Δεκάμηνα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας υπόσχεται η Ράνια Αντωνοπούλου, για να ξεπεραστεί το τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας, που μαστίζει τη χώρα. Τα πεντάμηνα (πόσο μάλλον τα δίμηνα) που εφαρμόστηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση δεν λύνουν το πρόβλημα, αφού πριν προλάβει καλά – καλά ο άνεργος να επιστρέψει στην αγορά εργασίας, επιστρέφει στην ανεργία. Πολύ ορθά, αλλά τι γίνεται με την ανάπτυξη;
Όσα προγράμματα και αν εξαγγελθούν, όποια και αν είναι η στήριξη που θα παρέχει το κράτος, αν δεν προκύψουν νέες θέσεις εργασίας, μέσω της ανάπτυξης, το πρόβλημα δεν πρόκειται να λυθεί. Μα θα μου πείτε, αυτό δεν το γνωρίζουν στο υπουργείο Εργασίας; Φυσικά και το ξέρουν. Άλλωστε η ίδια η κα Αντωνοπούλου, αρμόδια υπουργός για την καταπολέμηση της ανεργίας, έχει ταχθεί ξεκάθαρα υπέρ μιας τέτοιας διαδικασίας, αναπτυξιακού τύπου, που θα δώσει πραγματική ώθηση στην ελληνική οικονομία και θα αφήσει πίσω της, την τραγωδία της τελευταίας πενταετίας. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο, πρέπει η «φωτισμένη» Ευρωπαϊκή Ένωση, να αντιληφθεί ότι επιβάλλεται να στρέψει τα κονδύλια της προς την επενδυτική – αναπτυξιακή προοπτική της χώρας. Αλλιώς, το μόνο που θα επιτυγχάνεται είναι να δίνουμε υποσχέσεις στους ανέργους, να μην τις υλοποιούμε και να διογκώνουμε ένα έτσι και αλλιώς, τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό πρόβλημα. Αν καταφέρουν στο υπουργείο Εργασίας να βρουν τα κονδύλια για να αυξήσουν τη χρονική διάρκεια των προγραμμάτων κοινωφελούς απασχόλησης, σίγουρα θα είναι επιτυχία. Αν όμως δεν συνδυαστεί κάτι τέτοιο, με προγραμματισμένη αναπτυξιακή πολιτική, που θα αυξήσει τις θέσεις απασχόλησης στη χώρα, τότε θα μείνει «κενό γράμμα».
*Του Βασίλη Αγγελόπουλου στο dikaiologitika.gr
