Ηλία) έχουν εξαντλήσει την προσφορά τους, καθώς έγιναν με βάση «το πρώτο σχέδιο της πόλης το 1834-35(…)
Έκτοτε στο κέντρο και στις υπόλοιπες περιοχές της πόλης δεν υπήρξε σοβαρή πρόβλεψη και σχεδιασμός για νέους αστικούς ελεύθερους χώρους», όπως επισημαίνει το ΕΜΠ.
Στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων του Πειραιά (και των όμορων Δήμων Νίκαιας-Αγίου Ιωάννη Ρέντη, με 105.430 κατοίκους και Κερατσινίου-Δραπετσώνας με 91.045 κατοίκους) συντελεί και η έλλειψη αθλητικών χώρων.
Το πρόβλημα οξύνθηκε, από το 2002, μετά την κατεδάφιση του παλαιού σταδίου «Γ. Καραϊσκάκης» και την κατάργηση του μοναδικού χώρου στον Δήμο Πειραιά για τη διεξαγωγή αθλημάτων στίβου, και παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες δεν δημιουργήθηκε άλλος χώρος.
Το αποτέλεσμα ήταν η περιοχή του Πειραιά να «σβήσει» ουσιαστικά από τον «χάρτη» του κλασικού αθλητισμού, καθώς ανέστειλαν τη λειτουργία τους μια σειρά σύλλογοι και όσοι απέμειναν, όπως π.χ. ο Ολυμπιακός και ο Πειραϊκός Σύνδεσμος, ο σύλλογος του Γρηγόρη Λαμπράκη, ουσιαστικά υπολειτουργούν.
Τα παραπάνω δείχνουν τις ανάγκες που καλείται να εξυπηρετήσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που διασφαλίζει το δημόσιο συμφέρον, βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής και δημιουργώντας αναπτυξιακές προοπτικές.
Ήδη, η Περιφερειακή Ενότητα Πειραιά και εμπλεκόμενοι φορείς έχουν αρχίσει να κινούνται για την υλοποίηση του σχεδίου, το οποίο απαιτεί την αποδέσμευση του περιβάλλοντος χώρου από το ΤΑΙΠΕΔ, ώστε να προχωρήσει η ανάπλασή του και να γίνει χώρος αναψυχής και αθλητισμού υπερτοπικής σημασίας.
Σημειωτέον ότι η Περιφέρεια Αττικής είναι έτοιμη να υπογράψει Προγραμματική Σύμβαση με τη Διοίκηση του ΣΕΦ για να καθαριστεί και ανακατασκευαστεί ο περιβάλλων χώρος του Σταδίου, με προϋπολογισμό 210.000 €.
Παράλληλα, εξετάζουμε την κατασκευή ενός ανοιχτού σταδίου κλασικού αθλητισμού, με σύγχρονες προδιαγραφές, ώστε σε συνδυασμό με τη λειτουργία του ΣΕΦ να διαμορφωθεί ένας υπερτοπικόςαθλητικός πόλος, από τον οποίο:
α) Θα εξασφαλιστεί η λειτουργική βιωσιμότητα του συνόλου του περιβάλλοντος χώρου
β) Θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας
γ) Θα διαμορφωθούν νέες ευκαιρίες στον τομέα των υπηρεσιών και του εμπορίου για την πόλη του Πειραιά (φιλοξενία αθλητών, φιλοξενία και ψυχαγωγία φιλάθλων κ.ά).
Είναι προφανές ότι τίποτα απ’ αυτά δεν μπορεί να γίνει με κριτήριο το ιδιωτικό κέρδος. Γι’ αυτό, η επιλογή της εξασφάλισης του δημόσιου συμφέροντος είναι μονόδρομος…
