*Γράφει ο Σταύρος Πρέσσης
Ο πρόεδρος του Εθνικού στο πόλο κ. Αντώνης Πρίντεζης, μίλησε αποκλειστικά στην εφημερίδα «Κοινωνική»,για τα προβλήματα, που αντιμετωπίζει ο Εθνικός και τις προσπάθειες που κάνουν για την ομάδα. Αναλυτικά τα όσα είπε:
Ποια χρονική στιγμή ασχοληθήκατε με τον εθνικό και τι σας ώθησε σε αυτή την κίνηση;
Ασχολήθηκα ενεργά το 2010, ήταν η διοίκηση Χατζησάββα και είχαν πάρει το «LEN Trophy» στις γυναίκες. Ήξερα από ένα φίλο- γνωστό, ότι υπήρχε ανάγκη οικονομική στο τμήμα πόλο και έτσι «μπλέχτηκα» και ανέλαβα το γυναικείο πόλο. Υπήρχε συμφωνία να αναλάβουν εκείνη το αντρικό πόλο. Βέβαια, μετά από δύο μήνες άλλαξε η διοίκηση, ήρθε η διοίκηση Αναστασίου που εκεί συνέχισα να έχω το γυναικείο, αλλά δυστυχώς γράψαμε τότε ως διοίκηση, την πτώση του Εθνικού για δεύτερη φορά την χρονιά 2011-2012 στην Α2 με 1 βαθμό. Στην διοίκηση ήμουν και εγώ, παρότι δεν ασχολούμουν με τα άλλα τμήματα και έπρεπε αποκλειστικά να είμαι στο γυναικείο πόλο. Εκείνη την χρονιά στις αρχές της περιόδου Σεπτεμβρίου, Οκτωβρίου γίνανε εκλογές. Πήγαμε με διοίκηση προσωρινή και το Μάρτιο του 2012 από άγνοια κινδύνου και από υπερβολική αγάπη, πείστηκα να αναλάβω πρόεδρος σε μια πολύ δύσκολη εποχή. Ευτυχώς, έχω καλούς συνεργάτες τους βρήκα μέσα εκεί. Κάποιους τους έφερα και εγώ απέξω, φίλοι μου από τα ναυτιλιακά. Έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο να εξαντλούμε και την δεύτερη διετία, την δεύτερη περίοδο διοίκησης, που είναι μέχρι τον Μάιο, Ιούνιο οι εκλογές για την ανάδειξη νέου ΔΣ.
Τα οικονομικά προβλήματα του Εθνικού
Σαφώς έχουμε προβλήματα. Οικονομική βοήθεια, ενίσχυση είναι ελάχιστη. Δεν μιλάω βέβαια για το κράτος, που μια ζωή μέχρι περίπου το 2009-2010 έδινε χρήματα στα ερασιτεχνικά σωματεία.Τώρα πολλά λίγα δεν έχει σημασία, εμείς τα μοναδικά χρήματα που πήραμε ως διοίκηση, ήταν το 2014 και καλύψαμε λειτουργικά έξοδα του συλλόγου. Έχουμε ανάγκη από βοήθεια, δεν υπάρχει δυστυχώς βοήθεια, δεν ξέρω να σας πως την αλήθεια και αν υπάρχουν «Εθνικοί» που ζούνε που θέλουν να βοηθήσουν. Φέτος το αντρικό και το γυναικείο πόλο, το οποίο εγώ ηγούμαι και βοηθάω όσο μπορώ την κολύμβηση έχει την μικρότερη βοήθεια, γιατί άνθρωποι δεν ήθελαν και δεν βοήθησαν. Όποια πόρτα και αν χτυπήσω την βρίσκω σχεδόν κλειστή. Δηλαδή δεν ξέρω αν μπορεί να επιζήσει ο Εθνικός από αυτές τις συνθήκες, γιατί με το μεράκι και την αγάπη τεσσάρων πέντε ανθρώπων που ασχολούμαστε δεν μπορεί.
Ο κίνδυνος του κλεισίματος σε κάποια τμήματα
Βέβαια, ο Εθνικός αυτή την στιγμή έχει περισσότερα τμήματα απ” ότι μπορεί να αντεπεξέλθει. Είναι κάτι το οποίο το έχω πει. Το ‘χα πει και παλιότερα και τώρα, ότι ο Εθνικός έχει αρκετά τμήματα. Βέβαια να σου πω την αλήθεια, ότι κάθε τμήμα το έχουν από ένα δύο άτομα και το τρέχουν. Δηλαδή αν φύγει κάποιο άτομο, όπως του μπάσκετ, είναι ο Βασίλης Δέρβος που το έχει ανεβάσει τρεις κατηγορίες σε τέσσερις χρονιές, «πάει» ο Εθνικός.
Επενδυτές εξαφανισμένοι
Καταρχήν, πέρυσι παρουσιάστηκαν επενδυτές, που βέβαια «επενδυτές»… να επενδύσεις… σημαίνει ότι έχεις να κερδίσεις κάτι. Εμείς είμαστε «παλαβοί, τρελοί οπαδοί». Δεν μπορεί να υπάρξει επενδυτής. Να επενδύσει που; Δεν έχεις γήπεδο, δεν έχεις τίποτα. Το θέμα είναι υπάρχουν αρκετά τμήματα, αλλά από την στιγμή που το ποδόσφαιρο είναι χαμηλά δεν μπορεί να τραβήξει τα άλλα τμήματα. Δεν έχεις γήπεδο ποδοσφαίρου, το βόλεϊ κάνει προπόνηση στο Μοσχάτο, το μπάσκετ κάνει προπόνηση στην Καλλιθέα, το πόλο προσπαθεί και η κολύμβηση να κάνει προπόνηση σε τρία κολυμβητήρια λόγω του κόσμου. Πως θα μπορέσεις να τα βγάλεις πέρα; Δυστυχώς δεν υπάρχουν. Μακάρι να βρισκόταν. Πέρυσι εμφανίστηκαν κάποιοι άνθρωποι, είπαν ότι θέλουν να επενδύσουν, αλλά βέβαια δεν εμφανίστηκαν ποτέ. Βάλανε κάποιους μεσολαβητές και δεν εμφανίστηκαν ποτέ. Αυτά στον Εθνικό είναι γνωστά… να υπόσχονται χορηγίες και ποτέ να μην τις υλοποιούν.
Μάχοντας για την επιβίωση
Η επιβίωση. Αυτή την στιγμή δεν χρωστάμε ούτε ΙΚΑ, ούτε εφορία. Έχουμε οφειλές ως πόλο από προηγούμενες διοικήσεις και ως κολύμβηση σε αθλητές, αυτά. Δεν μπορώ να τα καλύψω, δεν έχω τέτοια οικονομική άνεση, αλλά τουλάχιστον αυτά που λέμε τα δίνουμε. Γι’ αυτό έχουμε πολύ καλό όνομα στην αγορά. Δυστυχώς δεν υπάρχει βοήθεια. Όσο και να αγωνιζόμαστε τα ίδια άτομα τέσσερα πέντε χρόνια, έρχεται και η ψυχική κούραση σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Οι ακαδημίες του Εθνικού
Ακαδημίες έχουμε και στο πόλο και στην κολύμβηση και στο μπάσκετ. Από φέτος υπάρχουν και στο βόλεϊ. Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν πάρα πολλές και πολλά παιδιά. Από εκεί και πέρα, οι ακαδημίες θέλουν να δουν το παραπάνω. Δεν είναι όμως σκοπός να κερδίζεις κύπελλα και πρωταθλήματα. Είναι να μπορείς να τροφοδοτείς την μεγάλη ομάδα. Τουλάχιστον στο πόλο αυτό προσπαθώ να κάνω, αλλά ακόμα είναι μικρά τα παιδιά.
Η προσπάθεια για ενίσχυση των ακαδημιών
Τώρα όχι. Οι ακαδημίες θέλουν χώρο για προπόνηση και χρόνο. Δεν βγαίνουν μέσα σε δύο τρία χρόνια. Ουσιαστικά μπορεί να ασχολούμαι από το 2012, τις βρήκα από κάποιον προηγούμενο, προσπάθησα να τις αναβαθμίσω. Τώρα τα τελευταία δύο χρόνια μπορούμε και στο «Παπαστράτειο» να κάνουμε προπονήσεις, γιατί τα «Βοτσαλάκια» δεν αρκούν και δυστυχώς εμείς και ο Ολυμπιακός έχουμε λίγο χώρο στα «Βοτσαλάκια» για προπόνηση. Δεν μπορούμε να κάνουμε ακόμα την σωστή δουλεία. Πάμε καλύτερα τη δεύτερη χρονιά αλλά οι δυσκολίες είναι πολλές.
Η επιτυχία του Εθνικού
Είναι η άνοδος το 2013, τον Ιούλιο μήνα μέσα στην Λαμία από την Α2 στην Α1. Για τον απλούστατο λόγο το Καλοκαίρι του 2012, ουσιαστικά, οι «Εθνικάρες» και μη…. μου παράτησαν και το αντρικό τμήμα στο πόλο. Το αφήσανε στην τύχη του και προσπάθησα εγώ με ότι βοήθεια υπήρχε εκτός από το γυναικείο να έχω και το αντρικό. Τελικά φτιάξαμε μια ομάδα με σκοπό να μην αναγκαστούμε να κατέβουμε στην Β΄ Εθνική, γιατί υπήρχε και αυτό το ενδεχόμενο… Αλλά έτσι όπως φτιάχτηκαν τα πράγματα και με λίγη βοήθεια της τύχης, πήγαμε καλύτερα από ότι περίμενα και ανεβήκαμε. Για εμένα ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία, γιατί είχαμε να αντιμετωπίσουμε στην Λαμία εχθρικές διαιτησίες και άλλους παράγοντες, που θέλανε ο Νηρέας Λαμίας να ανέβει και εμείς καταφέραμε να ανέβουμε. Αυτή είναι για μένα η μεγαλύτερη στιγμή. Βέβαια, για την ιστορία του Εθνικού η Α2 είναι ντροπή, αλλά για τα σημερινά δεδομένα αυτή είναι για μένα η μεγαλύτερη επιτυχία.
Χωρίς γήπεδο οι πιθανότητες είναι ελάχιστες
Στο ποδόσφαιρο για να γυρίσεις κάτι, θέλεις γήπεδο, όπως είχε πει και ο Αλέξης Αγγελόπουλος. Θες γήπεδο και το ξέρουμε. Χωρίς γήπεδο, δεν μπορείς να βάλεις τους στόχους σου. Είναι βασικό. Για το γήπεδο υπάρχει μια κοροϊδία. Πες Περιφέρεια, Δήμο εδώ δεν θα μπω σε τέτοιες λεπτομέρειες, αλλά είναι απαράδεκτο, τόσα χρόνια να μην ενδιαφέρονται. Από την στιγμή βέβαια, που δεν έχεις ψήφους δεν θα σε βοηθήσει και η πολιτεία. Τώρα βέβαια, είναι η Περιφέρεια που έχει βγάλει κάποια χρήματα, για την έκταση στο ΣΕΦ. Οπωσδήποτε, ερωτήσεις και απορίες στον κ. Αλέξη Αγγελόπουλο που γνωρίζει καλύτερα από όλους το γηπεδικό θέμα, αλλά χωρίς γήπεδο τίποτα δεν γίνεται. Ένα παράπονο μεγάλο και αυτό είναι προς την Δημοτική Αρχή, όχι την σημερινή, τις περισσότερες που πέρασαν, είναι πως όταν δεν έχει κάτι ανάγκη ο Ολυμπιακός στον Πειραιά, δεν το έχει ανάγκη και ο Πειραιάς. Γιατί; Αυτό για μένα είναι πρόβλημα. Και εδώ θα πω για το θέμα του «Καπαγιέροφ» που έχουμε βγάλει και σχετική ανακοίνωση. Είναι κλειστό από το 2006. Τόσο μεγάλο πρόβλημα είναι; Το αφήσανε και σε εποχές που τα χρήματα έρεαν και τα σκόρπιζαν. Δεν φτιάχτηκε τίποτα. Κάποιος οπαδός του Εθνικού, μας είπε με ένα δυο ανθρώπους να κάνουμε μια κίνηση μέσω της Περιφέρειας, μήπως μπουν κάποια χρήματα και μπορέσουν να μας παραχωρήσουν το γήπεδο. Δεν έχει καμία σχέση ο Εθνικός με την άποψη χρηματικά να δώσει ο ερασιτέχνης. Είναι στην ιδιωτική πρωτοβουλία ή και αφού έχουν βγει χρήματα από την Περιφέρεια, κάποια να αξιοποιηθούν και ο Εθνικός να το πάρει. Όλη αυτή η κίνηση έγινε, γιατί βλέπουμε μια αργοπορία τρομερή στο θέμα του «Καπαγιέρωφ» του «Παπαστρατείου», του κλειστού. Τόσο καιρό έχουν μπει τα χρήματα, ακόμα δεν ξέρουμε αν έχουν γίνει μελέτες. Με την προηγούμενη διοίκηση του Αγίου Κοσμά που είχα μιλήσει, μου είπε ότι δεν υπάρχουν χρήματα για μελέτη. Άρα λοιπόν, κάτι έπρεπε να γίνει. Ίσως και σε αυτό είναι και ένας «μοχλός» πίεσης προς την Περιφέρεια προς την πολιτεία γενικότερα, να κάνουμε κάποια πράγματα επιτέλους, όχι για τον Εθνικό και για τον Πειραιά. Είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να παίζουν τώρα στον Σαλπέας, είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.
Αναμένοντας την απάντηση
Καταρχήν, κάναμε το αίτημα να δούμε τι ανταπόκριση θα υπάρξει. Δεν μας έχουν απαντήσει ακόμα. Το θέμα είναι πως δεν μας ενδιαφέρει να το πάρουμε εμείς, να παραχωρηθεί. Το θέμα είναι να γίνουν κάποιες κινήσεις να φτιαχτεί. Είναι από το 2006 έτσι, το έχουν ερημώσει. Υπάρχει μέσα στο κλειστό του μπάσκετ γυμναστήριο που αγοράστηκαν τα όργανα κάπου την περίοδο 2004-2005 από τον Εθνικό, Ολυμπιακό όπως έχω ακούσει, τα οποία δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, δεν μας αφήνει η διοίκηση του Αγίου Κοσμά. Περισσότερο τα όργανα έχουνε σκονιστεί, παρά χαλάσει. Φαντάσου γυμναστήριο μέσα εκεί και δεν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε, κάνουν δίπλα οι ομάδες του Εθνικού και του Ολυμπιακού κολύμβηση πόλο, κάνουν προπόνηση και θα μπορούσαν άνετα να πάνε και δυστυχώς, δεν μπορούν ούτε αυτό να χρησιμοποιήσουν. Φέρνω ένα παράδειγμα το κλειστό του μπάσκετ στο Παλαιό Φάληρο στο Τροκαντερό με τον Δήμαρχο τον κ. Χατζηδάκη, που το ξεκίνησε ο άνθρωπος σχεδόν αμέσως. Μπορεί να έχει καθυστερήσει τώρα, αλλά μάλλον είναι στα τελειώματα. Η γραφειοκρατία βλέπετε, πολλές φορές, είναι άλλο πράγμα.
Αναζητώντας δικό του γήπεδο
Κοίτα, για το Καραϊσκάκη δεν ξέρω τι συμφωνία έγινε το 2003. Όταν ζητήσαμε και ανεβήκαμε Β΄ εθνική το γήπεδο, ο Ολυμπιακός ζήτησε 45 χιλιάδες ευρώ τον αγώνα. Από τον Ολυμπιακό εξαρτάται τι χρήματα θα ζητήσει, αλλά και εμάς δεν μας νοιάζει το Καραϊσκάκη, ανήκει στον Ολυμπιακό, έχει τελειώσει. Εμείς θέλουμε ένα γήπεδο, μια έδρα. Δεν ζητήσαμε εμπορικό κέντρο, όπως πιθανώς να θέλει να φτιάξει η ΑΕΚ και καλά κάνει. Εμείς ζητήσαμε γήπεδο. Όλοι οι Δήμοι έχουν γήπεδα κλειστά, ανοικτά. Ο Πειραιάς δεν έχει τίποτα. Για το Σαλπέας του έχουν «βαπτίσει» κλειστό,αν ξεφύγεις λίγο θα τραυματιστείς. Είναι εκεί και ο Πορφύρας, ο Πειραϊκός και άλλα σωματεία.
Η πίεση του Εθνικού για το «Καπαγέρωφ»
Το θέμα είναι, ότι εμείς πιέζουμε μίλησα με τον Σταύρο Ελληνιάδη, που είναι πρόεδρος του ΟΠΑΝ και του είπα, κινήσου και εσύ ας πιέσει και ο Δήμος, παρότι δεν είναι αρμοδιότητα του Δήμου το «Καπαγέρωφ», ας πιέσει και αυτός με κάποιο τρόπο να φτιαχτεί. Είναι καλό και για το Πειραιά. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε καλές σχέσεις με τον κ. Μώραλη. Αντιθέτως. Από εκεί και πέρα είναι η νοοτροπία, που υπάρχει χρόνια στον Πειραιά και όσο υπήρχε ο Δημήτρης Καρέλλας, που είχε δύναμη υπήρχε και ο Εθνικός.
Η αδιαφορία των αρχών
Όχι, δεν υπάρχει κόντρα με τον Ολυμπιακό. Είναι αποκλειστικά θέμα της πολιτείας τι κάνει. Πες πολιτεία, κράτος, Περιφέρεια, Δήμος όπως θες πες το. Όχι σε πρόσωπα, σε αρχές. Γι” αυτό πήραμε την απόφαση, δυο τρεις άνθρωποι, να ασχοληθούμε…
Η αδιαφορία για τον Εθνικό
Αν δεν έχει ψήφους δεν θα σου δώσουν σημασία. Αν δεν έχεις άνθρωπο ισχυρό δεν θα σου δώσουν σημασία. Δεν υπάρχει δυναμική στον Εθνικό σχεδόν καθόλου. Όλη αυτή η αδιαφορία με τα χρόνια, έφερε αυτά τα αποτελέσματα στον Εθνικό. Μην κοιτάζεις τώρα που υπάρχουν τέσσερις πέντε άνθρωποι στα τμήματα και τα τρέχουν, αλλιώς το 2012 ήταν να παραδώσουμε σφραγίδα να πάμε πρωτοδικείο. Που ακόμα υπάρχει αυτός ο κίνδυνος, από την άποψη ότι υπάρχουν εκλογές το καλοκαίρι, δύσκολα βλέπω να συνεχίζω ως πρόεδρος με τις δεδομένες συνθήκες, δεν υπάρχει βοήθεια.
Τα χρέη και οι επιπτώσεις τους
Το ποδόσφαιρο είναι ερασιτεχνικό γύρισε σε εμάς από το καλοκαίρι. Δεν υπάρχουν χρέη. Υπήρχε η ΠΑΕ Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ ΑΟ Μάνης, η οποία έπεσε από την Β΄ εθνική, στην τέταρτη. Εκεί διαγράφτηκαν τα χρέη, μένουν κάποια λίγα. Υπάρχουν κάποια χρέη, τα οποία τα έχει αναλάβει ο κ.Αγγελόπουλος. Ουσιαστικά είναι ερασιτεχνικό σωματείο. Έγινε μετά επιστροφή του ποδοσφαιρικού τμήματος, αυτό που φτιάχτηκε το 2004 του «εκτρώματος» κατά την αποψή μου, και όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης. Επίσης, οι διοικήσεις του ερασιτέχνη με την «καφενειακή» τους πολιτική, έχουν κάνει μεγάλο κακό στον σύλλογο και ευθύνονται, τεράστια για την κατάσταση του συλλόγου. Τα τμήματα είναι ερασιτεχνικά, όλα ανήκουν στον ερασιτέχνη. Έχουμε και ρυθμική γυμναστική και παγκράτιο άθλημα.
Οι δυσκολίες των εγκαταστάσεων
Προπονήτρια είναι η Μορφούλα Ντόνα, που ήταν έβδομη στου Ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνεϊ το 2000.Το τμήμα φτιάχτηκε πριν δυο χρόνια. Έχουμε και αυτό το τμήμα. Βέβαια, δεν μπορείς να κάνεις προπόνηση στον Πειραιά. Το παγκράτιο, είναι στον πύργο του Πειραιά κάτω στο λιμάνι, αλλά η ρυθμική είναι κάπου στις Αχαρνές. Εδώ που θα το φτιάξεις; Θες γυμναστήριο με ύψη, που να πας στο Σαλπέας το «κορεσμένο»; «Κορεσμένο» είναι και το «Παπαστράτειο».
Πηγή φωτογραφιών:www.ethnikos.org, www.waterpolonews.gr
