Εφημερίδα Κοινωνική

ΚΑΝΕΛΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΣΟΥΛΑ – ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΧΩΡΙΣΕ…

 Breaking News

ΚΑΝΕΛΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΣΟΥΛΑ – ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΧΩΡΙΣΕ…
14 Φεβρουαρίου 2014

Αγαπητοί αναγνώστες,

Ο Μεγάλος Έρωτας του Πειραιά του Κανελάκου και της Περσούλας χώρισε αλλά δεν τελείωσε…

Όπως είχαμε αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα των 12/02/2011 με αρ. φύλλου 12545 και 14/02/2013 με αρ. φύλλου 13016 η αφοσίωση των δύο αυτών σκυλάκων του ενός προς το άλλο είναι συγκινητική και παράδειγμα προς μίμηση και για εμάς τους ανθρώπους.

Η Περσούλα και ο Κανελάκος, λοιπόν, χώρισαν… προς το παρόν…ο έρωτάς τους όμως δεν τελείωσε…

Όταν γράφω «χώρισαν», αγαπητοί αναγνώστες, εννοώ ότι η πολυαγαπημένη μας Πέρσα «έφυγε»…πέρασε στην άλλη μεριά…

Τον Χειμώνα που πέρασε διαπίστωσα ανάμεσα στα χάδια που είχαμε ένα εξόγκωμα στην κοιλίτσα της. Προσπάθησα να βρω αυτοκίνητο ώστε να πάω και τα δύο σκυλάκια μαζί στο γιατρό μάταια όμως…

Τελικά με την οικονομική συνεισφορά κάποιον εθελοντών έφερα κτηνίατρο τον Απρίλιο στο χώρο τους όπου έγιναν οι απαραίτητες αιματολογικές εξετάσεις γενικές και βιοχημικές οι οποίες ούτως ή άλλως έπρεπε να γίνουν δεδομένου της προχωρημένης ηλικίας τους.

Εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω την κ.Βασιλική, τον κ.Κωνσταντίνο με τη γλυκύτατη μικρή Ρένα, την κ.Ελένη, τον κ.Ζαχαρία και την κ.Μαρία για την οικονομική συνεισφορά τους στην ιατρικές εξετάσεις των αγαπημένων μας σκυλάκων.

Οι εξετάσεις του Κανέλου παρόλη την ταλαιπωρία του στο δρόμο ήταν καλές. Οι εξετάσεις της Πέρσας έδειξαν μια μικρή υποψία για καλαζάρ τίποτα άλλο.

Όμως από την ψιλάφιση στην κοιλίτσα της ο γιατρός διαπίστωσε μια διόγκωση στην σπλήνα της και μου συνέστησε να γίνει υπερηχογράφημα.

Υπήρχε μεγάλη δυσκολία στο βρεθεί το μεταφορικό μέσο καθώς και περισσότερα χρήματα για να γίνει αυτό. Δεν ήξερα ακόμα και τότε εάν η Περσούλα χειρουργούταν γινόταν καλά ή εάν θα ταλαιπωριόταν άδικα ειδικά στην ηλικία που ήταν…

Κυλούσαν οι μέρες και η Περσούλα ζούσε χαρούμενη κάνοντας αυτό που έκανε τόσα χρόνια…να δίνει την Αγάπη της σε όλους μας και το βράδυ να γαυγίζει στα αυτοκίνητα μαζί με τον Αγαπημένο της επί χρόνια σύντροφο Κανέλο.

Βλέποντας ότι άρχισε να χάνει βάρος έφερα ξανά γιατρό να την εξετάσει. Έγιναν οι απαραίτητες αιματολογικές εξετάσεις και διαπιστώθηκε ότι είχε αναιμία, ήταν θετική στην ερλιχίωση, η μικρή υποψία του καλαζάρ όπως αναφέραμε παραπάνω και η διόγκωση της σπλήνας της.

Εδώ θα ήθελα να ευχαρίστησω τον κ. Γιώργο Κοκκάλα από την τράπεζα Πειραιώς του οποίου η οικονομική συνεισφορά ήταν καθοριστική για την υγεία της Αγαπημένης όλων Περσούλας.

Ευχαριστώ και όλους τους υπαλλήλους της τράπεζας που της επέτρεπαν να βρίσκει καταφύγιο στα σκαλοπάτια της έχοντας έτσι λίγο σκιά τα καυτά μεσημέρια του καλοκαιριού.

Σύμφωνα με εντολή του γιατρού έγινε θεραπεία για ερλιχίωση και καλαζάρ επί 25 ημέρες. Άλλωστε επειδή η ερλιχίωση προκαλεί διόγκωση σπλήνας ο γιατρός ακολούθησε αυτήν την πορεία θεραπείας της και επανάληψη των εξετάσεων.

Μετά ένα μήνα τον Σεπτέμβριο έγινε επανάληψη των εξετάσεων και είδαμε ότι ο οργανισμός της δεν ανταποκρίθηκε στη θεραπεία, ο αιματοκρίτης της έπεφτε και ότι η σπλήνα της μεγάλωνε…Ο γιατρός είπε δεν έχει νόημα να γίνει υπέρηχος μια και η Περσούλα ήταν ήδη μεγάλη σε ηλικία και δε συνιστούσε να γίνει χειρουργείο.

Την Παρασκευή 05/10/2013 η Αγαπημένη μας Πέρσα δε μπορούσε να σηκωθεί…με πολύ κόπο πήγαμε στο χώρο που μας παραχωρείτο, αφιλοκερδώς από την αείμνηστη κ.Μαρία Μαντά για την οποία αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη καθώς και για τον υιό της κ. Στέλιο που συνεχίζει να μας το παραχωρεί και τον ευχαριστούμε πολύ.

Εκεί όπου τα αγαπημένα μας σκυλάκια πέρασαν τις παγωμένες νύχτες του περασμένου Χειμώνα και προστατεύτηκαν από τις μεγάλες βροχές. Εκεί όπου ήταν ζεστά και πολύ κοντά στο «σπίτι τους» στην λεωφ. Ηρώων Πολυτεχνείου, στην Ασφάλεια Πειραιώς και στην τράπεζα Πειραιώς.

Η Περσούλα χειροτέρευε και την επόμενη μέρα την επισκέφτηκε γνωστός κτηνίατρος ο οποίος σύνεστησε χειρουργείο με άγνωστα αποτελέσματα ή ευθανασία Μια απόφαση που έπρεπε να παρθεί άμεσα για να μην υποφέρει το σκυλάκι. Δευτέρα πήγαμε στο Αττικό Νοσοκομείο στην Παιανία όπου και εκεί η απάντηση ήταν η ίδια. Έγιναν, φυσικά, όλες οι απαραίτητες εξετάσεις. Εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καλύτερό μου φίλο, ο οποίος δεν επιθυμεί να αναφέρω το όνομά του, που κάλυψε όλα τα έξοδα του νοσοκομείου, της μεταφοράς της με pet tqxi καθώς και για τη συνεισφορά του κατά καιρούς σε κονσέρβες για το αγαπημένο μας ζευγάρι. Έγιναν, λοιπόν, όλες οι απαραίτητες εξετάσεις, υπέρηχος όπου και βεβαιώθηκε ο όγκος στην σπλήνα της, ακτινογραφία πνευμόνων η οποία ήταν καλή και γενική αίματος όπου φάνηκε ο τεράστιος αριθμός ερυθρών δείχνοντας έτσι τις πολλές φλεγμονές στο σώμα της.

Επικοινώνησα με τον κτηνίατρο που την παρακολουθούσε και είχε κάνει τις προηγούμενες εξετάσεις και μου είπε να μην ταλαιπωρήσω το σκυλάκι με χειρουργείο και να το «κοιμίσω»… Μα ποια είμαι που θα πάρω μια τέτοια απόφαση…πως θα μπορούσα να δώσω τέλος σε μια ζωή, στην καλύτερη φίλη μου, που η ίδια μου έδινε χαρά και ζωή;… βέβαια σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να υποφέρει και παρόλο του ότι είμαι αντίθετη σε αυτό δε σας κρύβω, αγαπητοί αναγνώστες, ότι μου πέρασε από το μυαλό. Μόνο και μόνο για εκείνη…

Το βράδυ της Δευτέρας γυρίσαμε πίσω με το pet taxi. Κάναμε μια βόλτα από το στέκι της.

Άνοιξα την πόρτα του pet taxi και η Πέρσα γνωρίζοντας το επί χρόνια «σπίτι» της θέλησε να σηκωθεί…να κατέβει…να κάνει αυτό ήξερε να κάνει χρόνια τώρα και που την έκανε χαρούμενη…μάταια όμως…ο Κανελάκος ήρθε και τη φιλούσε κουνώντας με γρήγορο ρυθμό την ουρά του.

Πήγαμε στο χώρο που μας παραχωρείτο μαζί και ο Κανέλος της πάντα. Το βράδυ κοιμόταν μαζί της, φρουρός στα όνειρά της. Το πρωί τον έβγαζα να πάει τη βόλτα του αλλά πάλι γύριζε στην Αγαπημένη του Πέρσα. Το ίδιο βράδυ η Πέρσα σταμάτησε να τρώει…Την άλλη μέρα είδε και άλλος κτηνίατρος τις εξετάσεις της όπου διαπίστωσε και ένα επιπλέον πρόβλημα …χαμηλά αιμοπετάλια που σημαίνει πιθανές αιμορραγίες σε τυχόν χειρουργείο.

Γύρισα και έμεινα κοντά της. Προσπάθησα να την ταΐσω, να της δώσω λίγο νερό αλλά δεν ήθελε. Το μόνο που ζητούσε ήταν ένα ζεστό χάδι… σήκωνε το κεφαλάκι της, με κοιτούσε και μόλις τη χάιδευα έδειχνε ανακούφιση.

«Όχι, δε θα υποφέρεις άλλο Περσούλα μου», είπα μέσα μου. Τις προηγούμενες ημέρες παρακαλούσα τους Αρχάγγελους, τους Θρόνους και τις Εξουσίες, οικογένειες Αγγέλων που προστατεύουν και τα ζώα, να με φωτίσσουν να πάρω τη σωστή απόφαση και να βοηθήσουν την Περσούλα μας.

Κατά τις 14:30 έφυγα για πολύ λίγο και έφερα τον Κανέλο να της κάνει λίγο παρέα. Όταν επιστρέψαμε η καλή μας Πέρσα είχε φύγει…Μάλαξα την καρδούλα της και σήκωσε το κεφαλάκι της, κράτησα τη μουσουδίτσα της, αυτή τη χαριτωμένη ακόμα τώρα μουσούδα στα δυο μου χέρια… «πήγαινε, Περσούλα μου», είπα, «στο καλό…Σ’Αγαπώ πολύ, Περσούλα μου…». Άφησες τις δυο τελευταίες σου ανάσες στα χέρια μου…πήρα την ανάσα σου…την ελευθερία σου…γιατί αυτό μου θύμιζε η ανάσα σου …ελευθερία…

Αυτό ήσουν πάντα…ελεύθερη αλήτισσα Πειραιώτισσα σκυλίτσα. Να τρέχεις το βράδυ στα αυτοκίνητα, να γαυγίζεις και να χαίρεσαι… Έτσι απλά να χαίρεσαι τη ζωή.

Γιατί εσύ, Περσούλα μου, ζούσες…Δεν είχες άγχος ζωής, ούτε θανάτου…Γιατί έτσι είναι τα ζωάκια, αγαπητοί αναγνώστες. Είναι αυτό που είναι. Ξέρουν αυτά που ξέρουν απόλυτα. Δεν ταλαντεύονται. Δεν παλινδρομούν. Δεν αμφιβάλλουν, ούτε αμφισβητούν.

Έτσι και η Αγαπημένη μας Πέρσα μέχρι και τις τελευταίες της ημέρες όρθια έκανε αυτό που ήξερε και ήταν χαρούμενη. Και ο Κανέλος πάντα μαζί της να εκτελεί τις εντολές της. Γιατί, βλέπετε, η Πέρσα ήταν η αρχηγός…Το κλασσικό θηλυκό που «τραβούσε από τη μύτη» το ερωτοχτυπημένο αρσενικό.

Η Αγαπημένη όλων μας Πέρσα με την ευγενική καλοσύνη και υπομονή. Πόσα δεν τράβηξε αυτή η σκυλίτσα. Την κακοποίησαν, τη χτύπησε και εγκατέλειψε αιμόφυρτη οδηγός αυτοκινήτου όμως εκείνη να κοιτάζει πάντα με αυτά τα σχιστά, τσαχπίνικα ματάκια και με το γεμάτο από καλοσύνη αλλά και ευγνωμοσύνη βλέμμα της.

Έγιναν τόσα μπροστά της…τσακωμοί, διαπληκτισμοί από κάποιους που τους ενοχλούσε η παρουσία των σκυλάκων. Κάποτε την πήραν κιόλας για…το καλό της… Όμως, η καλή μας Πέρσα πάντα με καλοσύνη, υπομονή και επιμονή έδειχνε αυτό που ήθελε. Έκανε αυτό που ήθελε. Πόσο θα ήθελα να σου μοιάσω, καλή μου Πέρσα. Άλλωστε όλα τα άλλα είναι ανθρώπινες ηλιθιότητες.

Η καλή μας Πέρσα θα μας συντροφεύει πάντα! Η ενέργειά της θα υπάρχει πάντα εκεί…στη γωνία του everest…Γιατί, αγαπητοί αναγνώστες, ότι έχει περάσει από αυτήν τη ζωή, ότι έχει υπάρξει ως οντότητα, εξακολουθεί να υπάρχει πάντα ως ενέργεια. Πόσο μάλλον το Περσάκι μας με την τόση Αγάπη αλλά και με τα τόσα μαθήματα ζωής που έδωσε σε όλους μας…

Η καλή μας Πέρσα ενταφιάστηκε σε δάσος κοντά στην Αθήνα κάτω από ένα δεντράκι.Εδώ θα ευχαριστήσω ξανά ολόθερμα το καλύτερο φίλο μου που ανέλαβε όλα τα έξοδα για την μεταφορά και τον ενταφιασμό της αλλά βοήθησε και έμπρακτα με την παρουσία του μαζί μας.

Επίσης να ευχαριστήσουμε για τη βοήθειά τους στη σίτιση των σκυλάκων την κ.Καίτη από τον όμορφο «Καραμελόκοσμο» μαγαζί στο πλάι του Αγ. Κωνσταντίνου, την κ.Ελένη από το ζεστό παραδοσιακό καφενεδάκι στη στοά του Θεολόγου, την κ. Κάλλυ, τον κ. Κώστα που μας προμήθευε για χρόνια με κουβερτάκια και χαλάκια για να έχει λίγη ζεστασιά το αγαπημένο μας ζευγαράκι στους τόσους Χειμώνες που πέρασαν αλλά και με κονσέρβες που κατά διαστήματα τους αγόραζε.

Ακόμη να ευχαριστήσουμε την κ.Τζένη και την κ.Μαίρη οι οποίες επί χρόνια φρόντιζαν για το φαγητό των σκυλάκων και όλους όσους έχουν προσφέρει φαγητό στην Περσούλα και στον Κανελάκο.

Ζητώ συγνώμη εάν ξέχασα κάποιον.

Τώρα ας δώσουμε όλη την Αγάπη μας και τη στήριξή μας στον Κανελάκο μια που έχασε την επί χρόνια σύντροφό του και μας χρειάζεται περισσότερο.

Δε γράφω «αντίο» γιατί για μένα ποτέ δε έφυγες, Περσούλα!

Πάντα θα είσαι εδώ…πάντα θα είσαι στην καρδιά μου!

Καλό Ταξίδι στην Καλή μας Πέρσα!

Συγνώμη που άργησα να γράψω για σένα!

Ν.Π.

 


 



Σχετικά άρθρα

Τελευταια

Εφημερεύοντα Φαρμακεία ΑΤΤΙΚΗΣ